Ξύλο, τσαμπουκάδες αληθινοί μα και ψευτοτσαμπουκάδες, δυο αποβολές αντί 4-5, κάκιστο κλίμα στις εξέδρες μεταξύ οπαδών, εμετικό πανό για τις σφαγές στη Σρεμπρένιτσα στην ελληνική κερκίδα, δυο υπέροχα γκολ και στο τέλος η πτώση της εθνικής μας από την Ακρόπολη όπου εκτός από πορτοφόλι βρήκε και ένα κουτί με χρυσαφικά, συνθέτουν όσα έγιναν χθες βράδυ στο Φάληρο στο παιγνίδι ανάμεσα στην εθνική μας και τη Βοσνία.
Πριν από το παιγνίδι, με δεδομένη την μετριότητα της δικής μας εθνικής ομάδας, λέγαμε ότι αυτό θα κριθεί, εν πολλοίς, από την ημέρα που θα βρεθεί η Βοσνία.
Κι η αλήθεια είναι είδαμε τους Βόσνιους -που μπορεί να μη διαθέτουν κάποια μεγάλη ομάδα- αλλά οι περισσότεροι είναι σπουδαίοι παίκτες να κάνουν όμορφα πράγματα μέσα στο γήπεδο.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι πέντε από αυτούς παίζουν στην Ιταλία, τέσσερις στη Γερμανία, ενώ διαθέτουν κι ένα τερματοφύλακα που μπορεί να είναι δεύτερος στην Τσέλσι, αλλά ο Αμπράμοβιτς έσκασε 10 εκατομμύρια για να τον πάρει….
Μια ομάδα με σπουδαία μεταφορά μπάλας και έντονη προσωπικότητα. Που στο πρώτο ημίχρονο μας έκανε πλάκα και είχε επτά τελικές προσπάθειες, έναντι μιας δικής μας, αυτής του Μήτρογλου στο τελευταίο λεπτό και 62 -38% κατοχή μπάλας.
Αλήθεια είναι και κάτι ακόμη:
Ότι οι Βόσνιοι χθες αυτοκτόνησαν.
Δεν καθάρισαν το παιγνίδι, ήρθε και η οβίδα του Τζαβέλα στο 95 και δεν πήραν αυτό που δικαιούνταν με βάση την εικόνα τους στο γήπεδο.
Από την πλευρά της εθνικής μας, υπάρχουν δυο οφέλη.
Το ένα είναι ο βαθμός.
Το άλλο είναι το νεύρο που επέδειξε, ειδικά αφότου το παιγνίδι πήρε φωτιά από το ξύλο μέσα στο γήπεδο.
Όμως, κακά τα ψέματα.
Αυτή η ομάδα δεν μπορεί να ονειρεύεται πολλά πράγματα.
Ακόμη και νέοι σε ηλικία παίκτες της, μοιάζουν με βετεράνοι.
Χωρίς κεντρώους παίκτες επιπέδου, μοιραία σε κάθε παιγνίδι θα αναζητά μια οβίδα τύπου Τζαβέλα.
Δημιουργικότητα μηδέν, επιθετικό πνεύμα ελάχιστο, προσωπικότητα ελάχιστη.
Κι ένας προπονητής που δείχνει να ζει στον κόσμο του τοποθετώντας παίκτες αλλού για αλλού από τις θέσεις τους ή καλώντας παίκτες που επ’ ουδενί μπορούν να ανταποκριθούν.
Χθες επί παραδείγματι, η εθνική έπαιζε με λιγότερους παίκτες.
Ο Μανιάτης δεν ήταν καν στο γήπεδο, ο Μάνταλος περίπου το ίδιο τοποθετημένος στην αρχή δεξιός εσωτερικός μέσος, ο Τοροσίδης μας βαρέθηκε και τον βαρεθήκαμε τόσα χρόνια, ο Μήτρογλου με μπλαζέ υφάκι έδειχνε ότι του χρωστάμε όλοι, ο Τζαβέλας ήταν πρώτος στις μανούρες και στους ψευτοτσαμουκάδες, ο Φορτούνης σε ρηχά νερά, ο Σταφυλίδης αριστερός χάφ και ο Σάμαρης έδειχνε τόσο κουρασμένος σαν να είχε κάνει ανάβαση στα Ιμαλάια…
Κι τι έμενε;
Ένας εξαιρετικός μα και συστηματικά άτυχος Καρνέζης, κάπως ο Κυριάκος Παπαδόπουλος που όμως όλοι ξέρουμε πόσο επιρρεπές και ασταθές είναι το αγωνιστικό του μυαλό και ο γίγαντας Παπασταθόπουλος με την σπουδαία ποδοσφαιρική προσωπικότητα.
Ε, έτσι δεν μπορείς να νικήσεις τη Βοσνία του υπέροχου ποδοσφαιρικού αλητάμπουρα Πιάνιτς που θαρρείς ότι έχει βγει από το σπέρμα του Στόιτσκοφ, ούτε των πολύπειρων Τζέκο, Ιμπίσεβιτς, Χαίροβοτς ή και Λούλιτς.
Και υπό αυτή την έννοια είπαμε στην αρχή ότι η εθνική μας έπεσε από την Ακρόπολη, βρήκε πορτοφόλι και δίπλα του κι ένα κουτί με κοσμήματα και έναν βαθμό.
Για μια συνέχεια εξαιρετικά δύσκολη.
Ειδικά με αυτή την εικόνα που παρουσιάζει.
