Είναι στατιστικά καταγεγραμμένο ότι στη χώρα μας, κάθε σαρανταπέντε λεπτά, έχουμε ένα περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας. Κάθε σαρανταπέντε λεπτά, έχουμε μια ακόμα έκπτωση του ανθρώπου και του ανθρωπισμού μας, με θύματα, κυρίως, γυναίκες και παιδιά.
Η παράσταση «‘Ολγα», που παρακολουθήσαμε στη «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών», μαζί με τους θεατές, τα δύο μέλη της Θεματικής Πολιτισμού, Αναστασία Κιοσέογλου και Δέσποινα Παπαγιαννούλη της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Ημαθίας, μας έβαλε, με ένα τρόπο διεξοδικό που στο τέλος συγκλονίζει, μπροστά στις ευθύνες μας σαν κοινωνία και σαν πολίτες για την κακοποίηση των γυναικών και των αδύναμων. Μας έβαλε μπροστά στις ευθύνες του να συντηρούμε και να στηρίζουμε ένα σύστημα που είναι σύμμαχος του Κακού, μέσα μας.
Η παράσταση, βασισμένη στην αφήγηση και στους εσωτερικούς μονολόγους με νεκρούς, απόντες ωσεί παρόντες, που κάνουν να αναδυθεί η βαθύτερη αλήθεια του βιασμένου ανθρώπου, αποφεύγει τα περιττά πάνω στη σκηνή, κρατώντας τα πλέον απαραίτητα και σκιαγραφεί με το λόγο και το σώμα την εγκληματική εικόνα της σημερινής Ελλάδας. Όλα είναι η Όλγα, η Όλγα μάνα που γεννά τον Άνθρωπο, η Όλγα, όλες οι Όλγες του κόσμου που βρέθηκε, χωρίς να το καταλάβει,μέσα στη δίνη μιας ενδοοικογενειακής τραγωδίας, εξαιτίας του συζύγου-αφέντη, με την απόλυτη ανοχή, από Θεσμούς και Πολιτεία.
Η παράσταση, έδειξε καθαρά ότι η πρόταση για μία αληθινή ζωή είναι πάνω στη σκηνή του θεάτρου. Και όπως δηλώνει ο εξαίρετος σκηνοθέτης και ακαδημαϊκός που πέρασε από την πόλη μας και άφησε γερό αποτύπωμα, ο Γιάννης ο Λεοντάρης: « Έμφυλη βία και φασισμός πάνε μαζί. Φτώχεια, έλλειψη παιδείας, φοβικά ή ομοφοβικά σύνδρομα, και έμφυλη βία, πάνε μαζί.
Στην Ελλάδα, τα παραπάνω συνδυάζονται συχνά με επιπλέον παθογένειες όπως ο “εθνικόφρων σεξισμός”, κατάλοιπο της χουντικής περιόδου το οποίο νομίζαμε νεκρό και[…]που δυστυχώς, “αιμορραγεί αλλά δε σκοτώνεται”». Ας παρατηρήσουμε την ποιότητα του κυβερνώντος πολιτικού προσωπικού της χώρας και θα βρούμε τις αιτίες.
