Είναι βέβαιο ότι η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας πιστεύει –όποια γνώμη κι αν έχει για την συμφωνία με τα Σκόπια- ότι ο Αλέξης Τσίπρας χειρίστηκε το ζήτημα με πρωτοφανή τακτικισμό που στόχευε τον εμβολισμό της Νέας Δημοκρατίας. Ίσως, επειδή κάποιοι παράγοντες της Βόρειας Ελλάδας τον είχαν διαβεβαιώσει ότι θα κινηθούν για τη δημιουργία μηχανισμών ή και κόμματος στο Δεξιό της υπογάστριο. Με αυτή την λογική, αγνόησε τον διάλογο, τη διαβούλευση, τη συνεννόηση, τη δημιουργία ευρύτερων συναινέσεων.
Κι έφτασε στο σημείο με αντιδημοκρατικό θράσος κι αλαζονεία να δηλώνει ότι η συμφωνία για τα Σκόπια- που θα υπογράψει αύριο(!)- θα έρθει στην ελληνική Βουλή για έγκριση σε… άγνωστο χρόνο! Ο οποίος θα εξαρτάται από τους ρυθμούς των γειτόνων! Ενώ θα έχει δοθεί έγκριση για ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ ΠΡΙΝ από την έγκριση της ελληνικής Βουλής!
Προσέξτε:
Ο Τσίπρας κι η κυβέρνησή του ισχυρίστηκαν –με προφανή στόχο- ότι βάδισαν επάνω στο κεκτημένο του Βουκουρεστίου της κυβέρνησης Καραμανλή. Φυσικά, ουδέν ψευδέστερο. Ο Καραμανλής κι η Μπακογιάννη (ως υπουργός Εξωτερικών) δεν ενέδωσαν σε καμιά από τις απίστευτες πιέσεις που δέχθηκαν από ΗΠΑ και Ε.Ε. Κι αν το αυτό αποτελεί γεγονός ήσσονος πολιτικής σημασίας, το μείζον είναι ότι ο Καραμανλής κι η Μπακογιάννη (ως υπουργός Εξωτερικών) ΔΕΝ αποδέχθηκαν και ΔΕΝ παρέδωσαν ούτε «μακεδονική εθνικότητα», ούτε «μακεδονική γλώσσα».
Προσέξτε:
Ενδεικτική του πρωθυπουργικού τυχοδιωκτισμού είναι κι η στάση του εταίρου του απέναντι στην κυβέρνηση. Ο οποίος ενώ έκανε καριέρα ως …Μακεδονομάχος, δήλωνε και δηλώνει ότι θα καταψηφίσει οποιαδήποτε συμφωνία (έλεγε κι ότι θα ρίξει την κυβέρνηση αν φέρει λύση που θα περιέχει το όνομα της Μακεδονίας στο νέο όνομα των γειτόνων), απειλεί να διαγράψει όποιον βουλευτή του δεν ακολουθήσει τη γραμμή του. Κι ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί αυτή την τακτική λογική κι αναμενόμενη!!!
Δηλαδή, σφυρίζει αδιάφορα για τις πολιτικές ακροβασίες και – αλά Κομανέντσι- κυβιστήσεις του κυβερνητικού του εταίρου και του πλέκει εγκώμιο συνέπειας ενώ την ίδια στιγμή … κατηγορεί τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για… «πρωτοφανή πολιτικό τυχοδιωκτισμό».
Όμως, πολιτικός τυχοδιωκτισμός, θεσμική ακροβασία, αποτελεί το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός προχωρά σε μια καταστροφική για την Ελλάδα λύση, χωρίς την εμπιστοσύνη της Βουλής. Ακόμη κι αν ψηφίσει αυτή τη λύση ο αναπληρωματικός του Καμμένου, Σταύρος Θεοδωράκης, αφού ο κυβερνητικός εταίρος καταψηφίζει, όσες ψήφους κι αν λάβει από ποτάμια και λοιπούς ξέμπαρκους, έχει χάσει την απαραίτητη πολιτική νομιμοποίηση. Εξ ου και καλλιεργεί ένα ακραίο πολωτικό και διχαστικό κλίμα, με την ελπίδα να διασωθεί.
Μ’ αυτά και με τ’ άλλα (ας μη λησμονούμε ότι μέσα στη «φωτιά» του Σκοπιανού πέρασε από τη Βουλή το 4ο μνημόνιο και 2ο των ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ) η λύση δεν μπορεί να είναι άλλη από εκλογές.
Κι αυτό μπορεί να συμβεί ΜΟΝΟ με τρεις τρόπους!
- Υπερψήφιση, σήμερα, της πρότασης μομφής.
- Παραίτηση της κυβέρνησης.
- Παραίτηση του προέδρου Παυλόπουλου ή μη υπογραφή από μέρους της συμφωνίας.
Κι επειδή ου δυο πρώτες περιπτώσεις θεωρούνται ανεδαφικές, οι ώμοι του Προκόπη Παυλόπουλου είναι «υποχρεωμένοι» να σηκώσουν την Ελλάδα, την ιστορία της, τα οικονομικά, γεωπολιτικά, πολιτισμικά κεκτημένα της και την αλήθεια… Μια αλήθεια που σφετερίζονται οι γείτονες με την ψευδεπίγραφη υιοθέτηση της μακεδονικής ταυτότητας και γλώσσας με την ευγενική παραχώρηση του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του. Απέναντι δηλαδή στον αλυτρωτισμό.
Φευ!
Μπορεί ο συνταγματικός νομοθέτης να τον έχει καταστήσει θεματοφύλακα των εθνικών συμφερόντων (αφού μπορεί να ΜΗΝ υπογράψει οτιδήποτε παραβιάζει το Σύνταγμα και τα συμφέροντα της χώρας, οδηγώντας την κυβέρνηση σε παραίτηση και τη χώρα σε εκλογές) αλλά εκείνος απαθής, άτολμος κι ίσως μοιραίος, απλώς παρακολουθεί. Προφανώς συναινώντας. Σε πλήρη διάσταση με το δάκρυ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, πλησίον του οποίου θήτευσε…
