Μιλάμε για τον απόλυτο εξευτελισμό των ΜΜΕ και της αντιπολίτευσης. Μιλάμε για την απόλυτη ντροπή ενός πρώην πρωθυπουργού. Μιλάμε για την απόλυτη αισχύνη των ρασοφόρων. «Μας πήραν τη Μονή Σινά», φώναζαν. «Εάλω το Σινά», έγραφαν…. Κι ήτα το απόλυτο ψέμα.
Προσέξτε: Δεν ήταν η διασπορά μιας ανακριβούς είδησης. Δεν ήταν καν η πολιτική διαστρέβλωση αντιπολιτευτικών κύκλων με στόχο την κυβέρνηση. Ήταν ένα τεράστιο ψέμα. Μούφα, μουσαντό! Cap, που λένε οι νέοι με το Gen Z λεξικό τους…
Μιλάμε για υστερία, αρχικά, ενός παπά που είναι κι εκπρόσωπος της Μονής Σινά στην Αθήνα. Κι ύστερα αναπαραγωγή από μια περιθωριακή ιστοσελίδα, που συχνά -πυκνά αγαπά υπερβολικά τον Πούτιν…
Κι ύστερα ο Αρχιεπίσκοπος κι οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένου του Σαμαρά, που εκεί ανήκει άλλωστε. Είδαν την υπόθεση ως το νέο ξυλόλιο. Κι είναι σαφές ότι η διεκδίκηση ποσοστού από την κοινωνία με πρόταγμα το ψέμα και την κατευθυνόμενη δυσαρέσκεια, είναι πια το ΜΟΝΟ αντιπολιτευτικό όπλο, αφού δεν υπάρχουν θέσεις, προτάσεις κι ένα αφήγημα για την Ελλάδα του αύριο.
Πρόχειρα, άρπα κόλα που λέει ο λαός μας, χωρίς έρευνα και διασταυρωμένες εκτιμήσεις, χωρίς εθνικά κι ηθικά αναχώματα, αναζητούν νέα ξυλόλια… Αντιπολίτευση καιροσκοπισμού κι εκκλησία των αφελών κηρυγμάτων, έγιναν ένα πέριξ της …εθνικής και θρησκευτικής ιδεολογίας. Επέλεξαν και την «μαύρη» ημέρα: 29 Μαΐου, ημέρα της άλωσης!
Κι όμως, η αλήθεια μπορούσε να εξακριβωθεί με ένα και ΜΟΝΟ τηλεφώνημα. Ότι, δηλαδή, η περιφέρεια του Νοτίου Σινά, είχε ζητήσει την έξωση μοναχών από αμφισβητούμενες εκτάσεις γης. Το δικαστήριο απέρριψε την αγωγή και επαναβεβαίωσε την εγκυρότητα των υφιστάμενων συμφωνιών μεταξύ της Μονής και του Τοπικού Συμβουλίου. Οι εκτάσεις που αμφισβητούνται με νόμο ανήκουν στη Μονή από το 1993, αν και η Μονή δεν έχει δικαίωμα κυριότητας επ’ αυτών, επειδή έχουν χαρακτηριστεί αρχαιολογικοί χώροι. Γι’ αυτό και μόνο το δικαστήριο απέρριψε και την αγωγή της Μονής για κυριότητα των συγκεκριμένων εκτάσεων.
Αντί της διακρίβωσης, ΜΜΕ και αντιπολίτευση υιοθέτησαν τα ψέματα και τα συνέχισαν. Ένας υστερικός παπάς και μια ανυπόληπτη ιστοσελίδα, έγιναν ευαγγέλιο στα στόματα αφερέγγυων πολιτικών και θεσμικών παραγόντων.
Μεμψιμοιρία, κακομοιριά, παραμυθένιος θρήνος ακόμη και…αθέων! Πολιτική ξυλολίου, που τελικά φαίνεται να καθιερώνεται στην πολιτική ζωή και στον αντιπολιτευτικό λόγο…
