Έκτακτη συνάντηση είχαν, λέει, οι Τσίπρας και Κοτζιάς για να εξετάσουν τις πτυχές της ελληνορωσικής κρίσης που δημιουργήθηκε εκ του μη όντος.
Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι ο Τσίπρας εμφανίστηκε ενοχλημένος και δυσαρεστημένος από τους χειρισμούς του Κοτζιά και του μετέφερε την απόφαση πως από εδώ και στο εξής το κέντρο βάρους των χειρισμών στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής θα είναι το Μέγαρο Μαξίμου.
Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη, θα σχολίαζε κάποιος που παρακολουθεί στενά στην πολιτική και τις κινήσεις και των δυο.
Έχουμε ξαναπεί ότι ο Τσίπρας και το περιβάλλον του, με ξεκάθαρο έλλειμμα γνώσης σε κορυφαία ζητήματα της χώρας, παρέδωσε εν λευκώ κρίσιμους τομείς της χώρας σε χέρια συνεργατών του με ελάχιστο πολιτικό βάρος. Την Οικονομία στον Βαρουφάκη, την εξωτερική πολιτική στον Κοτζιά και την Άμυνα της χώρας στον Καμμένο. Κι αν για τον τελευταίο υπάρχει το ελαφρυντικό ότι αν δεν του έδινε το υπουργείο Άμυνας θα είχε συνεχή ζητήματα, για τους άλλους δυο δεν υπάρχουν δικαιολογίες.
Έτσι, φτάσαμε στην τραγωδία της Οικονομίας από την επιλογή του Τσίπρα με τον Βαρουφάκη, έτσι φτάσαμε στην επώδυνη λύση του Σκοπιανού, έτσι πάμε να λύσουμε το αλβανικό, έτσι τα σπάσαμε με τους Ρώσους.
Κι όλα αυτά με κρυφή διπλωματία! Ουδείς από την αντιπολίτευση είχε ενημερωθεί για τις κινήσεις στο Σκοπιανό, ουδείς έχει ενημερωθεί για τις συζητήσεις που γίνονται με τους Αλβανούς, ουδείς γνωρίζει για ποιον λόγο απελάθηκαν οι Ρώσοι διπλωμάτες.
Ποτέ δεν μάθαμε τι έκανε ο Κοτζιάς από τη στιγμή που ανακάλυψε ότι οι Ρώσοι διπλωμάτες ξεπέρασαν τα όρια των αρμοδιοτήτων τους. Υπάρχει άραγε διάβημα προς τη ρωσική πρεσβεία για τις κινήσεις των διπλωματών της; Υπάρχει ενημέρωση του Ρώσου πρέσβη; Όταν συναντήθηκε με τον Λαβρόφ (σχετικά προσφάτως) τον ενημέρωσε; Του ζήτησε να τους τραβήξει τα γκέμια;
Επιπλέον, ποτέ δεν μάθαμε ποιοι ήτα αυτοί οι Ρώσοι που πήγαν να χρηματίσουν Έλληνες αξιωματικούς για ν’ αντιταχθούν (λες και χρειάζονταν χρηματισμό) στη συμφωνία των Ψαράδων. Ποτέ δεν μάθαμε ποιοι μητροπολίτες χρηματίστηκαν για να λένε «όχι» στη συμφωνία. Ποτέ δεν μάθαμε τον ρόλο και τις κινήσεις του πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, γνωστού για τη δράση του στην Ουκρανία. Όλα, τα χειρίστηκε μόνος του ο υπουργός Εξωτερικών και μια ομάδα που έχει δημιουργήσει πέριξ του, αποκλείοντας έμπειρους πρέσβεις. Όπως είχε χειριστεί μόνος του τα ζητήματα της Οικονομίας ο Βαρουφάκης κι είδαμε τα αποτελέσματα…
Θα γίνει ο Κοτζιάς ο νέος Βαρουφάκης; Θα γίνει το εξιλαστήριο πολιτικό θύμα για ν’ αποσείσει τις ευθύνες του ο Τσίπρας;
Δεν ξέρουμε. Θα το δείξει η ζωή. Κι ας βοά το πολιτικό παρασκήνιο ότι δεν είναι διόλου απίθανο να περάσει τις πύλες του υπουργείου Εξωτερικών ο Τσακαλώτος. Στον ανασχηματισμό του φθινοπώρου.
Για την ιστορία και μόνο αλλά και για να δούμε μέχρι ποιο σημείο θα υποχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση στο αλβανικό ζήτημα που τώρα συζητά (πάλι με μυστική διπλωματία και χωρίς ενημέρωση της αντιπολίτευσης), θα παραθέσουμε τις απαιτήσεις των Αλβανών:
- Οι Αλβανοί δεν δέχονται ότι τα νησιά Οθωνοί, Ερεικούσσα και Μαθράκι έχουν ΑΟΖ!!! Και δεν αποδέχονται τη μέση γραμμή για τη χάραξη θαλασσίων συνόρων.
Α. Αν ο Κοτζιάς κι ο Τσίπρας αποδεχτούν το ανωτέρω, θα μπορούν οι Τούρκοι να επικαλούνται αυτό το προηγούμενο για να ισχυρίζονται τα ίδια για το Καστελόριζο. Ανατρέποντας, δηλαδή, όλη τη χαρτογράφηση της Ανατολικής Μεσογείου, εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.
Β. Αν ο Κοτζιάς κι ο Τσίπρας αποδεχτούν όσα ζητούν οι Αλβανοί, θα σημαίνει νέα οριοθέτηση στα οικόπεδα των υδρογονανθράκων του Ιονίου, αφού αυτομάτως θα παραχωρηθεί μεγάλο μέρος της ΑΟΖ (από τη συμφωνία του 2009) στους Αλβανούς. Τουτέστιν η Ελλάδα θ’ απεμπολήσει την εθνική κι οικονομική της κυριαρχία που διέπεται από την κάλυψη της Σύμβασης για το Δίκαιο της θαλάσσης.
- Στο ζήτημα της Βορείου Ηπείρου, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Κοτζιάς έχει συμφωνήσει την απαλοιφή του όρου μ’ αντάλλαγμα να παύσουν οι Αλβανοί να χρησιμοποιούν τον όρο Τσαμουριά.
Α. Όμως, η ελληνική παρουσία στη Βόρειο Ήπειρο δεν αμφισβητείται ούτε σήμερα, ούτε εκατοντάδες χρόνια πριν. Ενώ Τσαμουριά δεν υπήρξε ποτέ.
Β. Άρα, αν ο Κοτζιάς κι ο Τσίπας αποδεχθούν κάτι τέτοιο, αναγνωρίζουν (και δημιουργούν πολιτικό και διπλωματικό τετελεσμένο) την ύπαρξη Τσάμικου ζητήματος.
- Οι Αλβανοί ζητούν αναθεώρηση του «πρωτοκόλλου της Κέρκυρας» (1914), με οποίο καθορίστηκε η αυτονομία της Βορείου Ηπείρου.
Αυτό το πρωτόκολλο μπορεί να μην εφαρμόστηκε ποτέ, μπορεί καμιά ελληνική κυβέρνηση να το έβγαλε από το αραχνιασμένο συρτάρι, αλλά δεν παύει να αποτελεί γεγονός και δη με διαχρονική σημασία. Πολύ περισσότερο αφού τα κράτη δεν αποτελούν «στιγμιαίες δράσεις» της ιστορίας, αλλά έχουν παρελθόν, παρών και διαρκές μέλλον.
Είναι κι άλλα που μπορούμε ν’ αναφέρουμε, μα έχουμε καιρό να τα’ αναδείξουμε.
Η ουσία είναι ότι η κρυφή διπλωματία του ενός ανδρός κι η φανερή άγνοια ενός άλλου, βάζει σε περιπέτειες τη χώρα. Την ώρα, μάλιστα, που χρειάζεται να διαθέτει πολλούς ισχυρούς συμμάχους.
Κι η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, αντί να εκμεταλλεύεται το ενδιαφέρον τόσο της Δύσης όσο και της Ανατολής για την περιοχή μας (όπως κάνει ο Ερντογάν), καθίσταται σφουγγοκωλάριος του ενός εγκαταλείποντας τον άλλο…
Επικίνδυνοι τύποι! Το έχουμε πει χιλιάδες φορές.
Κι όπως λέει ένας καλός φίλος, το τίμημα της αποδόμησης της Αριστεράς είναι μεγάλο για την Ελλάδα. Και μοιραίο να συμβεί μετά από αυταπάτες 80 και πλέον ετών…
