Επέτειος της μεταπολίτευσης χθες και σκέφτομαι ότι αυτή δαιμονοποιήθηκε ακρίτως στα χρόνια της κρίσης. Θεωρήθηκε ότι αυτή αποτελεί τη μεγάλη πηγή των δεινών του τόπου.
Κι ίσως όχι αδίκως, αφού η Κεντροαριστερά, που ουσιαστικά μετά τα πρώτα χρόνια κατεύθυνε πολιτικά και οικονομικά τον τόπο (ΠαΣοΚ), τον υπονόμευσε για πολλές πολλές γενιές. Ενώ ακόμη και η Νέα Δημοκρατία ακολούθησε εν πολλοίς την ίδια πεπατημένη του άκρατου κρατισμού, ειδικά στη δεκαετία του 2000. Η δε Αριστερά που σήμερα εμφανίζεται ως λευκή περιστερά, ήταν παρούσα στα πάντα, εντός και εκτός κράτους. Αριστεροί άραγε δεν ήταν οι περισσότεροι μεγαλοεπιχειρηματίες που άλωσαν το κράτος και σήμερα η… Αριστερά κατηγορεί ως… διαπλοκή; Αριστεροί δεν ήταν άραγε οι περισσότεροι εκ των δημοσιογράφων που κατηύθυναν την κοινή γνώμη μέσα από τα ΜΜΕ της… διαπλοκής; Αριστεροί δεν είχαν στα χέρια τους την εκπαίδευση και την Παιδεία; Αριστεροί μεγαλοδικηγόροι δεν έκαναν σουλάτσα επί δεκαετίες στη Δικαιοσύνη; Αριστεροί δεν ήταν εκείνοι που έκαναν καριέρες με ουσιαστικό εύσημο την περίοδο του Πολυτεχνείου;
Όχι και παρθένα λοιπόν η Αριστερά…
Από την άλλη πλευρά, η περίοδος της μεταπολίτευσης αποδεικνύεται ευεργετική για τον τόπο, αφού είναι η μόνη στην μακρόχρονη ιστορία του, που επί 42 χρόνια το δημοκρατικό πολίτευμα εφαρμόζεται επακριβώς, με συνταγματικές ελευθερίες, με ελεύθερη (μέχρι ασυδοσίας) την διακίνηση ιδεών και πληροφοριών, με ελεύθερη και αβίαστη εκλογή κυβερνήσεων, με κατοχύρωση των ατομικών δικαιωμάτων, αλλά και την τοποθέτηση της χώρας στους ισχυρούς της Ευρώπης. Λίγα είναι;
Ναι μπορεί ο κύκλος της μεταπολίτευσης να κλείνει.
Αλλά ποιος εμπιστεύεται άραγε την σημερινή κυβέρνηση ότι μπορεί να σημάνει την αρχή της νέας μεταπολίτευσης;
Με ποια εχέγγυα και με ποια χαρακτηριστικά; Τον Αριστερό αυταρχισμό; Τις ιδεοληψίες; Την οπισθοδρόμηση ακόμη και στο θέμα των αρίστων της κοινωνίας; Με σαθρούς θεσμούς που ονειρεύονται ακόμη και στο ζήτημα των ΜΜΕ, άρα του ελέγχου της είδησης και της πληροφορίας;
Φρονώ ότι τη μεταπολίτευση δεν πρέπει να την απαξιώνουμε.
Αντιθέτως πρέπει να μείνει ορόσημο δημοκρατίας. Να εμπλουτιστεί, να ανανεωθεί με πολιτικές δυνάμεις του ρεαλισμού και ορθολογισμού.
Και να αφοριστεί ο λαϊκισμός που αυτή απλόχερα ανέχθηκε…
