Όταν θεσπίστηκε το 3% στον εκλογικό νόμο, ως όριο για την είσοδο κάποιου κόμματος στη Βουλή, υπήρξαν πολλές ενστάσεις αναφορικά με ότι αυτό ήταν χαμηλό, κι έτσι κατά περιόδους, θα το περνούσαν και έμπαιναν στο κοινοβούλιο ακόμη και προσωπικά κόμματα ή μορφώματα. Το είδαμε επανειλημμένως αυτό και μοιραία δικαιώθηκαν εκείνοι που τότε υποστήριζαν ότι ως βάση θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον το 5%.
Όταν θεσπίστηκε λοιπόν το 3%, το μυαλό όλων πήγε στην μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης και την αποφυγή μειονοτικού κόμματος. Πράγματι, αυτό επιτεύχθηκε, αφού ακόμη κι αν υπήρχε μειονοτικό κόμμα, δεν θα μπορούσε να είναι πλειοψηφικό, δεδομένου ότι στην περιοχή ψηφίζουν όλοι οι στρατιωτικοί που υπηρετούν εκεί.
Από εκεί κι ύστερα σχεδόν όλοι οι μειονοτικοί υποψήφιοι διεκδικούσαν την ψήφο των ομοθρήσκων τους, μέσα από τα ψηφοδέλτια των κομμάτων.
Μια αλήθεια που πρέπει να λέμε και να μη κρυβόμαστε μπροστά από το δάκτυλό μας, είναι ότι εκατό χρόνια μετά τη συνθήκη της Λωζάννης, η μειονότητα της Θράκης δεν έχει ενσωματωθεί στην ελληνική κοινωνία. Όποιος επισκεφθεί τα χωριά στα ορεινά της Ξάνθης και της Κομοτηνής, θα νιώσει ότι ζει στα βάθη της Τουρκίας. Το προξενείο έχει προμηθεύσει όλα τα σπίτια στα χωριά με δορυφορικά πιάτα παρακολούθησης τουρκικών σταθμών, ενώ πολλοί ηλικιωμένοι δεν μιλούν καν ελληνικά και αυτοπροσδιορίζονται … Τούρκοι!
Μια άλλη αλήθεια είναι ότι αυτό το γεγονός εκμεταλλεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ (Φίλης κι ένα σωρό άλλοι) που ουσιαστικά ισχυρίζονται ότι μπορούν να είναι βουλευτές του κάποιοι που δηλώνουν εκπρόσωποι της τουρκικής μειονότητας.
Μα αυτό είναι πολιτικά κι εθνικά μείζον πρόβλημα. Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να αυτοπροσδιορίζεται κάποιος όπως θέλει κι άλλο πράγμα να ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί την… τουρκική μειονότητα. Αυτό βάζει φωτιά στην περιοχή. Κι όταν κάποιος το γνωρίζει και δεν κάνει τίποτα, τότε το ζήτημα λαμβάνει άλλη διάσταση.
Μια άλλη αλήθεια είναι ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνα που κατήγγειλαν δημοσίως ότι δυο βουλευτές που εξελέγησαν στη Ροδόπη με το ψηφοδέλτιο του κόμματός τους, είναι ενεργούμενα του τουρκικού προξενείου.
Όπως αποκαλύφθηκε ενημερώθηκε ο Αλέξης Τσίπρας και μέσω εθνικών υπηρεσιών. Μα δεν έκανε το παραμικρό. Δηλαδή, δεν έβγαλε τους δυο βουλευτές που εξελέγησαν με παρέμβαση του τουρκικού προξενείου, από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό έχει δημιουργήσει ένα σκηνικό τεράστιας έντασης στην περιοχή αλλά και στην πολιτική αντιπαράθεση, αφού η ΝΔ μιλά για επικίνδυνες μεθοδεύσεις . Δικαίως!
Η Αριστερά, ο Φίλης, ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Τσίπρας που δεν έχει λάβει επίσημη θέση, λειτουργούν ως πιονέροι του διεθνισμού που γαλουχήθηκαν και μέγιστοι τελάληδες του αντιεθνικισμού. Είναι η πολιτική τους κουλτούρα αυτό.
Ας μη ξεχνάμε ότι κι ο καθηγητής Χριστόπουλος (υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ), ψέγει την Ελλάδα επειδή… δεν αναγνωρίζει τη μειονότητα της Θράκης ως «ένα ενιαίο συμπαγές τούρκικο πράμα»! Κι ύστερα λέμε ότι ο Ερντογάν είναι αναθεωρητής της Λωζάννης, όταν αυτό το πράττουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Φυσικά δεν είναι μόνο η μουσουλμανική μειονότητα. Είναι κι άλλα που υποβόσκουν ή μένουν κρυφά. Δεν μάθαμε, επί παραδείγματι, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ (οι δημοτικές παρατάξεις τους) ΔΕΝ ψήφισαν την ανακοίνωση του Δήμου Αθηναίων (Μπακογιάννης) εναντίον της φυλάκισης του δημάρχου Χιμάρας από το καθεστώς του Ράμα στην Αλβανία.
Όπως δεν γνωρίζουμε ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ εξομοιώνουν την ελληνική μειονότητα της Αλβανίας (αναγνωρισμένη ως Εθνική Μειονότητα με το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, 17 Μαΐου 1914) και την εθνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης (αναγνωρισμένη από την Λωζάννη, 24 Ιουλίου 1923), με τη Θρησκευτική μειονότητα της Θράκης, που δεν είναι εθνική μειονότητα (πάλι από την Λωζάννη)!
Μια άλλη αλήθεια είναι ότι η Αριστερά στη χώρα μας επιδεικνύει μια αδικαιολόγητη αφέλεια (sic) σε ζητήματα που άπτονται των διεθνών σχέσεων και τα μπερδεύουν όλα στο πνεύμα του ιδιότυπου δικού τους δικαιωματισμού ή κι ενός υποτιθέμενου ανθρωπισμού.
Εξ ου κι όταν ο Γεραπετρίτης ενημέρωσε τον Καλογήρου για την ανάμειξη του τουρκικού προξενείου στις εκλογές με τρόπο αντεθνικό, ο Τσίπρας που το έμαθε δεν έδωσε σημασία.
Όμως, τι να λέμε τώρα. Εδώ παραδόθηκαν στους Σκοπιανούς εθνικότητα και γλώσσα και τώρα μιλάνε κάποιοι για… Πρέσπες του Αιγαίου, θ’ ανησυχήσουν από τα sms του τουρκικού προξενείου που λένε… Τούρκος ψηφίζει Τούρκο; Ή θ’ ανησυχήσουν όταν οι δυο βουλευτές τους (αν επανεκλεγούν) θα γυρίζουν στην υφήλιο και θα μιλάνε για τα δικαιώματα της … τουρκικής μειονότητας στη Θράκη;
Να πούμε κάτι ακόμη: Το όλο ζήτημα αφορά την εθνική κυριαρχία, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τον σεβασμό των Διεθνών Συνθηκών (Λωζάννη), αλλά και το Σύνταγμα. Στο άρθρο 51 αναφέρει ότι οι βουλευτές δεν αντιπροσωπεύουν ομάδες του πληθυσμού ούτε καν την εκλογική τους περιφέρεια, αλλά αντιπροσωπεύουν το Έθνος.
Εδώ λοιπόν βρίσκεται το μεγάλο ζήτημα: Οι δυο υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ ας δηλώσουν μ’ έναν απλό και κατανοητό τρόπο ότι είναι Έλληνες Μουσουλμάνοι που σέβονται το Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συνθήκες.
Γιατί δεν το κάνουν; Γιατί δεν δηλώνουν το αυτονόητο; Ποιος τους κρατά; Πού έχουν υποχρέωση; Και τι κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ επί τούτου;
Μάλλον βάζει νάρκη στην επόμενη Βουλή και στη Θράκη!
