Είναι σαφές ότι ο Πρωθυπουργός βρίσκεται σε οριακό σημείο άμυνας κι αποπνέει την εικόνα ενός ανθρώπου που δεν ελέγχει πλέον τις καταστάσεις. Είναι σαφές, επιπλέον, ότι διακατέχεται από ανασφάλεια. Όταν πας στο υπουργικό συμβούλιο και ζητάς τη δέσμευση του συγκυβερνήτη σου ότι δεν θα σε ρίξει, δηλώνεις αδύναμος. Κι όταν το γραφείο σου αμέσως μετά δημοσιοποιεί τη σχετική έκκληση, δηλώνεις δυο φοράς αδύναμος.
Αυτή η ανασφάλεια έχει λογική. Προεδρεύει σε μια κατακερματισμένη κυβέρνηση όπου ο καθείς λέει ότι θέλει και κάνει ότι θέλει. Στην Οικονομία τα πράγματα δεν είναι καλά, στην Παιδεία και στην Υγεία η Ελλάδα αναστενάζει και στο μέγιστο θέμα της ασφάλειας οι ιδεοληψίες έχουν κάνει τη χώρα ένα πεδίο δόξας για τους μπαχαλάκηδες. Όταν λοιπόν, όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο, όταν η κοινωνία στενάζει από τις μπότες των φόρων και των εισφορών και ταυτοχρόνως βιώνεις και το σύνδρομο της Πομπηίας που το ρόλο του ηφαιστείου διαδραματίζει το Σκοπιανό, χάνονται κι η επιθετική αυτοπεποίθηση κι οι φραστικοί βερμπαλισμοί. Κι όταν σ’ όλα αυτά έχεις να κάνεις με τις εσωκυβερνητικές δονήσεις και τους καυγάδες, εμφανίζεσαι αδύναμος κι ανασφαλής. Ήξερε και ξέρει τους καυγάδες του επιτελείου του με τον Τσακαλώτο ήξερε και ξέρει τους αντίστοιχους του Καμμένου με τον Κοτζιά ή του Καμμένου με άλλους. Βίωνε εδώ και μήνες τη διάσταση απόψεων ανάμεσα σ’ εκείνον και τον Νίκο Κοτζιά.
Τώρα το πράγμα ξεφεύγει ακόμη περισσότερο από τους καυγάδες και τις έριδες, αφού όπως αποκάλυψε ο αντιπρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης, η σπίθα για τη φωτιά ανάβει μετά και τις κατηγορίες του Πάνου Καμμένου εναντίον του Νίκου Κοτζιά για κακοδιαχείριση των μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ!!!
Μέχρι τώρα αυτά έμπαιναν κάτω από το χαλί. Διέρρεαν κάποια πράγματα και μέχρι εκεί. Χθες όμως είδαμε τον καυγά Κοτζιά – Καμμένου να βγαίνει στα φώτα της δημοσιότητας χωρίς καμιά διάθεση συγκάλυψης. Ξέρετε γιατί; Επειδή αυτό δεν μπορούσε να γίνει αφού ακόμη και την ώρα του καυγά οι δημοσιογράφοι μάθαιναν τα πάντα. Όπως έμαθαν από την πρώτη στιγμή τα της παραίτησης Κοτζιά. Αφού ο πρωθυπουργός στο δίλημμα «Καμμένος ή Κοτζιάς» προτίμησε την καρέκλα! Την οποία δεν θέλησε ν’ απεμπολήσει όταν ο πρώην (πλέον) υπουργός Εξωτερικών ζήτησε στήριξε στη θέση του ότι δεν μπορεί να μπαίνει στα χωράφια του ο υπουργός Άμυνας. Θυμόσαστε που πριν λίγο καιρό είχαμε πει ότι ο Κοτζιάς θα έχει την τύχη του Βαρουφάκη; Κάπως έτσι «αδειάστηκε». Με τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι να είναι η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, ο οποίος ανέφερε ότι «όποιος έχει δυσφορία, να κατέβει από το τρένο»!
Είπα Καμμένος και Κοτζιάς. Και τι θυμήθηκα; Ο Πάνος Καμμένος δεν ήταν εκείνος που πριν τη συμφωνία των Ψαράδων είχε δηλώσει ότι ο Νίκος Κοτζιάς είναι ο καλύτερος υπουργός Εξωτερικών της μεταπολίτευσης; Άραγε μόνο η συμφωνία με τα Σκόπια άλλαξε την άποψή του; Θυμήθηκα κάτι ακόμη. Ότι το καλοκαίρι του 2015 που ετοιμάζονταν για εξωσυνταγματικές εκτροπές (με το ντου στο νομισματοκομείο κι άλλα παρόμοια… επαναστατικά) ο Πάνος Καμμένος δεν ήταν εκείνος που δήλωνε ότι εκείνος με το Στρατό θα διαφυλάξει την τάξη!!! Η τότε βουλευτής των ΑΝΕΛ Χρυσούλα Ξουλίδου, μάλιστα, έλεγε ότι … η στρατιωτική φαρμακοβιομηχανία είναι έτοιμη να τροφοδοτήσει την ελληνική αγορά με 45 φάρμακα πρώτης ανάγκης για τους επόμενους 10 μήνες αν παραστεί ανάγκη. Προφανώς επειδή μετά την εκτροπή θα έκλειναν όλοι οι δρόμοι εισαγωγών αφού ουδείς θα δεχόταν ως χρήματα τα IOUs του Βαρουφάκη. Θυμάμαι ακόμη ότι τότε ο Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε χωρίς καμιά αιτιολογία το Πεντάγωνο.
Απ’ όλα αυτά που ετοίμαζαν δεν διέρρευσε το παραμικρό. Αργότερα τα μάθαμε από ακριτομυθίες όσων έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είχε διαρρεύσει, επιπλέον, ούτε η πρόθεση για δημοψήφισμα, ούτε τίποτα άλλο. Η μυστικότητα άλλωστε πάντοτε ήταν χαρακτηριστικό της Αριστεράς.
Τώρα που όλα καταρρέουν εξ αιτίας των πολιτικών της κυβέρνησης, όλα βγαίνουν στο φως σε χρόνο που ξεπερνά την ταχύτητα του φωτός. Έτσι έγινε και με τους καυγάδες στο υπουργικό συμβούλιο, έτσι έγινε και με τους διαλόγους Τσίπρα – Καμμένου – Κοτζιά. Έτσι και με τη διαρροή περί παραίτησης του Κοτζιά που χθες έγινε πράξη.
Μα ο Τσίπρας, όσο αδύναμος κι ανασφαλής κι αν νιώθει, ξέρει ότι κανένας Καμμένος δεν θα τον ρίξει. Όχι μόνο επειδή η εξουσία είναι αυτοσκοπός και για τους δυο, αλλά κι επειδή γνωρίζει ότι η Δύση θα τον κρατήσει πάση θυσία στην κυβέρνηση. Μέχρι, τουλάχιστον, να τελειώσει το Σκοπιανό ζήτημα.
Κι όλα είναι συνεννοημένα και στρατηγικά σχεδιασμένα. Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να είναι αποδυναμωμένος και να μην ελέγχει τις καταστάσεις, αλλά ξέρει που στοχεύει. Ενισχύει τον Καμμένο στην απέλπιδα προσπάθεια που κάνει για να μπει στη Βουλή και ταυτοχρόνως παίρνει επάνω του Σκοπιανό για να είναι αρεστός στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.
Όμως, τα ζητήματα είναι τεράστια, τα προβλήματα τεράστια. Μπορεί να καταπλακώσουν τους πάντες και τα πάντα, πόσο μάλλον μια αδύναμη κυβέρνηση. Πολύ περισσότερο αφού μόνο τις τελευταίες ημέρες έχουμε χορτάσει από το …ηθικό πλεονέκτημα. Όπου ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας καλεί από το βήμα της κεντρικής επιτροπής του κόμματος του, επίσημα, σε κατάλυση του πολιτεύματος, ενώ ο υπουργός Άμυνας της χώρας (το υπουργείο του οποίου ελέγχεται από την OLAF για κακοδιαχείριση κονδυλίων του προσφυγικού) κατηγορεί τον (πρώην πια) υπουργό εξωτερικών για κακοδιαχείριση μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ.
Μύλος!
