Πλημμύρα ονομάζεται η κατάσταση κατά την οποία περιοχές, που συνήθως είναι στεγνές, καλύπτονται από ποσότητες νερού για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Ο Πλάτωνας, ο Δευκαλίων και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρονται σε μεγάλες πλημμύρες απόλυτα καταστροφικές, σε κατακλυσμούς με γνωστότερο σε όλο στον κόσμο τον βιβλικό κατακλυσμό του Νώε.
Ο μύθος του κατακλυσμού ή μύθος της πλημμύρας είναι συχνός ανά τον κόσμο από την αρχαιότητα, είναι ένας μύθος κατά τον οποίο μία ή περισσότερες θεότητες τιμωρούν τον λαό τους με μια υπέρτατη πλημμύρα για να τον καταστρέψει! Ο μύθος αυτός συναντάται σε πολλούς πολιτισμούς όπως, ο κατακλυσμός του Νώε στην Βίβλο, του Μανού για τους Ινδουιστές, του Ουτναπιστίμ κατά το έπος του Γκιλκαμές και για τους Έλληνες, τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, του Ωγύγιου και του Δαρδάτου.
Οι γεωλόγοι υπολογίζουν πως η πρώτη πλημύρα στον κόσμο έγινε 100.000 χρόνια πριν.
Οι πλημμύρες ήταν φυσικά φαινόμενα και διαμόρφωναν την επιφάνεια και την γεωλογική μορφή της γης, που μετά από 100.000 χρόνια εμείς προσπαθούμε να αλλάξουμε για να χτίσουμε τις πόλεις μας, άλλες φορές μελετώντας την γη με σεβασμό και άλλες χωρίς να εκτιμήσουμε, από πού προέρχονται τα νερά και την αλληλεπίδραση των φυσικών φαινομένων, των συνθηκών της λεκάνης απορροής της γης και τη παροχετευτικότητα του συστήματος αποστράγγισης της για την παρακράτηση των βρόχινων νερών.
Οι πλημμύρες μπορεί να εμφανιστούν αμέσως μετά μια έντονη καταρρακτώδη βροχόπτωση λίγων ωρών με σύντομο ξέσπασμα σχηματισμό χειμάρρων και φούσκωμα των υπαρχόντων ποταμιών ή μετά από αρκετό χρόνο και με συνεχή βροχόπτωση ημερών εβδομάδων ή ακόμη και μηνών.
Οι αιτίες των πλημμυρών είναι φυσικά φαινόμενα τα οποία δεν μπορούν να ελεγχθούν, όμως το μέγεθος της καταστροφής εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το ανθρώπινο χέρι και τις επεμβάσεις του που τροποποιούν τα περιβαλλοντικά και τεχνικά χαρακτηριστικά της γης.
Πχ. μια πλημύρα μπορεί να προκληθεί από την θραύση φράγματος, από μια μεγάλη κατολίσθηση σε σημεία που υπάρχει οικοδόμηση κτιρίων και κατασκευών σε επικίνδυνα πεδία κατάκλυσης του εδάφους, από την αστικοποίηση περιοχών όπως δασών με την ανελέητη αποδάσωση, με την ευθυγράμμιση του ρου των ποταμών, με επεμβάσεις στα ρέματα που τις περισσότερες φορές σκεπάζονται – μπαζώνονται, με επικινδυνότερο για το περιβάλλον αυτό των πυρκαγιών που καταστρέφουν εκατομμύρια στρέμματα δάσους κάθε χρόνο.
Ακούμε στην τηλεόραση συχνά την έκφραση « Η ΣΤΕΡΙΑ γέμισε… λίμνες για άλλη μία φορά σε αρκετές περιοχές της χώρας». Είναι αστείο μια παρατεταμένη βροχούλα σήμερα στον κόσμο των μεγάλων έργων και της τεχνολογίας να είναι αρκετή για να μετατραπούν σε ποτάμια οι δρόμοι στις… συνήθεις περιοχές, δηλαδή στη Γλυφάδα, στη Βούλα, στην Ανατολική Αττική, να παρασύρονται περιουσίες , αυτοκίνητα, ζώα αλλά και να πνίγονται άνθρωπου εν έτη 2016 στην Κεφαλονιά, στην Ρόδο, στην Καλαμάτα καθώς και σε άλλες περιοχές της χώρας.
Έχουμε μία ανοχύρωτη χώρα με ένα σαθρό υπάρχον σύστημα αγωγών όμβριων υδάτων, με κλειστά ρέματα, με βουνά που καίγονται κάθε καλοκαίρι με αποτέλεσμα να μην υπήρχαν δένδρα για να συγκρατήσουν τα νερά.
Ξεκινήσαμε και φέτος με μια βροχή είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή της μια γυναίκα στην Καλαμάτα όπως συμβαίνει δυστυχώς τα τελευταία χρόνια που η χώρα έχει θρηνήσει θύματα από τις πλημμύρες, που όμως θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν δεν είχαν κλειστεί τα ρέματα από την αυθαίρετη δόμηση ιδιωτών και έχοντας κλειστά τα μάτια της η πολιτεία και αν είχαν γίνει τα απαιτούμενα αντιπλημμυρικά έργα.
Για κάθε καταστροφή στη φύση ευθυνόμαστε εμείς, πρέπει να το παραδεχτούμε και να πάρουμε άμεσα μέτρα χωρίς να εναποθέτουμε μοιρολατρικά τις ελπίδες μας στο θεό που στο κάτω-κάτω μας έδωσε εκτός από μια υπέροχη χώρα και τα καλύτερα μυαλά στον κόσμο. Ας τα χρησιμοποιήσουμε επί τέλους για ένα καλύτερο αύριο συμβιώνοντας με την φύση, προστατεύοντάς την, για να έχουμε πρέπει να την προσέχουμε. Πρέπει να δίνουμε δύο και να παίρνουμε ένα από αυτήν, μόνο έτσι θα επιβιώσουμε και θα αποφύγουμε τις καταστροφές.
