Σε τούτη τη μικρή διαδικτυακή γωνιά, είχαμε δώσει εδώ και πολλά χρόνια «μάχη» για να μπορέσει η χώρα να ξεκολλήσει από το «αρρωστημένο» παρελθόν και να βρει την «ανοιχτωσιά» της (που λένε και στον ΣΥΡΙΖΑ) προς το μέλλον. Θεωρούσαμε ότι πέραν από μεταρρυθμίσεις, πάταξη της γραφειοκρατίας, μείωση του δημοσίου, πρέπει να ξεκόψουμε πια και με όσους συμβολίζουν το απόλυτο παλιό. Εξ ου και είχαμε ταχθεί (σε συνδυασμό με τις δικές του πολιτικές αβελτηρίες μα και συμβολισμούς) εναντίον της ανανέωσης της θητείας του Προκόπη Παυλόπουλου.
Ναι, γνωρίζω, ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα πάσχισε και πασχίζει ακόμη και τώρα να μας πείσει ότι ο απερχόμενος πρόεδρος ήταν καλός, ότι συνέβαλλε να σωθεί η Ελλάδα μετά το δημοψήφισμα του 2015 κι άλλα παρόμοια. Μα όλοι ξέρουμε ότι δεν ήταν καλός πρόεδρος, δεν ήταν πρόεδρος όλων των Ελλήνων. Όσο για το πόσο βοήθησε να μείνει η χώρα στην Ευρωζώνη, όλοι κρατάμε πάμπολλες επιφυλάξεις. Πάντως, ακόμη κι αν βοήθησε, εκείνος ήταν που ανέχθηκε να φτάσουμε στο σημείο να χρειαζόμαστε βοήθεια…
Η ουσία είναι ότι ο Μητσοτάκης δεν θα γινόταν ανακόλουθος με το να ψηφίσει Παυλόπουλο. Αφού για μια σειρά πολιτικών λόγων δεν τον είχε ψηφίσει το 2015.
Με τούτες τις σκέψεις λοιπόν, ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού με τον Προκόπη Παυλόπουλο. Προσωπικά νιώθω ότι του το οφείλω. Με την υπόμνηση ότι οι διαφωνίες ήταν πάντα επάνω στο τραπέζι, στο χαρτί, στο πληκτρολόγιο, στο φως του ήλιου. Ευθαρσώς κι εντίμως.
Άκου λοιπόν κύριε Πρόεδρε. Γράφω αυτά τα λόγια ως αποχαιρετισμό στον πολιτικό και πολιτειακό σου βίο … Ξέρεις, το ξέρουν κι οι αναγνώστες μας ότι δεν εκτίμησα ποτέ τις πολιτικές σου ικανότητες και σε θεωρούσα πολιτικά ολίγιστο. Ειδικά στη θητεία σου ως βουλευτή και υπουργό. Σε θεωρούσα ταυτισμένο με ότι πιο αναχρονιστικό κι αναποτελεσματικό επιδείκνυε το πολιτικό μας σύστημα, ταυτισμένο με τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό, το πελατειακό σύστημα, τον «θεσμικό» λαϊκισμό, τον παραγοντισμό και τον κορπορατισμό που τόσο ταλαιπώρησαν την Ελλάδα. Οι απόψεις που είχα για εσένα φίλτατε Πάκη, βρήκαν επανειλημμένως δικαίωση. Πολιτικά ήσουν μικρός κι ασήμαντος. Τίποτα απ’ όσα έκανες στη διάρκεια του πολιτικού σου βίου δεν θα έχει τη σφραγίδα σου, δεν θα μείνει να το θυμούνται οι Έλληνες. Ανεξαρτήτως αν η καλή σου μοίρα σε έβαλε στη μεριά της ιστορίας που αναγκαστικά θα σε μνημονεύουν οι επόμενες γενιές Ελλήνων. Δυστυχώς όμως, δεν θα σε μνημονεύουν ως πρόεδρο όλων των Ελλήνων μα έναν κομματικό που συμπεριφέρθηκε ως γκρουπούσκουλο.
Άκου, κύριε Πρόεδρε
Ήσουν εκείνος που υποχρέωσε τον Κώστα Καραμανλή στην πρώτη και μεγάλη ήττα του και δη την εποχή της παντοδυναμίας του. Με την ιστορία του «Βασικού Μετόχου»! Που έφτιαξες έναν νόμο που ήταν αδιανόητα ελλιπής σε σχέση με την επιστημονική/νομική σου κατάρτιση. Νόμο που «έπεσε» στις Βρυξέλλες, όπως ήταν αναμενόμενο και κατέστησε την κυβέρνηση περίγελο των… νταβατζήδων. Ο Κώστας Καραμανλής δεν είπε ποτέ κάτι περί τούτου. Αντιθέτως, σε πρότεινε και για πρόεδρο της Δημοκρατίας στον Τσίπρα όταν αντέδρασαν οι λαφαζάνηδες στη συμφωνία που είχε γίνει αρχικά με τον Αβραμόπουλο
Άκου κύριε Πρόεδρε
Φρονώ πως ούτε εσύ ο ίδιος ξέρεις πόσες εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους μονιμοποίησες στο δημόσιο και συνέβαλες στην χρεοκοπία του κράτους… Κατά τα άλλα σου έφταιγε ο … Μινώταυρος του Φιλελευθερισμού ή του νεοφιλελευθερισμού.
Άκου κύριε Πρόεδρε
Φρονώ πως ούτε εσύ ο ίδιος ξέρεις πόσα εκατομμύρια επί εκατομμυρίων πληρώσαμε για να επανορθώσουμε όσα κατέστρεψε η πολιτική και περιθωριακή αλητεία το 2008. Αυτή η αλητεία την οποία ως υπερυπουργός και μικρός «πρωθυπουργός» παρακολουθούσες ατάραχος ή πάντως αδρανής. Φυσικά δεν είναι μόνο όσα πληρώσαμε ως κοινωνία αλλά κι όσα απαιτήθηκαν να πληρώσουν χιλιάδες μικροεπαγγελματίες για τη ζημιά που υπέστησαν στα καταστήματα και στις επιχειρήσεις τους για να κάνει επαναστατική γυμναστική η αλητεία. Χώρια που τότε, το 2008 επί υπερυπουργίας σου μπαστακώθηκαν στην Αθήνα και στον τόπο οι μπαχαλάκηδες των Εξαρχείων και της ασυδοσίας. Όχι ότι πριν δεν υπήρχαν μα επί των ημερών σου δημιουργήθηκαν τα στεγανά που από τότε ταλαιπωρούν τον τόπο και την κοινωνία.
Άκου κύριε Πρόεδρε
Ξέρεις ποιο είναι το μεγαλύτερο ατόπημά σου; Αυτό που θα σε συνοδεύει στη ζωή και στην ιστορία; Ότι υπέγραψες το Προεδρικό Διάταγμα για το γελοίο δημοψήφισμα των Τσίπρα και Καμμένου! Ένα δημοψήφισμα χωρίς καν υπαρκτό ερώτημα. Ένα δημοψήφισμα ψεύτικο. Ναι συνέπραξες να οδηγηθεί η χώρα στο χείλος της αβύσσου, να κλείσουν οι τράπεζες, να αποδιαλυθεί η οικονομία. Ήσουν ανίκανος ν’ αντισταθείς με μια ηρωική (λέμε τώρα) έξοδο από τις ουτοπίες και τις ονειρώξεις των Τσίπρα, Βαρουφάκη και Καμμένου. Και τώρα έρχονται οι φίλοι σου και μας λένε ακόμη και σε βιβλία που εκδίδουν, πόσο συνετέλεσες στο να μείνει η χώρα στην Ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση… Κάτι είναι κι αυτό, μας κάνουν και γελάμε… Μα αν είχες λειτουργήσει ορθώς πριν το αστείο δημοψήφισμα, δεν θα χρειαζόταν να κάνεις κάτι (αν έκανες) μετά…
Άκου κύριε Πρόεδρε
Φρονώ ότι συνειδητά δεν αντιστάθηκες στην ελεεινή ιστορία των Πρεσπών. Λόγω προσδοκιών σου να είσαι πάλι πρόεδρος. Διαφορετικά, θα είχες αντισταθεί στις μεθοδεύσεις του Τσίπρα και της Αριστεράς να εφεύρουν … μακεδονική γλώσσα και εθνότητα! Θα είχες κάνει κάτι. Μια απειλή παραίτησης, κάτι τέλος πάντων. Κι ύστερα επικαλείσαι τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και την θητεία σου δίπλα του. Σκέφτομαι ότι ασέβησες στο δάκρυ του για τη Μακεδονία!
Άκου κύριε Πρόεδρε
Σε εγκαλώ επειδή χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος και δη μέσα στο προεδρικό Μέγαρο άνοιξες ζήτημα αναθεώρησης της συνθήκης της Λωζάννης παρουσία του Τούρκου προέδρου!!! Μπορεί μέχρι τότε να το ζητούσε ο Ερντογάν αλλά το έπραττε σε συνεντεύξεις. Κι ενώ ο Τούρκος αμφισβητούσε τη Λωζάννη στον… Παπαχελά, εσύ κύριε Πάκη νομιμοποίησες τις ορέξεις του μέσα στην καρδιά της ελληνικής δημοκρατίας! Κι ύστερα άρχισες, μέρα παρά μέρα, να απευθύνεις … αυστηρά μηνύματα προς την Τουρκία. Σε σημείο που έγιναν επιθεωρήσεις ή αντικείμενα ειρωνείας στο διαδίκτυο.
Άκου κύριε Πρόεδρε
Είναι θεμιτές οι προσωπικές φιλοδοξίες. Είναι θεμιτό ακόμη κι ένας πολιτικάντης να επιθυμεί να γίνει πρόεδρος της Δημοκρατίας. Μα το ότι συντάχθηκες προς τούτο με τους κορυφαίους λαϊκιστές που γνώρισε ο τόπος μετά τον εμφύλιο δεν συγχωρείται. Όπως δεν συγχωρείται -δυστυχώς- ότι έγινες το μέγιστο συγκοινωνούν δοχείο ανάμεσα στην παλαβή Αριστερά και την «κομμουνιστική» Δεξιά. Κι ύστερα ανέχθηκες τον ευτελισμό των θεσμών, τις παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, το καρακιτσαριό και την προσβολή της νοημοσύνης μας με τους φίλους σου κύριο Μίμη και κυρία Βασιλική, τις κυβερνήσεις Τσίπρα με τους δανεικούς βουλευτές. Χωρίς καν μια παρέμβαση, χωρίς καν μισή κουβέντα για την πολιτική μπόχα της Ελλάδας που προήδρευες.
Άκου κύριε Πρόεδρε
Γνωρίζαμε και γνωρίζουμε ότι πάντα ήσουν πολιτικά ετερόφωτος. Πάντα ήσουν (η πολιτεία σου το καταδεικνύει) αθεράπευτα κρατιστής που υποδύθηκε τον Φιλελεύθερο. Μα να βγαίνεις στα καλά καθούμενα και να χαρακτηρίζεις … Μινώταυρο τον φιλευθερισμό ή τον νεοφιλελευθερισμό αποτελεί την επιτομή του αντιευρωπαϊστή. Ταυτίστηκες με τους ψεκασμένους ευρωσκεπτικιστές και τους Αριστερούς. Κι έβαλες χωρίς κανέναν λόγο απέναντί σου τον μισό ελληνικό λαό. Δεν είναι και το πιο σοφό.
Άκου κύριε Πρόεδρε
Δεν σε ξέρω ως άνθρωπο και σε κρίνω ως πολιτικό. Μα αναρωτιέμαι κι απορώ ποιος άνθρωπος, ποιος άνδρας με αισθήματα και αβρότητα προς το άλλο φύλλο θα καθόταν «παγωτό» να παρακολουθεί τους τραμπουκισμούς του Κασιδιάρη απέναντι στην Κανέλλη, στο studio του υφέρποντος λαϊκισμού; Ξέρω! Δεν θα λυθεί ποτέ η απορία μου. Αλλά δεν θα ξεχάσω την εικόνα σου. Όπως δεν ξέχασαν οι Έλληνες που έβγαλαν φράση με το όνομά σου: «Έμεινα Παυλόπουλος»!
Άκου κύριε πρόεδρε
Είσαι ο μοναδικός πρόεδρος που φεύγει και ο λαός τον αποκαλεί σκωπτικά «Πάκη»! Φαντάζομαι δεν θα είσαι πολύ χαρούμενος γι αυτό.
Άκου, λοιπόν, κύριε Πάκη
Αν για κάτι θα μπορούσα να καταθέσω την εκτίμησή μου στο πρόσωπό σου, είναι για τις περίφημες (το πάλαι ποτέ) διδασκαλίες σου στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Και για το ότι είσαι Παναθηναϊκός. Για οτιδήποτε άλλο, δεν θα μου λείψεις. Να χαίρεσαι την οικογένειά σου, να είσαι καλά, γερός και δυνατός αλλά… στο καλό! Μαζί με την εποχή και την πολιτική κουλτούρα που εκπροσωπείς…
Α και κάτι τελευταίο. Ελπίζω να μην έχεις από εδώ και πέρα το ύφος του εθνικού θεματοφύλακα και κάθε τόσο βγαίνεις να μας …νουθετείς ή να στέλνεις … αυστηρά μηνύματα όπου δει. Αν θέλουμε φτηνή και κακόγουστη κωμωδία πάμε στο Δελφινάριο ή στο Λαζόπουλο…
