Μόλις 31 χρόνια έχουν περάσει από τότε που οι Παραολυμπιακοί Αγώνες έφτασαν στην σημερινή τους μορφή (Σεούλ, 1988). Ωστόσο ο αθλητισμός για άτομα μη αρτιμελή υπήρχε ήδη 100 χρόνια πριν με τη δημιουργία των πρώτων αθλητικών σωματείων κωφών στο Βερολίνο του 1888.
Πέρασαν όμως 60 χρόνια μέχρι να γίνει μια αξιόλογη προσπάθεια εισαγωγής των ατόμων με αναπηρία στον αθλητισμό με σκοπό να βοηθήσει στην ένταξη, επανένταξη και επανακοινωνικοποίηση των χιλιάδων βετεράνων στρατιωτών αλλά και πολιτών που τραυματίστηκαν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στο Κέντρο Αποκατάστασης Τραυματισμών Σπονδυλικής Στήλης στο Stoke Mandeville της Αγγλίας, οι αθλητικές δραστηριότητες αποκατάστασης μετατράπηκαν σε δραστηριότητες αναψυχής και αργότερα σε δραστηριότητες συναγωνισμού και ανταγωνισμού. Το 1948 έγιναν οι πρώτοι αγώνες τοξοβολίας για άτομα χρήστες αμαξιδίων, συμβολικά την ίδια μέρα με την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, οι βετεράνοι Ολλανδοί του Β’ Π.Π. πήραν μέρος στους αγώνες, οι οποίοι από εθνικοί έγιναν διεθνείς και κάπως έτσι «γεννήθηκε» το Παραολυμπιακό κίνημα, το οποίο μεγάλωσε κυρίως τη δεκαετία του ’80 με την ίδρυση της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής (1989) και στις μέρες μας πλέον έχει γιγαντωθεί.
|
“Πνέυμα σε Κίνηση” |
Από το 1960 μέχρι το 2016 ο αριθμός των χωρών που συμμετέχουν στους αγώνες επταπλασιάστηκε και ο αριθμός των αθλητών δεκαπλασιάστηκε. Ακόμα και ο συμβολισμός του λογότυπου των αγώνων «Πνεύμα σε Κίνηση», εξαίρει την προσπάθεια των Aθλητών με Aναπηρία να δείξουν στον υπόλοιπο κόσμο, ότι προσπαθούν και αγωνίζονται καθημερινά για την ισότιμη συμμετοχή τους στην κοινωνική και οικονομική ζωή και κυρίως ότι μπορούν να τα καταφέρουν παρά τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και τα καθημερινά εμπόδια σε όλες τις πτυχές της ανθρώπινης δραστηριότητας, ακόμη και στον αθλητισμό.
Και ενώ η σύγχρονη κοινωνία -ακόμα- παλεύει με τα ταμπού και τις προκαταλήψεις ώστε να αποδεχθεί το διαφορετικό, τα Άτομα με Αναπηρία παλεύουν ώστε η αποδοχή της ομοιότητας που οδηγεί στην ισότητα, να είναι ο τρόπος προσέγγισης της κοινωνίας απέναντί τους.
