Η παρέμβαση Σαμαρά με την πρόσφατη συνέντευξή του, μάλλον πρέπει να θεωρηθεί ως άκαιρη, τουλάχιστον στο σημείο που αφορά την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα. Το δε ερώτημα που προκύπτει είναι τι θέλει κι ανακατεύει ένα θέμα που δεν μπορεί και δεν υπάρχει λόγος να αλλάξει;
Τι μας είπε μεταξύ άλλων; Ότι είναι λάθος η έλευση του Ερντογάν στην Ελλάδα. Κι ότι είναι επικίνδυνη η πολιτική του κατευνασμού, αφού ο Τούρκος λειτουργεί ως πειρατής και δεν αλλάζει πολιτική.
Μπορεί αυτή η αντίθεση του πρώην πρωθυπουργού να είναι απλώς ακαδημαϊκή, αλλά δημιουργεί εντυπώσεις.
Ας συζητήσουμε λοιπόν το θέμα.
Είπε κάποιος ότι η έλευση Ερντογάν στην Αθήνα, θα αποτελεί σημείο αναφοράς για αλλαγή πολιτικής των Τούρκων; Όχι, φυσικά.
Κι αν η Ελλάδα αθετούσε την συμφωνία για έλευση του Ερντογάν στην Αθήνα, ποιος θα φαινόταν αδιάλλακτος στα μάτια της διεθνούς κοινότητας;
Δηλαδή, δεν πρέπει να μιλάμε με τον Ερντογάν και την Τουρκία; Τι πρέπει να γίνει, να ξεσηκωθούμε να πάμε πάρουμε την πόλη;
Από την άλλη, τι φοβάται ο Σαμαράς; Μη τυχόν δώσουμε κάτι στην Τουρκία; Μα αυτές τις εξετάσεις τις έχει περάσει με άριστα η κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα. Από τη διπλωματία, μέχρι τον Έβρο, το Αιγαίο, τη Μεσόγειο και τον άριστο εξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων.
Αλήθεια, είναι δυνατόν να μη κατανοεί ο πολύπειρος Αντώνης Σαμαράς ότι χωρίς διπλωματία και συζήτηση δεν δρομολογείται η ησυχία της περιοχής; Είναι δυνατόν να μη κατανοεί ότι η Ελλάδα είναι ισχυρή πια, μετά τη λαίλαπα της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, την ανοησία του ΓΑΠ με τα «λεφτά υπάρχουν», αλλά και τα τυχοδιωκτικά… «go home madam Merkel», του Τσίπρα; Είναι δυνατόν να μη βλέπει ότι η Ελλάδα βρίσκει πια θέση στην κοινωνία/κόσμο του μέλλοντος και δη πλάι στους ισχυρούς;
Είναι αναμφισβήτητο ότι ο Αντώνης Σαμαράς γνωρίζει ότι η κυβέρνηση δεν θα έκανε καμιά συμφωνία που θα έπληττε τη χώρα. Γνωρίζει, επίσης, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ασκεί αποδεδειγμένα αποτελεσματική εξωτερική πολιτική.
Άρα προς τι η διαφωνία του για την έλευση του Ερντογάν και δη σε μια εποχή που η Ελλάδα είναι ισχυρή;
Είχε διαφωνήσει άραγε για την επίσκεψη Ερντογάν επί Τσίπρα – Παυλόπουλου, με τον δεύτερο στριμωγμένο στον καναπέ να απευθύνει… προειδοποιήσεις; Τότε που η Ελλάδα ήταν αναξιόπιστη πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά;
Είχε μιλήσει ποτέ για την επικινδυνότητα του κατευνασμού, που ακολουθείται εδώ και δεκαετίες;
Πώς στο καλό θα ελεγχθούν οι μεταναστευτικές ροές αν δεν μιλάμε με τους Τούρκους σε μικρομεσαίο και κορυφαίο επίπεδο;
Πώς θα δημιουργήσουμε διαύλους για εποικοδομητικές οικονομικές συνεργασίες που αναγκαστικά θα βάλουν σε άλλη ρότα την επίλυση των διαφορών μας;
Πώς θα ελέγξουμε την αδιαλλαξία της Άγκυρας, αν δεν μιλάμε;
Και κάτι τελευταίο: Όταν ο Ερντογάν έχει τόσα ανοιχτά μέτωπα παντού, το τελευταίο, λογικά, που θα ήθελε είναι μια νέα όξυνση με την Ελλάδα. Άρα, τώρα που νιώθει απομονωμένος, μόνο όφελος μπορεί να έχει η Ελλάδα.
Κάτι ακόμη: Ο Αντώνης Σαμαράς, ανέφερε ότι «η ΝΔ δεν κινδυνεύει από τα σημερινά κόμματα που βρίσκονται δεξιότερά της, που άλλωστε δεν εκφράζουν τις νέες αναζητήσεις της κοινωνίας. Κινδυνεύει μόνο από τον εαυτό της».
Σωστά! Μα έχουμε την αίσθηση ότι κινδυνεύει κι από πρώην! Οι οποίοι στα γεράματά τους αδυνατούν να κατανοήσουν ότι είναι… πρώην… Κι ότι μπορεί να πορεύεται χωρίς τους πάλαι ποτέ βαρόνους που την καταδυνάστευαν…
