Νάμαστε λοιπόν!
Λίγες ώρες πριν την Ανάσταση η αναμονή είναι πια στην κατακόρυφο.
Σ’ όλα τα χωριά και στις πόλεις, οι καφετέριες και τα καφενεία είναι γεμάτα. Οι ντόπιοι παρακολουθούν τους έποικους κι οι έποικοι τους ντόπιους. Το κουτσομπολιό πάει σύννεφο.
Απολαυστικές αν όχι ονειρικές καταστάσεις.
Οι έποικοι ντυμένοι με την τελευταία λέξη της μοδός κι ι οι ντόπιοι φορώντας τα καλά τους αναρωτιούνται ποιοι είν’ αυτοί που εφέτος προτίμησαν το χωριό τους, έχοντας πιάσει, στο καφενείο, τις καλύτερες θέσεις θέας.
- Ποια είν’ τούτη ρε μαλάκα; Μπάνικη γκόμενα…
- Σκάσε ρε μαλάκα μη σ’ ακούσουν. Είν’ η κόρη του κυρ Αναστάση του φαναρτζή πούχ’ το φαναρτζίδικο στα Κάτου Πετράλουνα… Μιγάλς κι τρανός…
- Κι αυτή η τσούπρα δίπλα τ’ ;
- Είν’ το μανεκέν που διαφημίζ’ την έξυπνη σήτα…
- Αααααααααα, έτσι πες… Κι έλεγα πούθε την ξέρ’…. Μουντέλα είναι…
- Σιγά τη μουντέλα…. Κοίτα κάτι πατσάδς…
Πιο εκεί η πρωτευσουσιάνα σχολιάζει στη φιλενάδα της.
- Τι ταγάρια Θεέ μου…. Κοίτα αυτή τι φοράει… Μοβ, χρυσό και ροζ…
- Έλα καημένη, με τι ασχολείσαι… Κοίτα, πρωί πρωί φοράει δωδεκάποντες γόβες για να πάει στον χασάπη να πάρει το αρνί…
- Κοίτα καμάρι η καράβλαχα… Μέχρι εδώ βρομάει η κατσικίλα…
Το μεσημέρι, οι άνδρες επιμελούνται τα της σούβλας και της προετοιμασίας του αρνιού, για να είναι έτοιμα όλα πρωί πρωί που θ’ ανάψει η φωτιά. Συνήθως όλοι μαζί. Κι όλοι μαζί τσακώνονται για το πώς θα δεθεί τ’ αρνί στη σούβλα. Πάντα, άλλωστε, σε κάθε παρέα υπάρχει ο ξερόλας.
Κι έρχεται η πιο μεγάλη ώρα. Η ώρα της Ανάστασης.
Όλοι, μα όλοι φτάνουν στην εκκλησία ανάμεσα στις 23.50 και στις 23.55.
Κυκλοφοριακό κομφούζιο συχνά πυκνά, αφού ο μαλάκας με την Πόρσε θέλει να παρκάρει μπροστά στην εκκλησία, ίσως για να του πάει εκεί ο παππάς το άγιο φως.
Μερικοί φτάνουν στις 23.58 και σπρώχνουν όλους τους άλλους για να περάσουν μπροστά, πρώτο τραπέζι πίστα, να πάρουν πρώτοι τ’ άγιο φως.
Τα μεγάφωνα στη διαπασών στέλνουν τις ψαλμωδίες του παπά σε κάθε λόγγο και ραχούλα, μη τυχόν και δεν ακούσει ο Αλβανός στη στάνη.
Μόλις ο παππάς τολμήσει να πει «Χριστός Ανέστη», γίνεται της πουτάνας στον ουρανό από τις φωτοβολίδες και τα πυροτεχνήματα. Το ίδιο γίνεται κι ανάμεσα στα πόδια από τα δυναμιτάκια… Αν βρεθεί εκεί κανένας Σύρος πρόσφυγας θα ψάχνει να κρυφτεί να σωθεί από τους βομβαρδισμούς.
Ακριβώς στις 00.05, ως δια μαγείας, σχηματίζεται τεράστια πομπή ανθρώπων στον δρόμο προς τα σπίτια τους. Η τελευταία δοκιμασία!
Κεριά αναμμένα πλησιάζουν επικίνδυνα τις τούφες των γυναικών κι ο θάνατος της τρίχας βρίσκεται προ των πυλών. Ο πισινός της κυρίας με τα χυμένα στους ώμους της μαλλιά, μιλάει με τον διπλανό του κι η κυρία θα πάει το άγιο φως στο σπίτι με το κεφάλι κι όχι με τη λαμπάδα, αφού η ίδια έχει γίνει ίδια κι απαράλλαχτη με την ολυμπιακή δάδα. Αφήστε τα κασμίρια που γεμίζουν με υγρό καυτό κερί κι οι φέροντες τα, αρχίζουν τα μπινελίκια…
Ο παππάς, ουρλιάζει.
- Πού πάτε, δεν τελείωσε η λειτουργία. Χριστιανοί είστε εσείς;
- Θα παγώσει η μαγειρίτσα παππά μου… Έλα αύριο να σε φιλέψουμε…
Ώρα 00.30. Επιτέλους σπίτι. Για την ιερή ώρα της μαγειρίτσας.
Ακούγονται μόνο κάτι περίεργοι ήχοι. «Μμμμμμμμμμ», «Σσσσλουπ», «κλατς –κλουτς» από στόματα και κουτάλια.
Πάντα υπάρχει κι ο σπιτικός μαλάκας. Που ξεχωρίζει τα εντόσθια από τα μαρούλια. Ρε παλικάρι, γιατί δεν τρως κατ’ ευθείαν μια σαλάτα να ξεμπερδεύεις;
Πάντα υπάρχει κι η άλλη νοικοκυρά.
- Αααααα εγώ δεν βάζω ρύζι στη μαγειρίτσα…
Η κανονική νοικοκυρά του σπιτιού, φορτώνει αλλά δεν λέει τίποτα για να μη χαλάσει η ημέρα.
Κι ύστερα το τσούγγρισμα των αυγών.
- Κοίτα το καμάρι μου…. Όλους μας έσπασε…
- Κι ο δικός μου, μόνο εγώ τον έσπασα….
- Με την ευκαιρία και με το συμπάθιο . Έχετε κανένα Simeco για το στομάχι; Βάρυνα…
- Με μια μαγειρίτσα;
- Κανένα Maalox;
- Έλα βρε μαλάκα, βγες έξω και κλάσε να πάρει στροφή το φαί, να ξεμπουκώσεις…
Η ώρα έχει πάει 2.
Η τηλεόραση δείχνει Χριστοδουλόπουλο και Στανίση και νομίζεις ότι κάνεις Πάσχα στα eighties.
Σε άλλο κανάλι είναι ο Πέτρος Γαϊτάνος. Ολόφρεσκος. Τον απόψυξαν κι εφέτος.
Άντε, ύπνο, έχει πρωινό ξύπνημα.
Χριστός Ανέστη, τα λέμε αύριο.
