Ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στις ΗΠΑ για να φέρει –υποτίθεται- επενδύσεις στην Ελλάδα.
Τελικά η μόνη επένδυση που έγινε ήταν από την Ελλάδα στις ΗΠΑ με τα 2,4 δις για την αναβάθμιση των F16. Ο δε Τραμπ ανέφερε ότι αυτή η συμφωνία θα δώσει νέες θέσεις εργασίας σε Αμερικανούς!
Κι αυτό, την ώρα που η ελληνική κοινωνία μαστίζεται από την ανεργία, η εργασία αμείβεται με χαρτζιλίκι κι οι φόροι συντήρησης του τέρατος που λέγεται ελληνικό δημόσιο εξουθενώνουν κάθε Έλληνα και διαλύουν κάθε παραγωγική διαδικασία.
Τι πήραμε από αυτό το ταξίδι;
Πήραμε μια αόριστη στήριξη –υπόσχεση των ΗΠΑ αναφορικά με το χρέος μας, αλλά αυτή είναι παντελώς ανούσια αφού δεν χρωστάμε στις ΗΠΑ αλλά στην Ευρώπη και στο ΔΝΤ.
Το οποίο για εμάς είναι μισητό, αλλά ουσιαστικά είναι ο μόνος σύμμαχός μας στο ζήτημα του χρέους.
Τι άλλο έγινε στα φανερά της συνάντησης;
Έγινε πολύς λόγος για επενδύσεις στην ενέργεια.
Όμως όλες αυτές έχουν ήδη δρομολογηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση των… επάρατων Σαμαροβενιζέλων. Τόσο ο πλωτός σταθμός της Αλεξανδρούπολης, όσο κι οι αγωγοί ΤΑΡ και IGB.
Από την άλλη πλευρά, δεν μάθαμε και δεν θα μάθουμε τι έγινε με το όνομα των Σκοπίων που συζητήθηκε στα παρασκήνια, δεν μάθαμε το παραμικρό και για τις βάσεις που προσφέρουμε στις ΗΠΑ, που επίσης συζητήθηκαν σε άλλα δωμάτια του Λευκού Οίκου με αρμόδιους επί του θέματος.
Χειροπιαστά αποτελέσματα; Ουδέν!
Όλα στο «θα» και στο «θα δούμε»… Όλα σε ρητορικό επίπεδο.
Και στις επιτροπές που έγιναν για ΝΑ εξετάσουν τα περιθώρια αμερικανικών επενδύσεων…
Το μόνο που μάθαμε είναι ότι η επένδυση του Ελληνικού θα γίνει.
Κι αυτό, από το στόμα του Τράμπ.
Ο οποίος, όμως, δεν είχε ρωτήσει πριν τους δασολόγους, τους αρχαιολόγους, τη Βλαζάκη, τον Καρανίκα και τον Σκουρλέτη…
Κάτι ακόμη:
Η επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ κι η φράση του «οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται σήμερα, ίσως, στο καλύτερο επίπεδο μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο», αποτελεί την απόλυτη δικαίωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του δόγματος «Ανήκομεν εις την Δύση».
Επιπλέον, κατέρρευσε το κούφιο ιδεολογικό αφήγημα της Αριστεράς περί ενδοτισμού των προηγούμενων κυβερνήσεων, της αυτοδιάθεσης των λαών κι άλλα παρόμοια που ταλάνισαν επί δεκαετίες τη χώρα.
Κατέρρευσε και το παραμύθι των …άλλων μορφών κοινωνικής οργάνωσης, των άλλων ευεργετών που θα μας έσωζαν από τον μισητό ιμπεριαλισμό και τους τοκογλύφους.
Η ουσία είναι ότι σε μια περίοδο που αλλάζουν οι ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή μας κι οι σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας επιδεινώνονται ραγδαία, στη χώρα μας ηγείται ένας πρωθυπουργός και μια κυβέρνηση που διαθέτουν ελάχιστο ειδικό βάρος.
Αυτός ο πρωθυπουργός, λοιπόν, που πήγε στις ΗΠΑ και είπε ότι μας ενώνουν κοινές αξίες (την ίδια ακριβώς έκφραση είχε χρησιμοποιήσει και προς τους Κουβανούς στην κηδεία του Φιντέλ Κάστρο), γνωρίζουν όλοι στα διεθνή φόρα ότι είναι αναξιόπιστος.
Ελπίζω ν’ αντιλαμβάνεται ότι η όποια αποτυχία του θα ισοδυναμεί με ήττα της χώρας, αφού θα έχει χάσει μια ανεπανάληπτη ευκαιρία .
Προς το παρόν μάθαμε ότι η Αριστερά δεν θεωρεί πλέον τους Αμερικανούς «φονιάδες των λαών» αλλά «Στρατηγικούς εταίρους» (φωτό της σημερινής «Αυγής»).
Μάθαμε, ακόμη, ΜΟΝΟ το «δούναι» με τους Αμερικανούς.
Να περιμένουμε να μάθουμε ή να δούμε και το «λαβείν»…
