Μόλις κυκλοφόρησε, στη σειρά ΜΙΚΡΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΠΟΙΗΣΗΣ των εκδόσεων Ανάλεκτο, το βιβλίο του Πάνου Παναγιωτίδη, «Κάτι σαν Ποίηση».
Ένα ποιητικό βιβλίο με σταγόνες από πέντε συλλογές, προϊόν καταγραφών δισταγμών, σκέψεων και χαμηλόφωνων εκμυστηρεύσεων μισού αιώνα. Από τη φρεσκάδα της αισιοδοξίας γι’ αλλαγή στις σκεπτικές ρυτίδες και τους αναστεναγμούς της ωριμότητας. Ένας ποιητικός απολογισμός, ένα απόσταγμα ζωής που τινάζεται σαν λάβα για να φέρει τη λύτρωση και να μας παρασύρει στον ποιητικό κόσμο του δημιουργού του.
Ο Πάνος (Παναγιώτης) Παναγιωτίδης γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της Ξάνθης. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές στην Ξάνθη. Σπούδασε Φυσιογνωσία στο Α.Π.Θ. Εξάντλησε την ιεραρχία στην εκπαίδευση· μετά 35 χρόνια υπηρεσίας είναι συνταξιούχος, ασχολούμενος με τη λατρεία των εγγονιών του. Ασχολήθηκε με την ποίηση και την πεζογραφία από τα εφηβικά του χρόνια. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς σε περιοδικά και εφημερίδες.
Οι τρισαρνητές
[στον Πέτρο]
Aπ’ τη γιορτή ας φύγουνε νωρίς
οι εραστές της εξουσίας
Όταν βγει το καλό κρασί
οι φίλοι οι δικοί μας να το πιούνε
όσοι κοινώνησαν τους πόνους μας
Των τραγουδιών τ’ απόσταγμα
αυτοί να μεταλάβουν πρέπει
Και σαν ξυπνήσουνε το φως οι πετεινοί
δίπλα κι αντάμα να ’ναι
στη χαρά συμμέτοχοι
όσοι μας αποδέχονται
όχι οι τρις αρνητές μας.
Παραίτηση Ι
(Ρίψασπις)
Όσο περνάει ο καιρός τόσο μιλώ σε μένα
ψάχνω μέσα μου να βρω κάτι από μένα
Βρίσκω κομμάτια μου
Φοβάμαι να τα συναρμολογήσω
Τρέμω μη βρω τον νιο της επανάστασης
βιαστικά προδομένο
Ανεπιθύμητο με διώχνω από μέσα μου
Πολλά ’δειχναν τα τριάντα αργύρια
μεγάλο το πιάτο της φακής.
Άφησα κάτω τη σφεντόνα
έστρεψα τα νώτα στον Γολιάθ.
Την ελευθερία μου φοβήθηκα
Βολεύτηκα σ’ ό,τι μου φάνηκε λογικό
«Ωχ αδελφέ! Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα!»
Λιμενοβραχίονας στο υπόλοιπο του χρόνου μου
προστάτης απ’ αγριεμένη θάλασσα ενοχών
άβρεχτος από κύματα τύψεων.
