Ο Οκτώβριος του 2024 σηματοδοτεί τη συμπλήρωση 60 ετών από την έκδοση του περιοδικού «Αναγέννηση», το οποίο σημάδεψε την εμφάνιση του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος στην Ελλάδα.
Το περιοδικό εκδόθηκε σε μια εποχή σημαντικών εξελίξεων, ύστερα από την ρεβιζιονιστική στροφή του κομμουνιστικού κινήματος υπό την ηγεσία του Χρουστσιόφ το 1956. Ανατρέποντας την προηγούμενη επαναστατική γραμμή του ΚΚΣΕ, η ρεβιζιονιστική Χρουστσιωφική ηγεσία και οι διάδοχοί της, από τον Μπρέζνιεφ ως τον Γκορμπατσόφ, έβαλαν τη σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση στις ράγες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης που θα ολοκληρωθεί και τυπικά 35 χρόνια μετά το 1956, μαζί με τον πλήρη εκφυλισμό και τη χρεοκοπία του σοβιετικού ρεβιζιονισμού και τη διάλυση του ΚΚΣΕ και της Σοβιετικής Ένωσης. Το ΚΚ Κίνας και το Κόμμα Εργασίας της Αλβανίας να αναλαμβάνουν ηγετικό ρόλο στην αντιρεβιζιονιστική πάλη.
Στο εσωτερικό της Ελλάδας, οι μαρξιστικές-λενινιστικές οργανώσεις δημιουργήθηκαν ως αντίδραση στη ρεβιζιονιστική επέμβαση στο ΚΚΕ και προχώρησαν σε ιδεολογική ρήξη με αυτό. Το 1964, η συνάντηση κομμουνιστών στην Αθήνα οδήγησε στη δημιουργία ενός οργανωμένου πυρήνα και την έκδοση της «Αναγέννησης», που υπερασπίστηκε τις αγωνιστικές παραδόσεις του κομμουνιστικού κινήματος και άσκησε κριτική στη ρεφορμιστική πολιτική της ΕΔΑ.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1967-1974), οι μαρξιστές-λενινιστές συνέχισαν την αντίσταση, δημιουργώντας παράνομες οργανώσεις, όπως η Οργάνωση Μαρξιστών-Λενινιστών Ελλάδας (ΟΜΛΕ), και συμμετείχαν ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα, ενισχύοντας τη δράση τους μετά την πτώση της δικτατορίας.
Από το 1974, το μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα πέρασε σε νέα φάση νομιμότητας, επανασυστήνει οργανώσεις και επαναφέρει τη δράση του σε μαζικούς χώρους. Παρά τις εσωτερικές κρίσεις και διασπάσεις, το κίνημα διατήρησε την επαναστατική του φύση και συνέχισε να αγωνίζεται ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την εγχώρια αστική τάξη.
Το Μ-Λ ΚΚΕ, βαδίζει σταθερά στις θεμελιώδεις επαναστατικές κατευθύνσεις που χάραξε το μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα. Το μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα, απέδειξε πως έχει οικοδομηθεί πάνω σε ιδεολογικές και πολιτικές βάσεις που του έδωσαν και του δίνουν τη δυνατότητα να ξεπερνά τις δυσκολίες και να συνεχίζει το έργο που έθεσε σαν στόχο του από την ίδρυσή του. Η ενεργητική αγωνιστική παρουσία του στο στίβο της ταξικής πάλης, η συμβολή του στους λαϊκούς αγώνες παραμένει αδιάλειπτη στην εξηντάχρονη πορεία του. Στάθηκε πάντα στις πρώτες γραμμές των αγώνων ενάντια στον ξένο ιμπεριαλισμό και τη ντόπια μεγαλοαστική τάξη, τους πολιτικούς εκφραστές της και τις κυβερνήσεις τους. Ως καρπός αυτών των προσπαθειών το Μ-Λ ΚΚΕ, βαδίζει σταθερά στις θεμελιώδεις κατευθύνσεις που χάραξε το μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα από την ίδρυσή του, υπογραμμίζοντας την αξία και επικαιρότητά τους διαχρονικά και στη σημερινή περίοδο.
Το Μ-Λ ΚΚΕ αυτό το στόχο θέλει να υπηρετήσει δυναμώνοντας την οργάνωσή του. Και για να τον υπηρετήσει συνεχίζει με συνέπεια:
Πρώτο, τον ιδεολογικοπολιτικό αγώνα του ενάντια στη γραμμή του ΚΚΕ που παραμένει ο κύριος φορέας του ρεβιζιονισμού στη χώρα μας, ενάντια στα κατάλοιπα των σοσιαλδημοκρατικών-ρεφορμιστικών αντιλήψεων του ΣΥΡΙΖΑ που διέλυσαν και τον ίδιο, ενάντια σε λαθεμένες κατευθύνσεις (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΝΑΡ, τροτσκιστικών οργανώσεων) που αναπαράγουν το ρεφορμισμό με τις μορφές «αντικαπιταλιστικών προγραμμάτων» και «μεταβατικών αιτημάτων», ενάντια στον αναρχισμό, ενάντια σε όλα αυτά τα ρεύματα που, ας σημειωθεί, έχουν όλα διαγράψει από την πολιτική ατζέντα τους την κεντρικής σημασίας για το λαό μας πάλη για την εθνική ανεξαρτησία.
Δεύτερο, να διδάσκεται από τη θετική και αρνητική κληρονομιά του επαναστατικού ΚΚΕ αλλά και από τις θετικές και αρνητικές εμπειρίες του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος.
Τρίτο, να παλεύει για τη δημιουργία των όρων που θα επιτρέψουν να ενωθεί η βασική μάζα των μαρξιστών-λενινιστών, των οργανωμένων και ανένταχτων κομμουνιστών που μένουν πιστοί στο μαρξισμό-λενινισμό σε ένα κόμμα που θα μπορέσει να συσπειρώσει την εργατική τάξη και τον ελληνικό λαό σε ένα νικηφόρο αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την ντόπια μεγαλοαστική τάξη.
60 χρόνια μετά συνεχίζουμε ακλόνητα τον αγώνα «ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ», όπως έγραφε το πρώτο τεύχος του περιοδικού «Αναγέννηση».
