Μια φορά τον μήνα στο 5ο δημοτικό σχολείο Χολαργού οι μαθητές δεν ανοίγουν τα βιβλία τους για να διαβάσουν το μάθημά τους ή να εξεταστούν αλλά για να ταξιδέψουν, να εξάψουν την φαντασία τους, να διασκεδάσουν.
Όπως αναφέρει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Άννα Ρέμπελου, η οποία ανέλαβε, οργάνωσε και πραγματοποιεί τις συναντήσεις της λέσχης φιλαναγνωσίας του σχολείου «όλα ξεκίνησαν από την αγάπη της προέδρου του συλλόγου Όλγας Διώτη και της γραμματέα Αναστασίας Γιανικοπούλου για τα βιβλία, που την έχουν μεταδώσει και στα παιδιά τους. Ως ενεργά μέλη του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων και ενώ υπήρχε στο σχολείο μια πολύ καλά οργανωμένη δανειστική βιβλιοθήκη ήθελαν να κάνουν μια δράση που θα έφερνε τα παιδιά ακόμα πιο κοντά στο βιβλίο».
Όπως δηλώνει και από την πλευρά της η γραμματέας του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, Αναστασία Γιανικοπούλου, η ιδέα για να δημιουργηθεί η λέσχη γεννήθηκε «από την προσωπική μου αγάπη για το διάβασμα και τα βιβλία και την προσπάθεια που κάνω να καλλιεργήσω αυτή την αγάπη ως γονιός στα παιδιά μου, 9 και 7,5 χρονών. Ξεκινώντας από την αγάπη και την προσπάθεια αυτή, στο πλαίσιο του Συλλόγου Γονέων του σχολείου, στόχος του εγχειρήματος ήταν να ενισχύσουμε την προσπάθεια των εκπαιδευτικών να λειτουργήσουν τη δανειστική βιβλιοθήκη του σχολείου, η οποία οργανώθηκε και επαναλειτουργεί από την περσινή σχολική χρονιά μετά από πολλά χρόνια».
Σε αυτές τις συναντήσεις της με τα παιδιά η κ. Ρέμπελου φέρνει δικά της βιβλία από το σπίτι, «συζητάω με τα παιδιά για τα βιβλία, τα αφήνω να τα πιάσουν στα χέρια τους, να τα παρατηρήσουν, να τα ανοίξουν και να τα διαβάσουν. Αποφασίζουμε μαζί από ποιο βιβλίο θα τους διαβάσω αποσπάσματα και μετά παίζουμε, ζωγραφίζουμε, κουβεντιάζουμε». Μάλιστα, όπως υπογραμμίζει «από την μικρή φετινή εμπειρία μου παρατηρώ ότι τα παιδιά θέλουν κουβέντα και μια λέσχη φιλαναγνωσίας προσφέρει αυτή την ευκαιρία σε σημαντικό βαθμό».
Με αφορμή ένα βιβλίο, λέει χαρακτηριστικά, τα παιδιά μπορούν να εκφράσουν αυτό που έχουν μέσα τους, να μιλήσουν για αυτά που βλέπουν και παρατηρούν γύρω τους. «Ταυτόχρονα, ενισχύεται η δημιουργικότητά τους αλλά και η κριτική τους σκέψη, ενώ παρατηρούν στην πράξη τη σωστή χρήση της ελληνικής γλώσσας. Πιστεύω ότι το καλό βιβλίο πάντα θα αρέσει στα παιδιά. Είναι φορές που κρέμονται κυριολεκτικά από τα χείλη μου. Και άλλες, που ακούν μεν, αλλά είναι και πιο χαλαρά κατά κάποιο τρόπο».
Όσο για τις προτιμήσεις των μικρών αναγνωστών είναι κυρίως τα βιβλία περιπέτειας. «Δίνω μεγάλη σημασία στο τι θέλουν να τους διαβάζω. Και οι δυο ομάδες μου ζήτησαν βιβλία περιπέτειας αλλά και χιούμορ» συμπληρώνει η κ. Ρέμπελου και τονίζει ότι στόχος αυτής της δράσης είναι «να αγαπήσουν τα παιδιά το λογοτεχνικό βιβλίο και να μην το συνδέουν με το σχολείο ως κάτι καταναγκαστικό… Θα ήταν ευχής έργο να οργανώσουν τα δημόσια σχολεία τις βιβλιοθήκες τους και να επιτρέψουν την δημιουργία Ομάδων Φιλαναγνωσίας με ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν και αγαπούν το βιβλίο».
Η ανταπόκριση πάντως των μαθητών είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική «παρότι η λέσχη μας λειτούργησε στα μέσα της χρονιάς (μετά τα Χριστούγεννα) –γεγονός που σημαίνει ότι γονείς και παιδιά έπρεπε να στριμώξουν ακόμη μια δραστηριότητα στο ήδη φορτωμένο πρόγραμμά τους» τονίζει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η κ. Γιανικοπούλου και προσθέτει: «Κατορθώσαμε να δημιουργηθούν 2 ομάδες –μία για μαθητές Α’, Β’ και Γ’ τάξης και μία για τους μαθητές των 3 μεγαλύτερων τάξεων. Η παρουσία και η συμμετοχή των παιδιών ήταν σταθερή στις μηνιαίες συναντήσεις της λέσχης και υπήρξε ενδιαφέρον και ενθουσιασμός. Παρότι λοιπόν το όλο εγχείρημα έγινε κάπως διστακτικά εξαιτίας της έλλειψης προηγούμενης εμπειρίας, νομίζω ότι μπορούμε να πούμε από τώρα ότι η λέσχη μας θα λειτουργήσει και του χρόνου με τις καλύτερες προοπτικές. Είμαστε άλλωστε τυχεροί που στο δρόμο της προσπάθειας αυτής βρέθηκε κοντά μας η Άννα Ρέμπελου, μαμά της γειτονιάς μας, με την οποία μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη και επιπλέον έχει το ταλέντο να οδηγήσει τα παιδιά μας στο δρόμο της φιλαναγνωσίας».
