Βγήκε προχθές ο Άδωνις Γεωργιάδης σε ένα μεγάλο βρετανικό τηλεοπτικό κανάλι κι ανάμεσα στα άλλα που είπε εξέφρασε την άποψη ότι τώρα είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τους επενδυτές να έρθουν στην Ελλάδα και να επενδύσουν, επειδή οι τιμές είναι χαμηλές.
Τι το πιο λογικό; Τι το πιο αναγκαίο για τον τόπο και την Οικονομία του;
Επενδύσεις δεν ζητάμε και μάλιστα εναγωνίως;
Μα όοοοοοοοοχι!
Βγήκε το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και τον κατακεραύνωσε. Τον αποκάλεσε εθνικό μειοδότη επειδή, λέει, θέλει να πουλήσει τη χώρα φθηνά!
Μαζί με το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, συμπορεύτηκαν και διάφορες περιθωριακές ιστοσελίδες και λαϊκοδεξιά έντυπα. Ενώ συστηματική είναι η μουρμούρα για το πρόσωπό του των λεγόμενων «καραμανλικών» κύκλων. Κάποιοι από τους οποίους τον μισούν (αυτή είναι η πραγματική λέξη κι όχι κάποια πιο ελαφριάς σημασίας) ως ο διάβολος το λιβάνι.
ΣΥΡΙΖΑ και Λαϊκοδεξιά σε αγαστή συμπόρευση, έστω κι αν η σχέση τους είναι πλήρως ανάρμοστη.
Στο σημείο αυτό να πω κάποια πράγματα.
Με τον Άδωνι Γεωργιάδη πολλές φορές αισθάνομαι να μας χωρίζουν πολλές ιδεολογικές διαφορές.
Ο Άδωνις είναι σκληρά συντηρητικός και πολλές φορές υπερβαίνει τα όρια του.
Με τον Άδωνι όμως, νιώθω ότι έχω να κάνω με έναν πολιτικό που δρα αποτελεσματικά αναφορικά με τον πολιτικό ρεαλισμό και την φιλελεύθερη αντίληψή του στην Οικονομία.
Δρα πολύ πιο φιλελεύθερα από τους εκείνους που δήθεν ασπάζονται τον φιλελευθερισμό αλλά όλος τους ο πολιτικός βίος έχει αναλωθεί μέσα στους λαβυρίνθους της γραφειοκρατίας και του κρατισμού.
Και, πάντως, δρα πολύ πιο φιλελεύθερα από εκείνους που τον κατηγορούν ως …ακροδεξιό, λόγω της ρητορικής που είχε χρησιμοποιήσει όταν στο ΛΑΟΣ, την ίδια ώρα που συνεργάζονται στενά με τους «ΑΝΕΛ» και βουλευτές που εκφράζουν ακροδεξιό και ρατσιστικό λόγο, όπως ο Αχαιός Νικολόπουλος.
Να πω και κάτι ακόμη που εμένα με εκφράζει: Ο Άδωνις δεν μπήκε στην πολιτική με κληρονομικό δικαίωμα. Ούτε από πολιτική οικογένεια κατάγεται, ούτε είναι γόνος κάποιας οικογένειας με οικονομική υπερεπάρκεια.
Δουλεύει από παιδί, δουλεύει «σαν σκυλί» (κατά πως λέει ο λαός μας), ακόμη και σήμερα. Κι ότι κατάφερε στη ζωή του, το κατάφερε μόνος του. Αυτοδημιούργητος.
Κάποιους φαίνεται ότι ενοχλεί αυτό.
Και σήμερα, ακόμη και δια της… σιωπής τους τον κατηγορούν για τα πάντα. Ακόμη κι όταν υπερασπίζεται τις γραμμές άμυνας ενός ολόκληρου κόσμου.
Από την άλλη πλευρά, για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν γεννάται λόγος.
Ο Τσίπρας κι η κυβέρνησή του έχουν βρει κακό μπελά με δαύτον.
Μπορεί και τους κοιτά στα μάτια. Μπορεί και τους ξεσκεπάζει. Και κυρίως δεν διακατέχεται από τα… ενοχικά σύνδρομα των δήθεν …συναινετικών. Κι ας του έχουν κάψει κάποιοι επανειλημμένως την περιουσία του.
Όμως, μέχρι το σημείο να εγκαλείται ο Άδωνις από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και το Γρφαείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ επειδή κάλεσε τους επενδυτές να φέρουν τα χρήματά τους και να αγοράσουν την Ελλάδα, η απόσταση είναι μεγάλη.
Δηλαδή, τι θα έπρεπε να πει στο Λονδίνο και στο τηλεοπτικό κανάλι που μίλησε;
Μην έρθει κανένας στην Ελλάδα; Μα τότε θα ήταν εθνικός μειοδότης. Όχι τώρα που τους κάλεσε.
Είναι αυτό που αποτυπώνεται από την πιο αγαπημένη λέξη των νεοελλήνων που αρχίζει από «μα» και τελειώνει σε «-ία»…
Μα, είναι βέβαιο πλέον ότι δεν έχει καμιά σημασία η αφορμή.
Κι επειδή έχουμε μάθει να μιλάμε και να γράφουμε έξω από τα δόντια, υπάρχει πλέον η βεβαιότητα ότι για κάποιους έχει πιο πολύ σημασία να κτυπιέται ανηλεώς ο Άδωνις. Κι εμμέσως ο Κυριάκος.
Ας μη ξεχνάμε ότι κάποιοι κύκλοι και τετράγωνα ζήτησαν από τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας μέχρι και να τον αντικαταστήσει από την αντιπροεδρία του κόμματος…
Οι ίδιοι που την ώρα που το κόμμα τους έδινε αγώνα, πριμοδοτούσαν τον Πάνο Καμμένο.
Σε σημείο που το κόμμα του να έχει τα υψηλότερα ποσοστά πανελλαδικά στον νομό Σερρών…
