Σε μιά συνέντευξη του συνθέτη Νίκου Κηπουργού όπου μιλάει για την μουσική της Αριστοφανικής ”Ειρήνης” που έχει αναλάβει να γράψει, διαβάζω:
”Τα όρια εμένα με απελευθερώνουν. Και όταν μάλιστα σου τα βάζουν οι άλλοι, σε διευκολύνουν. Για μένα είναι η μισή δημιουργία.”
Αυτό ήταν.
Με ένα κλικ, εξαέρωσε όλα τα επαναστατικά του τύπου ”Με καταπιέζουν τα όρια κλπ”
Σκέφθηκα πραγματικά ότι τελικά τα όρια διευκολύνουν πολύ τις σχέσεις, επαγγελματικές, ερωτικές, συγγενικές.
Τα όρια που θέτεις και τα όρια που σου θέτουν.
Μαθαίνεις μέχρι που σε παίρνει να φτάσεις και μέχρι που τους επιτρέπεις να φτάσουν.
Μαθαίνεις, μέχρι που το πλαίσιο δημιουργικότητας ή πρωτοβουλίας δεν ενοχλεί τους άλλους ή εσένα.
Άλλωστε οι γονείς μας, μας είχαν πει ”οι καλοί λογαριασμοί, κάνουν τους καλούς φίλους.”
Κι’ αν καμιά φορά κουραζόμαστε από τα συνεχή όρια και αγανακτώντας λέμε: ”Θέλω να ζήσω έξω από τα όρια”, ας αναλογιστούμε τις επιπτώσεις εκατέρωθεν.
Και για να ξεδώσουμε ας περιοριστούμε σε λίγο καθαρό αέρα, σε μια βόλτα στη θάλασσα, σε μια εκδρομή, σε μια καλή παρέα.
”Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου”, εντός ορίων πάντα και εντός νομιμότητος.
