Τα τελευταία τρία χρόνια οι συνεχείς παρεμβάσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην εξωτερική πολιτική και στην άμυνα της χώρας, έχει προκαλέσει εκνευρισμό στην Τουρκία. Βλέπετε ανατρέπονται οι ισορροπίες στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, τόσο σε επίπεδο γωστρατηγικό όσο σε εξοπλιστικό.
Η Ελλάδα μέσα σε τρία χρόνια οριοθέτησε ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο, προχώρησε σε μεγάλες συμφωνίες με τη Γαλλία και ΗΠΑ και σημαντικές συνεργασίες με Ισραήλ, Σαουδική Αραβία, ΗΑΔ κλπ. Η δε επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ κι η ομιλία του στο Κογκρέσο απέσπασε κολακευτικά σχόλια σε όλη την υφήλιο.
Όλα αυτά, οδηγούν σε σπασμωδικές αντιδράσεις τον Ερντογάν, πολύ περισσότερο και λόγω της αδυναμίας να διαχειριστεί τα εσωτερικά του προβλήματα. Κι άρχισαν οι λογής λογής προκλήσεις.
Δεν γνωρίζω αν θα περάσουμε «θερμό» καλοκαίρι στα ελληνοτουρκικά ζητήματα, όπως προεξοφλούν κάποιοι. Εκείνο που είναι βέβαιο αφορά το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε περίοδο όξυνσης των σχέσεων με τους γείτονες, εξ αιτίας των προκλήσεων και της θέσης του σουλτάνου για… αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάννης… αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών παραμεθόριων νησιών, αλλά και την …αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε κάποια από αυτά. Κι εξ αιτίας των συνεχών παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου, την ανοχή (αν όχι την ενθάρρυνση) στους βανδαλισμούς στην Αγιά Σοφιά, τις ροές μεταναστών και τις συνεχείς εμπρηστικές δηλώσεις.
Η ελληνική κυβέρνηση αντιδρά με ψυχραιμία και σύνεση. Το ίδιο σε γενικές γραμμές συμβαίνει και με όσους διαθέτουν δημόσιο λόγο, εκτός κάποιων γραφικών περιπτώσεων προσώπων που αναζητούν πολιτική επαναφορά ή και μερικών εξ εκείνων που αποκαλούνται …στρατόκαυλοι και βγαίνουν στις τηλεοράσεις με περισπούδαστο ύφος και λένε κουταμάρες…
Υπό αυτή την έννοια προβληματίζει η παρέμβαση του καθηγητή Μπαμπινιώτη, με την οποία επιχείρησε να ρίξει λάδι στη φωτιά. Ο έγκριτος ακαδημαϊκός λειτούργησε ως τουρκοφάγος κι έφτασε στο σημείο να καταγγείλει ως «διεθνή ντροπή το γεγονός ότι η γειτονική χώρα χαρακτηρίζει το Αιγαίο ως Turkaegean», από τη στιγμή που η τουριστική καμπάνια της γειτονικής χώρας τιτλοφορείται ευκρινώς «Turkaegean coast of happiness», δηλαδή «Τουρκοαιγιαλίτικη ακτή της ευτυχίας».
Δεν γνωρίζω τι προκάλεσε την αντίδραση του γηραιού καθηγητή. Μπορεί να γνωρίζει όσο κανένας άλλος την ελληνική γλώσσα και την ετυμολογία της, αλλά κάποιος πρέπει να του πει ότι αποτελεί αναμφισβήτητο δικαίωμα της Τουρκίας να προβάλλει το τουριστικό προϊόν των δικών της ακτών.
Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν και πάλι ότι είμαστε ΜΟΝΟ με τον διάλογο. Όλα τα άλλα περισσεύουν. Δεν χρειάζονται εντάσεις. Δεν χρειάζονται οι πατριωτάρες με τα γιαταγάνια. Κακό κάνουν. Πολύ περισσότερο αφού δεν εστιάζουν στο πρόβλημα Ελλάδας και Τουρκίας. Που δεν είναι οι ακτές τους στο Αιγαίο, αλλά η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ κάθε χώρας. Ο σουλτάνος αποφεύγει να καθίσει στο τραπέζι για να επιλυθεί το ζήτημα κι αν δεν επιλυθεί να παραπεμφθεί στη Χάγη.
Ο καθηγητής με τον νηφάλιο λόγο δεν μας είχε συνηθίσει σε εκδηλώσεις έντασης. Ίσως το σκεφτεί πάλι και το… πάρει αλλιώς για να μη καταστεί κι εκείνος παίκτης σ’ έναν αδιέξοδο κύκλο λόγων…
