Απόψε το βράδυ όλοι περιμένουν να δουν πού θα πάνε οι πιο πολλοί «ντουζ πουάν’τ», οι δώδεκα πόντοι που θα βγάλουν τη νικήτρια χώρα της φετινής Eurovision!
Gender fluid
Φέτος, μάλλον περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά οι διαγωνιζόμενοι που αυπροσδιορίζονται διαφορετικά από την εικόνα που έχουμε για το φύλο τους είναι πιο πολλ@ και πιο μαχητικ@ προβάλλοντας τις επιλογές τους.
Αυτό είναι μια πολύ υγιής κατάσταση γιατί μέσω ενός «λαϊκού» θεσμού με εκατομμύρια τηλεθεατές περνάει τα μηνύματα της αποδοχής και της ανεκτικότητας που πρέπει να επικρατήσουν.
Ντεμέκ Απολιτίκ
Πολύ ταράχτηκαν οι οπαδοί της «καθαρής» διοργάνωσης που ούτε να ακούσουν δε θέλουν για πολιτική όταν στη Malmo Arena, o Eric Saade, παλαιστινιο-σουηδός τραγούδησε στο σόου του πρώτου ημιτελικού και φορούσε στο χέρι του παλαιστινιακό μαντήλι. Και μόλις ξεπέρασαν το πρώτο σάστισμα έκοψαν τα σχετικά πλάνα για να μην μας σκανδαλίσουν και χαλάσει η γιορτινή ατμόσφαιρα.
Βεβαίως οι χιλιάδες διαδηλωτές έξω από τα σαλόνια και τις σκηνές και τα φώτα διαδήλωσαν κατά της συνεχιζόμενης σφαγής στην Παλαιστίνη και αυτές οι εικόνες που ακόμη δεν ελέγχονται από καμία EBU έκαναν το γύρω του κόσμου.
Δηλαδή την ίδια ώρα που το Ισραήλ θα τραγουδάει στο διαγωνισμό, κλήρώθηκε μάλιστα στην τρίτη θέση, το Ισραήλ θα βομβαρδίζει τη Ράφα και η Δύση θα κάνει ότι ότι κάποιος πετάει βαρελότα σε ώρα κοινής ησυχίας και θα βγει στο μπαλκόνι να βάλει μια φωνή να συνετίσει τον ανάγωγο…
«Ντουζ πουάν’τ» λοιπόν για τους σκεπτόμενους τηλεθεατές της Eurovision και «αποκλεισμός» των στενόμυαλων που δεν μπορούν να ανεχθούν παιδιά που θέλουν να ορίζουν το μέσα και το έξω τους.
Είναι πολύ ιδιαίτερη φασούλα η Eurovision. Κάθε χρόνο στο προσκήνιο η γκρίνια για το τραγούδι που στέλνουμε και η θέση που μας έδωσαν οι άλλες χώρες.
Eurovision. Κάθε χρόνο μια «φασούλα», ένα πάρτι χαρούμενων ανθρώπων που θέλουν να προβάλλουν την δική ταυτότητα αλλά «απολιτίκ» μην και παρεξηγηθεί κάποιος πολεμοκάπηλος… που τυχαίνει να έχει πολλούς και πλούσιους χορηγούς… με καταλαβαίνεις ε!
Γιάννης Καφάτος
