Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ΝΔ αποτελεί τον κορυφαίο πολιτικό πόλο ορθολογισμού στη χώρα μας. Ακόμη και σε περιόδους που στη ηγεσία της βρέθηκαν πρόεδροι που δεν ενέπνεαν εμπιστοσύνη, πέραν των στενών κομματικών ορίων, όπως, ο Έβερτ, ο Κώστας Καραμανλής, ο Σαμαράς ή κι ο Μεϊμαράκης, η ΝΔ ενέπνεε ότι θα βρίσκεται με τις αποφάσεις της στην σωστή πλευρά της ιστορίας. Κι αυτές οι αποφάσεις ωφέλησαν τον τόπο -πλην της περιόδου Καραμανλή που «μπούκωσε» το δημόσιο ο Παυλόπουλος και διαλύθηκε ότι υπήρχε όρθιο στην οικονομία.
Σ’ αυτόν τον πόλο του ορθολογισμού θα μπορούσαμε να κατατάξουμε και το ΠαΣοΚ του Σημίτη, το οποίο παρά τις εσωκομματικές αντιδράσεις μεταμορφώθηκε από λαϊκίστικο σε απόλυτο κόμμα ορθολογισμού και πολιτικού ρεαλισμού. Κάπως έτσι το ψήφιζαν οι Κεντρώοι/ Κεντροδεξιοί ψηφοφόρο και του έδιναν την εξουσία. Κάτι που άλλαξε επί του καταστροφικού για τη χώρα και τοι κόμμα του, Γιώργου Παπανδρέου.
Ο πολιτικός ορθολογισμός εξαφανίστηκε στην περίοδο των μνημονίων, πολύ περισσότερο που η χώρα βρέθηκε ουσιαστικά χωρίς πολιτικές προσωπικότητες κι έτσι δόθηκε η ευκαιρία στον απόλυτο λαϊκισμό να φτάσει στη διακυβέρνηση της χώρας κι όσα θλιβερά ακολούθησαν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ ΑΝΕΛ.
Οι σημαντικές στιγμές που καθόρισαν απολύτως τη ρήξη ανάμεσα στον πολιτικό ορθολογισμό και στον λαϊκισμό, ήταν δυο:
Α. Το γελοίο δημοψήφισμα Τσίπρα, το 2015, που δημιούργησε την παράταξη του «ΝΑΙ» και του «ΟΧΙ».
Β. Η στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνέταξε δίπλα του σχεδόν όλο τον κοινωνικό «στρατό» του ορθολογισμού και του «ΝΑΙ», με την άρνησή του να υπερψηφίσει ως πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο, έναν εκ των κατεξοχήν εκφραστή του «κυριλέ» λαϊκισμού.
Προσέξτε: Η παράταξη του «ΟΧΙ» και του λαϊκισμού συρρικνώνεται πια συστηματικά, κυρίως εξ αιτίας της διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ. Ο δε Μητσοτάκης έγινε πρόεδρος της ΝΔ και παρά την ύπαρξη σημαντικού λαϊκίστικου κορμού στο κόμμα του, την έφτασε στην κυβέρνηση με πρωτοφανή εκλογικά ποσοστά που υπερβαίνουν τα όρια της ΝΔ. Κυβερνά ορθολογιστικά και παρά τις αρρυθμίες της δεύτερης θητείας του, αποτελεί σχεδόν τον μοναδικό πόλο ορθολογισμού, αφού πρώτα «συνέτριψε» πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα. Κι αφού το ΠαΣοΚ δεν δείχνει ότι μπορεί να βρει βηματισμό κόμματος εξουσίας.
Η παράταξη λοιπόν του «ΝΑΙ», κυρίως η ΝΔ του Μητσοτάκη, έχει τη μεγάλη ευθύνη να κρατήσει ζωντανή τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον ορθολογισμό και στο τίποτα, ανάμεσα στην Ελλάδα που προχωρά και στην Ελλάδα που μιζεριάζει και μηρυκάζει λαϊκισμό και «ΟΧΙ».
Ο Μητσοτάκης κι η ΝΔ πρωτίστως, οφείλουν να υπερβούν και πάλι τα στενά πολιτικά/κομματικά τους όρια και να κάνουν νέες υπερβάσεις στην υπόθεση του νέου προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτές οι υπερβάσεις που απαιτούνται, δεν θα ωφελήσουν ΜΟΝΟ τη χώρα, αλλά θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό ακόμη και τις επόμενες εκλογές.
