Από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, μετά τη στήλη «Σταγόνες Ιστορίας» που θα δημοσιεύεται κάθε Κυριακή, εδώ στο «emvolos.gr», θα υπάρχει κι άλλη μια νέα στήλη με τίτλο «Μουσικές ιστορίες» και θα δημοσιεύεται κάθε Σάββατο.
Θα ασχολείται και θα περιγράφει ζητήματα γύρω από τα μουσικά μας δρώμενα. Με βιογραφίες συνθετών, τραγουδοποιών, στιχουργών, τραγουδιστών, θα περιγράφει πως γράφηκαν διάφορα τραγούδια που ψιθυρίσαμε, αγαπήσαμε ή διασκεδάσαμε μ’ αυτά.
Σήμερα, ως μικρή πρόγευση παρουσιάζουμε το τραγούδι του Γιώργου Μητσάκη, στης «Λαρίσης το ποτάμι».
Τραγούδι που γράφηκε στην… τουαλέτα! Και δη επάνω στο χαρτί υγείας!
Απίστευτο μα αληθινό.
Ο Μητσάκης, αρχές της δεκαετίας του ’60, είναι ήδη σημαντικός συνθέτης, έχει γράψει μερικά από τα ομορφότερα τραγούδια (ακούγονται και τραγουδιούνται ακόμη και σήμερα η «Βαλεντίνα», «Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ», «Θέλω στα μπουζούκια απόψε να με πας», «Κατσιβέλα», «Νίτσα Ελενίτσα», «Ο Νικόλας ο ψαράς», «Όπου Γιώργος και μάλαμα», «Όταν καπνίζει ο λουλάς», «Το παιδί που μπήξε τώρα», «Το φανταράκι», «Ψιλή βροχούλα έπιασε») και δεκάδες άλλα.
Επιβλητικός, πάντα καλοντυμένος, όπου εμφανίζεται γίνεται χαμός.
Το συγκεκριμένο τραγούδι, το έγραψε όπως είπαμε στην… τουαλέτα. Του αεροδρομίου!
Είχε πάει εκεί με τη σύντροφό του Αθηνά, για να πιούνε καφέ στην καφετέρια. Συνήθεια πολλών, εκείνα τα χρόνια, αφού η συγκεκριμένη καφετέρια ήταν ένα από τα καλύτερα στέκια του λεκανοπεδίου.
Εκεί, στην καφετέρια, έπιασε την κουβέντα με την Αθηνά, αναφορικά με τη Λάρισα, στην οποία θα πήγαινε να εμφανιστεί σε λίγες ημέρες. Κάποια στιγμή, ζήτησε συγγνώμη και πήγε στην τουαλέτα. Η ώρα περνούσε κι η σύντροφός του άρχισε ν’ ανησυχεί. Δεν είχε ακόμη συνειδητοποιήσει ότι η έμπνευση έρχεται συνήθως στις πιο απρόβλεπτες στιγμές. Εκεί, λοιπόν, στην τουαλέτα του αεροδρομίου έκανε την εμφάνισή της για ένα τραγούδι ιστορία.
Ο Μητσάκης, πήρε το χαρτί υγείας, έβγαλε κι ένα μολύβι από το τσεπάκι του πουκαμίσου του και έγραψε για της «Λαρίσης το ποτάμι»…
Γυρίζοντας μετά από λίγη ώρα στο τραπέζι που καθόταν η Αθηνά, της το έδωσε.
Εκείνη γέλασε δυνατά. Όλη η καφετέρια γύρισε προς το τραπέζι τους.
«Χριστός και Παναγία, τι είναι ετούτο;», του είπε η σύντροφός του.
«Εκεί που ήμουν, μόνο αυτό το χαρτί υπήρχε»…
«Είναι αντάξιο του χώρου που το έγραψες», απάντησε εκείνη…
Ο Μητσάκης της είπε ότι ήδη έχει στο μυαλό του και τη μουσική κι ότι έτσι όπως το φαντάζεται θα γίνει μεγάλο σουξέ. Η Αθηνά γέλασε πάλι.
Μετά από καιρό κι ενώ το τραγούδι είχε κυκλοφορήσει αλλά δεν είχε επιτυχία, ο Μητσάκης κι η Αθηνά ξεκίνησαν για μια εκδρομή στα Τέμπη. Είχε ένα «Πεζό 403» κι όταν φτάσανε στα Τέμπη μπήκαν σε ένα καφενείο για να πιούνε καφέ.
Στο καφενείο έπαιζε στη διαπασών «της Λαρίσης το ποτάμι».
Κορδώθηκε ο Μητσάκης και της λέει:
– Τι έχεις να πεις τώρα κυρία Αθηνά;
– Ε, καλά, έκανα ένα λάθος… Σπουδαίο είναι;
Το τραγούδι κυκλοφόρησε το 1963, αρχικά σε δίσκο 45 στροφών, με ερμηνευτή τον Θόδωρο Κανακάρη. Ένα χρόνο μετά, το 1964, ακούστηκε από τον Μητσάκη και τη Δούκισσα στην ταινία «Άλλος για το εκατομμύριο, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Νίκου Τσιφόρου, με Μίμη Φωτόπουλο, Γιάννη Γκιωνάκη, Βασίλη Αυλωνίτη, Σταύρο Παράβα, Μπεάτα Ασημακοπούλου και Ελένη Ανουσάκη.
Όμως, μεγάλο σουξέ έγινε όταν αργότερα, το 1968, το τραγούδησε με τη χαρακτηριστική φωνή του ο Σπύρος Ζαγοραίος.
@ Οι στίχοι
Στης Λαρίσης το ποτάμι
που το λένε Πηνειό,
αν τυχόν και δε με θέλεις,
κει θα πέσω να πνιγώ.
Ο καημός μου είναι μεγάλος,
το ποτάμι είναι ρηχό.
αν τυχόν και δε με πνίξει,
μοναχά που θα βραχώ,
στης Λαρίσης το ποτάμι
που το λένε Πηνειό.
Κίνησα από την Αθήνα
για τη Λάρισα να βγω.
Πιάνει λάστιχο στο δρόμο
κι άραξα να κοιμηθώ.
Το πρωί με τη δροσούλα
για τη Λάρισα κινώ
αν τυχόν και δε με θέλεις,
πέφτω μες στον ποταμό,
στης Λαρίσης το ποτάμι
που το λένε Πηνειό.
Φέρτε ούζο του Τυρνάβου
να καθίσω και να πιω
κι όλη η Λάρισα να μάθει
πως εγώ σε αγαπώ.
Στης Λαρίσης το ποτάμι
που το λένε Πηνειό.
αν τυχόν και δε με θέλεις,
κει θα πέσω να πνιγώ.
Στης Λαρίσης το ποτάμι
που το λένε Πηνειό.
