Όταν είδα τον πρωθυπουργό να επαίρεται για την παράδοση των οδικών αξόνων και των σηράγγων που τους συνοδεύουν, αυτομάτως το μυαλό μου πήγε σε εικόνες από τα Επίκαιρα παλιότερων εποχών που έδειχναν το θλιβερό Παττακό μ’ ένα μυστρί να γυρίζει εδώ κι εκεί και να εγκαινιάζει έργα…
Αμέσως μετά σκέφτηκα την παράσταση που έδινε ο πρωθυπουργός. Κακή παράσταση. Σαν κάποιους ξεπεσμένους ηθοποιούς που νομίζουν ότι παίζουν Σαίξπηρ σε κατάμεστο θέατρο ενώ στην πραγματικότητα παίζουν μπροστά στον καθρέφτη τους, άντε και σε κάποιο μικρό δικό τους ακροατήριο.
Σκέφτηκα και κάτι ακόμη: Όταν εγκαινιάστηκε το τεράστιο έργο της ζεύξης Ρίου – Αντιρρίου με τη γέφυρα «κόσμημα», κυβέρνηση ήταν η Νέα Δημοκρατία. Αλλά ο Σουφλιάς, ως υπουργός Δημοσίων Έργων, είχε καλέσει κι είχε δίπλα του τους Σημίτη, Λαλιώτη και Βάσω Παπανδρέου. Ενώ ο νυν πρωθυπουργός είχε δίπλα του … τους «δεν πληρώνω». Κι ας αντιμαχόταν τα συγκεκριμένα έργα όσο ήταν αντιπολίτευση. Κι ας μη τα ψήφισε. Κι ας τα καυτηρίαζε. Μεταμοντέρνος σταλινισμός!
Είναι κι άλλα: Στεφανόπουλος, Παπανδρέου, Τεμπονέρας. Αυτά είναι τα ονόματα των σηράγγων στον οδικό άξονα Κορίνθου – Πατρών.
Αλήθεια; Γιατί Τεμπονέρας; Ποιος ήταν; Τι προσέφερε στην Ελλάδα; Πλην του θανάτου του σε μια μαθητική κατάληψη;
Μα τι λέω, ε; Προσέφερε επειδή ήταν σε μαθητική κατάληψη, τουτέστιν στο «σχολείο» του Αλέξη Τσίπρα. Ας μη ξεχνάμε ότι μας κυβερνούν οι καταληψίες!
Προφανώς κι ο υιός του εκλιπόντος αντιλήφθηκε τη σπέκουλα εξ ου και τόνισε ότι ο πατέρας του δεν είχε πολιτικούς ιδιοκτήτες, δεν τους χρειάστηκε ποτέ…
Το βέβαιο είναι ότι τα σύμβολα (δεν αναφέρομαι στον Τεμπονέρα επειδή πιστεύω ότι δεν υπήρξε τέτοιο) ενίοτε εκδικούνται τους καταχραστές τους…
