Το πιο μεγάλο ελάττωμα και φρένο συγχρόνως στην εξέλιξη του ανθρώπου, είναι ο εγωισμός.
Δεν σε αφήνει να χαρείς με τις επιτυχίες των άλλων.
Δεν σου επιτρέπει να συγχωρήσεις.
Δεν σου επιτρέπει να υποχωρήσεις.
Δεν σου δίνει την χαρά να μαθαίνεις να ακούς τους άλλους.
Δεν χαίρεσαι την ισότητα.
Δεν απολαμβάνεις ήρεμες στιγμές γιατί πάντα σκέφτεσαι πως θα του ”την βγεις” του άλλου.
Δηλητηριάζει τις ανθρώπινες σχέσεις.
Εξελίσσεται σιγά σιγά σε αλαζονεία.
Οδηγεί, αργά αλλά σταθερά, στο να διαρραγεί η αγάπη και η εκτίμηση.
Και τελικά όλο αυτό σε καταντά δέσμιο.
Δέσμιο του εαυτού σου, που γίνεται δέσμιος του εγωισμού σου.
Η ελευθερία κατακτάται εκεί που ταπεινώνεται ο εγωισμός.
Αλλά που να καταλάβουν τι χάνουν οι εγωιστές.
Όταν θα αρχίσουν να παρατηρούν ότι οι θέσεις δίπλα τους, με μαθηματική πρόοδο αδειάζουν, ίσως να είναι αργά.
Αντί άλλης αγκαλιάς, ας πάρουν στο κρεββάτι αγκαλιά τον εγωισμό τους.
Και ας μην αναρωτηθούν τι φταίει.
Θα είναι μια ερώτηση που θα πέσει στο κενό.
