Οι διάλογοι ανάμεσα στους κατοίκους του Ματιού και των Πυροσβεστών που είχαν βάρδια το βράδυ της τραγωδίας, μέσω της δικογραφίας, είναι συγκλονιστικοί. Χαρακτηριστικοί της απόγνωσης όσων καίγονταν αλλά και του χάους που επικρατούσε στις δημόσιες υπηρεσίες.
Κι όχι μόνο. Είναι κι απάνθρωποι. Περιέχουν φράσεις βολεμένων ανθρώπων από την μονιμότητα προς ανθρώπους που έβλεπαν δίπλα τους νεκρούς, έβλεπαν ότι κινδυνεύουν κι οι ίδιοι, έβλεπαν τις περιουσίες τους να καταστρέφονται.
Αλήθεια, είναι άνθρωπος ή υπάνθρωπος αυτός που λέει στο τηλέφωνο, εκείνες τις στιγμές… «να καούν για να βάλουν μυαλό»; Ή… «άσε να καούν τα όρνια» που εκστόμισε αξιωματικός της Πυροσβεστικής που είχε βάρδια στη τηλεφωνικό κέντρο (199);
Πόσο άνθρωπος κι επαγγελματίας είναι αυτός που μεταχειρίζεται υβρεολόγιο απέναντι σε απεγνωσμένους ανθρώπους που βλέπουν τον θάνατο να τους σημαδεύει; Πόσο εξοργιστικό είναι αυτό;
Σκέφτεσαι αμέσως ότι αυτός ο αξιωματικός ή όσοι δούλευαν εκείνη την ώρα στο «199» μπορεί να είναι κάποιος εξ εκείνων που έλαβαν λάθος αποφάσεις στις κρίσιμες στιγμές. Σκέφτεσαι πως όταν η ηγεσία είναι βαθιά κομματικοποιημένη, όπως όλοι ξέραμε κι αποδείχθηκε, θα είχε τοποθετήσει σε θέσεις «κλειδιά» δικούς της ανθρώπους, έμπιστους πλην ανεπαρκείς. Όλο το δημόσιο άλλωστε ανεπαρκές είναι. Κι οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Από την άλλη, σκέφτεσαι ότι συνάδελφοί του μάχονταν με τις φλόγες ακόμη και μέσα σ’ αυτές. Πυροσβέστης κι αυτός που βρίζει και συμπεριφέρεται σκαιότατα, πυροσβέστης κι αυτός που είναι μέσα στη φωτιά.
Ποια η διαφορά τους; Το φιλότιμο. Σε αυτόν τον τόπο το φιλότιμο είναι ένα στοιχείο που έρχεται και σώζει κάπως τα πράγματα. Και δη των ώρα που στις πλείστες περιπτώσεις ο επαγγελματισμός και η επάρκεια είναι είδος υπό εξαφάνιση στο ελληνικό δημόσιο.
Κάτι ακόμη.
Είναι αλήθεια, ότι η κοινή γνώμη είναι εξοργισμένη για το γεγονός ότι οι ποινικές διώξεις που ασκήθηκαν κατά των υπευθύνων του κρατικού μηχανισμού, της περιφερειάρχου και των δημάρχων, είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα. Κι είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα όχι επειδή οι δικαστές είναι επιεικείς. Αλλά επειδή δεν υφίσταται το στοιχείο του δόλου και του προσωπικού οφέλους που θα στοιχειοθετούσαν το κακούργημα.
Κι εδώ ερχόμαστε εμείς. Οι πολίτες, η κοινωνία. Όπως στείλαμε σπίτι του τον άλλο, τον περίεργο που είχε βάλει ο Καραμανλής υπουργό και μας έλεγε ότι για τις φωτιές στην Ηλεία φταίει ο… στρατηγός άνεμος, έτσι και δη στο πολλαπλάσιο πρέπει να συμβεί και τώρα. Ούτως ή άλλως δεν είχαν τσίπα να παραιτηθούν. Ας πάνε σπίτια τους από τον λαό… Κι όπως γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης σε άρθρο του, « ας μη ξεχνάμε ότι η πιο χυδαία, η πιο ανήθικη πράξη εκείνου του δράματος, το θεατρικό σκετς του κυβερνητικού επιτελείου, δεν γίνεται να τεθεί σε δικαστική κρίση. Το θράσος, ο κυνισμός και η ύβρις εκείνων των ανθρώπων, με πρώτο τον Πρωθυπουργό, δεν θα μπουν στο ζύγι. Και οι υπαίτιοι συνεχίζουν να κουνάνε το δάχτυλο με το θράσος της μαϊμούς που φόρεσε ένα ψεύτικο στέμμα και παριστάνει τον βασιλιά»…
