Την άκουσα πριν από κάποια χρόνια, όταν σε ένα σχολικό reunion, πλημμύρισαν τον χώρο οι νότες από το περίφημο «oh mon amour». Μα δεν ήταν η κλασσική εκτέλεση από τα 1972, με τη μοναδική φωνή του Christophe. Ήταν μια άλλη φωνή, μια φωνή που λες κι ερχόταν από τον ουρανό, με θεία χροιά. Άκουγε στο όνομα Λίνα Ροδοπούλου κι έμαθα ότι τραγουδά Γαλλικά, είχε κυκλοφορήσει κι ένα δίσκο, λίγο πριν το «φεύγα» της δεύτερης δεκαετίας του αιώνα μας. Είχε τίτλο «Nouvelle Passion», υπέροχος!
Μετά, έμαθα ότι είναι η κοπέλα που παίζει άρπα! Μοναδική! Αερικό, έγραψα κάποια στιγμή που «έκανα βόλτα» στο διαδίκτυο. Είχα μάθει ότι είχε τελειώσει το Πολυτεχνείο κι ότι μετά, έβαλε το πτυχίο σε ένα συρτάρι κι ακολούθησε αυτό που έλεγε η καρδιά της. Σπούδασε μουσική, έμαθε κλασσική κιθάρα, πήρε δίπλωμα Μονωδίας, σπούδασε και χορό με δίπλωμα των τριών αστεριών στη Jazz. Μα δεν είχε τύχει ποτέ να γνωριστούμε, να συζητήσουμε για τη μουσική, τα τραγούδια, την πορεία της… Την αφορμή την έδωσε ο … Γιώργος Κουβαράς, αφού στην εκπομπή του αφιέρωμα στο «Νέο Κύμα», η Λίνα έθελξε. Ένιωσα ότι εν έτει 2025, η παρουσία, η φωνή κι οι ερμηνείες της έρχονταν κατ’ ευθείαν από τις μπουάτ της Πλάκας! Λες κι ήταν εκεί η ίδια, να τραγουδά λιτά και με καντάρια ψυχής, Σπανό, Κόκκοτο, Σαββόπουλο, Μαυρουδή, Παπαστεφάνου, Κακουλίδη…
Της το είπα και χάρηκε σαν ένα μικρό κορίτσι που του χαρίζουν παιγνίδια. Της είπα ότι τους περισσότερους από αυτή τη σπουδαία γενιά του Νέου Κύματος, τους γνώρισα μέσω του ραδιοφώνου, γίναμε φίλοι, κάναμε παρέα. Είπαμε να πούμε περισσότερα και νάμαστε… Βρεθήκαμε και γείτονες…
Καλά όλα αυτά, της λέω, σπουδές, ακούσματα, τραγούδια, Πολυτεχνείο… Η οικογένειά σου, πώς αντέδρασε στο «άλμα επί κοντώ» που έκανες; Να τα παρατήσεις όλα και να πεις …πάμε για άλλα, πάμε εκεί που μιλάνε η ψυχή κι η καρδιά…
Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μια μεγάλη αλλαγή, όμως δεν αποτέλεσε έκπληξη για την οικογένεια μου διότι γνώριζε την αγάπη μου για τη μουσική. Αντιθέτως , οι δικοί μου άνθρωποι θεώρησαν ότι επιτέλους βρήκα το δρόμο μου.
Κι η άρπα; Πώς προέκυψε να γίνεις και «αρπέζ»; Μου φαίνεται… δεν ξέρω πώς να το πω… δύσκολο, ανολοκλήρωτο όργανο… Με την έννοια ότι η άρπα δεν παίζει ολόκληρες συγχορδίες με ταυτόχρονη κρούση των απαραίτητων χορδών… Από την άλλη πλευρά είναι όργανο με μαγικό ήχο και εικόνα… Όργανο σχεδόν πέντε χιλιάδων ετών…
Η άρπα μπορώ να πω πως ήρθε απρόσμενα στη ζωή μου πριν από μερικά χρόνια. Θεωρώ πως εκείνη επέλεξε εμένα και όχι εγώ αυτή. Ως προσωπικότητα θα έλεγα ότι είμαι πολυσχιδής και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ενασχόληση μου και με ετερόκλητα μουσικά είδη. Μέσα από την επιθυμία μου και την αναζήτηση να βρω μια αισθητική που θα μου ταιριάζει και θα με αντιπροσωπεύει έτσι ώστε να μπορώ μέσα από αυτή να εκφράζομαι καλλιτεχνικά και να ενώνω διαφορετικές μουσικές προέκυψε και το μαγικό αυτό μουσικό όργανο.
Τι διαφορά έχει η κέλτικη άρπα που εσύ εντρυφείς, με την κλασσική;
Πώς μπήκε η … Ιρλανδία στη ζωή σου;
Η Κέλτικη άρπα στην ουσία είναι μια μικρογραφία της κλασσικής άρπας. Έχει έναν ήχο λίγο πιο πριμαριστό και γλυκό θα έλεγα και πολλές φορές ειδικά όταν ερμηνεύω τα αγαπημένα μου παραδοσιακά τραγούδια με τη συνοδεία της με παραπέμπει στο κανονάκι λόγω ηχοχρώματος. Η άρπα μου όντως έχει έρθει από την Ιρλανδία. Από την άλλη και το δικό μου παρουσιαστικό λόγω χρωμάτων παραπέμπει εκεί… Όλα δένουν μαγικά με κάποιο τρόπο.
Και τα γαλλικά τραγούδια; Αναρωτιέμαι με τι θράσος ή και άγνοια κινδύνου, πήγες και χώθηκες στα χνάρια του Christoph, της Edith Piaf, της Dalida, της Lara Fabien, του Jacques Brel και τόσων άλλων εμβληματικών καλλιτεχνών;
Το Γαλλικό ρεπερτόριο το μελετάω πολλά χρόνια, από την εποχή που σπούδαζα κλασικό τραγούδι. Επίσης μιλώ και τη γλώσσα, πράγμα πολύ σημαντικό και για κάποιο λόγο θεωρώ πως ταιριάζει και με το ηχόχρωμα της φωνής μου. Επομένως γνώριζα καλά που πάω να μπλέξω… με την καλή έννοια φυσικά! Ορμώμενη λοιπόν από την αγάπη μου προς τη Γαλλική μουσική ήρθε και ο Γαλλόφωνος δίσκος μου καθώς και οι συναυλίες – αφιερώματα στη Γαλλική μουσική.
Μια στο καρφί και μια στο πέταλο ως συζήτηση… Σε ακούω και σκέφτομαι ότι είσαι αυτό που εγώ ονομάζω αληθινή καλλιτέχνης. Προσφέρεις ευεξία νου και ψυχής στους άλλους… Έχεις συνειδητοποιήσει αυτόν τον ρόλο σου; Ή το θεωρείς βάρος;
Τον θεωρώ ευλογία το ρόλο αυτό και μεγάλη τιμή. Ας είναι ο προορισμός μου μέσα από το σύντομο πέρασμα στον κόσμο αυτό να προσφέρω χαρά στους ανθρώπους και συγκίνηση. Το πιο σημαντικό είναι ότι προσωπικά επικοινωνώ την αλήθεια μου, αυτό θα συνεχίσω να κάνω και χαίρομαι πολύ που λαμβάνω κι εγώ από τους ανθρώπους που με ακούνε τη θετική αυτή ενέργεια.
Τελικά Λίνα, είναι ο καλλιτέχνης ο άνθρωπος που παλεύει με ανεμόμυλους; Είναι κι εραστής ονείρων με ζητούμενο το χειροκρότημα; Ή είναι ένας άνθρωπος που πορεύεται με τον ναρκισσισμό του αναζητώντας αναγνωρισιμότητα, χρήματα και δόξα;
Όποιος παλεύει με το ναρκισσισμό δεν είναι καλλιτέχνης αλλά ένας επιχειρηματίας που εμπορεύεται τον εαυτό του. Δε λέω ότι μοιραία, όλοι εμείς οι καλλιτέχνες που βιοποριζόμαστε από τη μουσική, δεν αποτελούμε κατά κάποιον τρόπο ένα προϊόν, αλλά καλλιτέχνης είναι αυτός που νιώθει έντονα την ανάγκη να εκφράσει τα συναισθήματά του μέσω της μουσικής ή οποιαδήποτε μορφής τέχνης.
Είπαμε, μια το καρφί και μια στο πέταλο. Σκέφτομαι ότι η άρπα ταιριάζει απόλυτα με παραδοσιακά κι δημοτικά τραγούδια… Σε «ακούω» να διασκευάζεις και τραγουδάς…. Το έχεις κάνει και ρωτώ αν θα μπορούσες να επικεντρωθείς περισσότερο… Να σου πω την αλήθεια, θα ήθελα να ακούσω από εσένα και την άρπα σου το «καίγομαι και σιγολιώνω» ή και τα «σαράντα παλικάρια»…
Το παραδοσιακό τραγούδι κατ’ εμέ ταιριάζει πολύ στην Κέλτικη άρπα, και αυτό γιατί αποκτά έτσι έναν ονειρικό χαρακτήρα. Επομένως δέχομαι την πρόκληση να ερμηνεύσω τα τραγούδια που προανέφερες!
Μακάρι ρε Λίνα, σκέφτομαι ότι ακουμπάνε την παράδοση ατάλαντοι…
Aucun commentaire…
Ποιος, ποια είναι το απωθημένο σου; Ποιος, ποια «μίλησε» στην ψυχή σου και τελικά καθόρισε την καλλιτεχνική σου προσωπικότητα;
Απωθημένο δεν ξέρω αν υπάρχει, όσο για το ποιος μίλησε… νομίζω η ψυχή μου απευθείας. Για τέτοιες αποφάσεις πρέπει να αφουγκραζόμαστε τις εσωτερικές μας ανάγκες.
Θέλω να μου πεις πέντε ελληνικά τραγούδια που θα ήθελες να έχεις ερμηνεύσει εσύ σε πρώτη εκτέλεση…
Από Ελληνικά τραγούδια θα ήθελα να είχα ερμηνεύσει πρώτη εκτέλεση το «Θα σ΄αγαπώ», του Γιώργου Χατζηνάσιου που ερμήνευσε η Δήμητρα Γαλάνη, σε στίχους του Γιάννη Καλαμίτση και το «Προσωπικά», του Γιάννη Σπανού, σε στίχους της Λίνας Νικολκοπούλου, που ερμήνευσε η Ελένη Δήμου. Τεράστιες προσωπικότητες. Επιπλέον, θα ήθελα να ήμουν παρούσα στη μεγάλη άνθιση του ελληνικού κινηματογράφου, να είχα ερμηνεύσει δυο «διαμάντια» του Μίμη Πλέσσα. Το «Τόσα καλοκαίρια», σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, που ερμήνευσε ο Δάκης. Το «Τώρα», σε στίχους του Κώστα Πρετεντέρη. Που ερμήνευσε η ανυπέρβλητη Τζένη Βάνου.
Και το πέμπτο;
Χατζηδάκι! Του μέγιστου Μάνου Χατζηδάκι, τη «μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων», σε στίχους του Άρη Δαβαράκη, από το μυθικό έργο «πορνογραφία».
Και πέντε… έξω από εδώ;
Από το διεθνές ρεπερτόριο θα επέλεγα «το O pastor», που ταξίδεψε εκατομμύρια ανθρώπους με την από την ερμηνεία των Madredeus . Από το γαλλικό ρεπερτόριο που τόσο αγαπώ, το «oh mon amour» του Christophe. Ευτύχησα να το πω, πάντως. Ακόμη το και το «Une belle histoire», μια ιστορία έρωτα που είχε ερμηνεύσει μοναδικά ο Michel Fugain….
Αρχές της δεκαετίας του ΄70…
Για να ακριβολογούμε, στα 1972…
Φέρνω στο μυαλό μου τα γαλλικά τραγούδια και σκέφτομαι ότι η γλώσσα και τα τραγούδια των Γάλλων, παλαιότερα και πιο σύγχρονα, είναι απίστευτα ρομαντικά, ευαίσθητα, εμπνευσμένα, και μιλούν για τη βροχή, των έρωτα, τη ζωή.
Ακριβώς, είναι ταξίδια ολόκληρα….
Μου χρωστάς άλλα δυο ξενόφωνα…
Λοιπόν, το ένα που θα .ήθελα να είχα ερμηνεύσει σε πρώτη εκτέλεση,, το «I give my all»…
Mariah Carey, ε;
Δεν είναι συγκλονιστικό τραγούδι;
Να σου πω την αλήθεια, τη Mariah Carey, την έχω ταυτίσει με το “without you”… Εξίσου συγκλονιστική ερμηνεία…
Το πέμπτο ξενόφωνο είναι το «all by myself»… Céline Dion!
Να σου πω; Μιλώντας για ξενόφωνα τραγούδια, θυμήθηκα ένα καταπληκτικό μπλουζ που είχε πει ο μέγιστος BB King και το φαντάζομαι με τη φωνή σου… Το «A Soulful Tribute Like Never Before»…Τραγούδι μαγεία…
Κι άλλη πρόκληση μου βάζεις… Όντως τραγούδι με το οποίο ξεσηκώνετι κάθε αίσθηση…
Τι να πω ρε Λίνα; Είσαι φωνάρα! Μακάρι να καταφέρεις να ερμηνεύσεις εκείνο το τραγούδι που θα αγαπήσουμε όλοι και ΔΕΝ έχει γραφεί ακόμη…. Παρεμπιπτόντως, ποιος συνθέτης της εποχής μας νιώθεις ότι σου ταιριάζει και θα ήθελες να συνεργαστείτε;
Κοίτα Νίκο, το ξέρεις κι εσύ καλά, υπάρχουν πολλοί κι εξαιρετικοί Έλληνες συνθέτες που μας έχουν χαρίσει υπέροχα τραγούδια. Προσωπικά μπορώ να σου πω, ότι πλησιάζει η ώρα που θα συνεργαστώ με τον αγαπημένο μου Αντώνη Μιτζέλο!
Ωωωω… Το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον…
Ακριβώς, ο Αντώνης είναι ένας συνθέτης που ότι γράφει κάνει την ψυχή να ριγά, όλα τα τραγούδια του έχουν όλα έντονο συγκινησιακό χαρακτήρα…
Την πολιτική επικαιρότητα την παρακολουθείς;
Εννοείται! Την παρακολουθώ και έχω τη δική μου άποψη αναφορικά με τις εξελίξεις της επικαιρότητας. Ξέρεις, αντιλαμβάνομαι την πολιτική ως ένα φαινόμενο που από τη μια επηρεάζει τις δυναμικές και τις ισορροπίες της κοινωνίας. Ταυτοχρόνως, είμαστε κι όλοι εμείς που με τη γενικότερη αισθητική και τις επιλογές μας, καθορίζουμε τους δρόμους μας. Ναι, παρακολουθώ τα δρώμενα, έχω την κρίση και τις θέσεις μου. Μα αποτελεί αξιακή επιλογή μου να μη χρησιμοποιώ το βήμα που μου δίνεται μέσω της τέχνης για να εκφράζω τις πολιτικές μου σκέψεις, απόψεις και πεποιθήσεις.
Σχεδιάζεις το μέλλον; Πως θέλεις να σε βρει η επόμενη δεκαετία, το 2035;
Θέλω να με βρει συνεχίζοντας να ασχολούμαι με αυτό που τόσο αγαπώ δηλαδή τη μουσική. Επίσης θέλω να με βρει ευτυχισμένη , με τις κατάλληλες ισορροπίες στη ζωή μου και τους αγαπημένους μου ανθρώπους δίπλα μου.
Στο εύχομαι… Προς το παρόν όμως, περιμένω … Μιτζέλο… Και… «καίγομαι και σιγολιώνω»… «σαράντα παλικάρια» και το «A Soulful Tribute Like Never Before»…
Φαίνεται σαν να βάζεις διαγώνισμα…
Νάσαι καλά Λίνα… Τραγούδα, παίζε μουσική, λάμπε…
