Το 11ο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας είχε έναν κυρίως στόχο, να συσπειρώσει το κόμμα και να επιβάλει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως τον αδιαφιλονίκητο ηγέτη της παράταξης. Από αυτή την άποψη δεν ήταν απλά πετυχημένο, ΗΤΑΝ ΘΡΙΑΜΒΟΣ. Η ΝΔ βγήκε ενισχυμένη, ενωμένη και κυρίως ενιαία.
Η ανάληψη της αρχηγίας του κόμματος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη πριν περίπου δύο χρόνια συνοδεύτηκε αμέσως από ένα δημοσκοπικό άλμα. Η αποδοχή του νέου προέδρου στους μη παραδοσιακούς ψηφοφόρους του κόμματος υπήρξε εντυπωσιακή. Η εκμηδένιση του Ποταμιού αλλά και η καθίζηση της ΔΗΣΥ παρά τις μεγάλες απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι καλύτεροι μάρτυρες. Μεγάλη μερίδα των μετριοπαθών προοδευτικών μεταρρυθμιστών είδε στον Κυριάκο μια ελπίδα για αλλαγή στην καταστροφική πορεία της χώρας τα τελευταία χρόνια, μια ελπίδα που ακόμη δεν διαψεύστηκε.
Το μεγάλο πρόβλημα όμως του νέου αρχηγού σε προσωπικό πολιτικό επίπεδο ήταν η περιορισμένη σχετικά αποδοχή από το παραδοσιακό ακροατήριο της παράταξης κυρίως από τους λεγόμενους σκληρούς δεξιούς.Δεν ήταν λίγοι μάλιστα αυτοί που τον θεωρούσαν ξένο σώμα, πολλοί από αυτούς (αυτο)αποκαλούνται συχνά ως Καραμανλικοι.
Το φαινόμενο αυτο σταδιακά υποχώρησε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης στοχευμένα κατάφερε να πείσει ότι είναι ο άξιος συνεχιστής της μακράς πορείας της κεντροδεξιάς παράταξης.
Για να το καταφέρει αυτό χρειάστηκε να σκοτώσει ένα μικρό κομμάτι του εαυτού του.
Ο λόγος του είναι πλέον κάπως πιο στρογγυλεμένος, διανθησμένος συχνά με λεξιλόγιο που δεν μας είχε πολυσυνηθίσει ως σήμερα, αναδιανομή πλούτου, ισχυρό κράτος στην υπηρεσία του πολιτη, αλληλεγγύη, λαϊκότητα ,παράδοση κλπ.
Ενδεικτικό το γεγονός ότι πριν από την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη που θα έκλεινε το συνέδριο μίλησε ο πρώην πρόεδρος του κόμματος Αντώνης Σαμαράς σε μια εμφυχωτική ομιλία με καθαρή στόχευση στην καρδιά του Έλληνα συντηρητικού ψηφοφόρου που όπως ήταν αναμενόμενο καταχειροκρότήθηκε!
Η Νέα Δημοκρατία λοιπόν κατάφερε να βγει ενωμένη υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη και τις επευφημίες χιλιάδων συνέδρων.
Όσο για εμάς τους μη παραδοσιακούς ψηφοφόρους της, τους κεντρώους φιλελεύθερους μεταρρυθμιστές που προστρέξαμε να στρατευτούμε στην προσπάθεια του Κυριάκου να την αλλάξει σε ένα πιο μοντέρνο φιλελεύθερο αστικό κόμμα, μας διακατέχει ίσως μια κάποια αμηχανία με όλα αυτά, αλλά σε κάθε περίπτωση ξέρουμε καλά γιατί ήμασταν και συνεχίζουμε να είμαστε με τον Κυριάκο.
