Τέλειωσε η διαδικασία Συνταγματικής αναθεώρησης με πολλά ερωτηματικά αν όντως πρόκειται για μια ουσιαστική αλλαγή στον καταστατικό χάρτη της χώρας ή αν πρόκειται για μια ακόμη χαμένη ευκαιρία.
Η αλήθεια είναι κάπου ανάμεσα.
Στο αυτονόητο ερώτημα, τι κρατάμε από αυτή τη διαδικασία, πρέπει να καταγράψουμε ως πρώτιστη απάντηση ότι στο εξής η εκάστοτε κυβέρνηση δεν θα πέφτει εξ αιτίας αδυναμίας εκλογής προέδρου της δημοκρατίας από τη Βουλή.
Φυσικά, δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες αυτής της διαδικασίας. Θα τις μάθουμε στην επόμενη Βουλή που θα τεθεί και θα ψηφιστεί αυτή η συνταγματική αλλαγή.
Τι άλλο μάθαμε; Όχι και πολλά.
Το άρθρο περί θρησκευτικής ουδετερότητας προκρίθηκε να συζητηθεί στην επόμενη Βουλή. Αν, όμως, έχουμε άλλη κυβέρνηση και δη της Νέας Δημοκρατίας (όπως αναφέρουν οι δημοσκοπήσεις) δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν πολλά επί της ουσίας. Μάλλον δεν θ’ αλλάξει λέξη από το υφιστάμενο άρθρο και την θεοκρατικότητα που διαθέτει. Κι αυτό δεν μας τιμά. Αφού πουθενά στον Δυτικό κόσμο οι συνταγματικοί χάρτες δεν ξεκινούν με την de facto αναφορά σε μια και μόνη θρησκεία.
Μάθαμε επιπλέον, ότι οι πολιτικοί θα έχουν –και σωστά- την ίδια ποινική αντιμετώπιση που έχουμε ημείς οι κοινοί θνητοί. Αυτό τους έλειπε να μη αλλάξουν το κατάπτυστο άρθρο. Θα τους έπαιρναν στο κυνήγι ακόμη και τα ψάρια της Μεσογείου….
Όμως, δυστυχώς, για την ασυλία των βουλευτών θα συνεχίζει ν’ αποφασίζει η Βουλή –συνήθως συντεχνιακά- κι όχι μια ανεξάρτητη αρχή ή ένα ανεξάρτητο σώμα.
Δυστυχώς δεν άλλαξε το καθεστώς επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, που θα εξακολουθήσει να επιλέγεται από κάποια κυβέρνηση με πολιτικό/κομματικό πρόσημο.
Δυστυχώς, δεν μπήκε στο Σύνταγμα η αξιολόγηση στο δημόσιο. Κάτι αυτονόητο στις δημοκρατίες της Δύσης.
Το χειρότερο; Τελείωσε επισήμως η συζήτηση περί μη κρατικών πανεπιστημίων. Η μάχη για το αυτονόητο θα κρατήσει ακόμη, τουλάχιστον, δέκα χρόνια…
Ουσιαστικά, αυτά είναι η ουσία. Μια άτολμη αναθεώρηση. Μια ελλιπής αναθεώρηση.
Στην οποία αποτυπώνεται πλήρως ότι το πολιτικό σύστημα αλλά και μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν διαθέτουν αντανακλαστικά για να ευνοήσουν ουσιαστικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.
Όμως πόσες φορές το έχουμε συζητήσει; Πάντα έτσι γίνεται στην Ελλάδα.
Οι μεγάλες αλλαγές φτάνουν εδώ όπως το φως από άλλους γαλαξίες. Με χρονοκαθυστέρηση! Ίσως και δεκαετιών…
