Ο γράφων ήταν εξ εκείνων που εκτιμούσαν κι έγραφαν από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στα πολιτικά μας δρώμενα (κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ) ο Στέφανος Κασσελάκης, ότι υπήρξε «μπροστινός» του Τσίπρα. Μαζί με τον Πολάκη, τον Παππά κι όλους σχεδόν τους δικούς του, στήριξαν, τον προώθησαν και τον άφησαν να οδηγήσει εκτός κόμματος όλους εκείνους που ο Τσίπρας θεωρούσε ότι τον υπονόμευαν κι έχανε τις εκλογές.
Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Δηλαδή τον Τσακαλώτο, την Αχτσιόγλου, τον Χαρίτση και όλους όσοι έφυγαν και συγκρότησαν την εκ του αποτελέσματος «πολιτικά φυματική» Νέα Αριστερά. Κι όταν ο Κασσελάκης άρχισε να αυτονομείται, όταν άρχισε να μιλά για «μαύρα ταμεία» και να ακουμπά ιερά και όσια, τον άδειασαν. Αρχικά ο Τσίπρας στο συνέδριο δεν τα κατάφερε, μα μετά πήραν σκυτάλη οι δικοί του, «83», «87», «100» και πάει λέγοντας…
Για οτιδήποτε συνέβαινε στον ΣΥΡΙΖΑ, έφταιγε ο Κασσελάκης! Ήταν κι είναι έτοιμοι να του χρεώσουν όλες τις αμαρτίες του ΣΥΡΙΖΑ και να του καταλογίσουν τη διάλυση της Κουμουνδούρου. Ίσως για να ξεχαστούν από την κοινωνία τα δεινά της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, οι σταλινικές του μέθοδοι και τα ανείπωτα ψέματα, για να τον …καλέσουν και πάλι με όχημα τον… «Δούρειο Δούκα»!
Η αλήθεια είναι ότι κι ο Κασσελάκης –πριν ή μετά την αυτονόμησή του- έδωσε ένα σωρό αφορμές. Πότε με τη ζωή του, πότε με το life style, πότε με τις πισίνες και τις εμμονές του, αλλά κυρίως με την πολιτική του ανεπάρκεια και τις μηδενικές γνώσεις περί πολιτικής, ιστορίας, οικονομικών κλπ. Μα η ουσία είναι ότι ο Τσίπρας ήταν κι είναι αρχιτέκτονας όλων όσων συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν νοιάζεται για τον ΣΥΡΙΖΑ, για τον εαυτό του νοιάζεται κι οργανώνει σχέδια …επιστροφής του.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από την απομάκρυνσή του και μετά, ο ίδιος και τα παπαγαλάκια του διαρρέουν ότι έχει αλλάξει, έχει ωριμάσει και λοιπά παρόμοια. Όμως, ο λαός μας δίνει χαρακτηριστικά την απάντηση, έχοντας στη λαϊκή του παράδοση την περίφημη παροιμία για τον λύκο που κι αν γέρασε….
Πώς άραγε μπορεί ν’ αλλάξει και να επανέλθει ως νέος ηγέτης, εκείνος που φώναζε σε πλατείες… «ή εμείς ‘η οι άλλοι»;
Πώς μπορεί ν’ αλλάξει και να επανέλθει ως νέος ηγέτης εκείνος που υπέθαλπε τις …κρεμάλες για τους αντιπάλους του;
Πώς μπορεί ν’ αλλάξει και να επανέλθει ως νέος ηγέτης, ο άνθρωπος που κατέστησε το ψέμα ως το μέγα όχημά του;
Πώς μπορεί ν’ αλλάξει και να επανέλθει ως νέος ηγέτης εκείνος που πίστευε στο σταλινικό δόγμα ότι όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας;
Πώς μπορεί ν’ αλλάξει και να επανέλθει ως νέος ηγέτης, ο άνθρωπος που έκανε πολιτική με τα τρόλ κι απειλούσε ή διαπόμπευε όποιον είχε διαφορετική γνώμη από τον μεγάλο ηγέτη; Ξεχνάμε τα περί γερμαντοτσολιάδων, εξωνημένων στην τρόικα ή και συμμορίας… παιδεραστών;
Πώς μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος του οποίου ο πολιτικός πολιτισμός ήταν ο λαϊκισμός; Πώς μπορεί να εμφανιστεί κάποιος τοξικός ως ενωτικός;
Πώς μπορεί ν’ αλλάξει ένας άνθρωπος που δεν δίστασε να στήσει ικριώματα πολιτικού θανάτου σε δέκα πολιτικούς του αντιπάλους, με ψεύτικους/στημένους μάρτυρες;
Να το πούμε κι αλλιώς; Αφού έκανε όσα έκανε ως πρωθυπουργός χωρίς ενοχές ή διλήμματα, τι θα τον εμπόδιζε να τα κάνει και στο κόμμα του για να ανελκυστεί ως …λευκή περιστερά;
Ναι, είναι σαφές ότι όσα συνέβησαν στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την αποχώρησή του, μέχρι αυτά που συμβαίνουν τώρα και την μαθηματική του διάλυση, έχουν μελέτη κι αρχιτεκτονική επίβλεψη ένα πρόσωπο: Αλέξης Τσίπρας! Χωρίς αιδώ!
