«Η εποχή που θεωρούνταν διπλωματία το να κάνεις την κότα πέρασε», δήλωσε χωρίς ίχνος τσίπας ο πολύς υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, για να υπερασπίσει την εξωτερική πολιτική που έφερε τη ρήξη με τη Ρωσία. Χωρίς ουδείς να γνωρίζει τις αιτίες αφού ουδείς φρόντισε να ενημερώσει τον ελληνικό λαό.
Όταν, λοιπόν, ακούγονται τέτοια πράγματα που απαξιώνουν όλη την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας εδώ και δεκαετίες από τα χείλη ενός πρώην σταλινιστή και μεγαλοστελέχους του ΚΚΕ, λογογράφου του Φλωράκη, οπαδού του δικτάτορα Γιαρουζέλσκι, στενού συνεργάτη εν συνεχεία του Γιώργου Παπανδρέου κι εσχάτως του Αλέξη Τσίπρα, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για τίποτα λιγότερο από πολιτική έπαρση κι ανοησία.
Μόνο ως τέτοια μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τα λεγόμενα του Κοτζιά όταν σε όλους είναι γνωστή η εξωτερική πολιτική που άσκησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Η εξωτερική πολιτική που είχε μεν ως δόγμα το «ανήκουμε στη Δύση», αλλά αυτό ουδέποτε έγινε ανασχετικός παράγων για τα διπλωματικά ανοίγματα και τις ισορροπίες προς τις Ανατολικές χώρες και δη υπό καθεστώς ψυχρού πολέμου. Πολύ περισσότερο αφού η ιστορία έχει καταγράψει ότι η Ελλάδα επανειλημμένως βρέθηκε σε ρόλο διαμεσολαβητή μεταξύ των υπεδυνάμεων.
Ήταν κότα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής;
Ήταν κότα ο Καραμανλής που στη μεταπολίτευση παρέλαβε μια χώρα πλήρως απαξιωμένη διπλωματικά και την οδήγησε μετά από έξι χρόνια στην Ευρωπαϊκή κοινότητα;
Ήταν κότα ο Καραμανλής που δεν δίστασε να βγάλει την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ όταν θεώρησε ότι τα συμφέροντά της διακυβέυονταν;
Ήταν κότα ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν έκανε πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική διαφοροποιούμενος από τις πολιτικές του ΝΑΤΟ;
Ήταν κότα ο Κώστας Καραμανλής που άσκησε πολυδιάστατη ενεργειακή πολιτική και το πλήρωσε;
Πού τα λέει αυτά ο Κοτζιάς; Πού μοιράζει σανό ο μοιραίος άνθρωπος για τη Μακεδονία μας; Με ποιο πολιτικό μέγεθος;
Ξεχνάμε ότι αυτός ο άνθρωπος με τη σύμφωνη γνώμη των Τσίπρα και Καμμένου, παρέδωσε εθνικότητα και γλώσσα στους Σκοπιανούς; Ξεχνάμε ότι με την εξωτερική του πολιτική που ασκεί δεν μπορεί Έλληνας ν’ ανέβει στα Ίμια; Ξεχνάμε ότι με υπουργό Εξωτερικών την αφεντιά του, δυο Έλληνες αξιωματικοί βρίσκονται 150 ημέρες σε τουρκικές φυλακές; Ξεχνάμε ότι ήταν κι είναι παντελώς απών στο προσφυγικό ζήτημα, με αποτέλεσμα γειτονικά μας κράτη να κλείσουν τα σύνορα; Ξεχνάμε ότι άσκησε κι ασκεί –λόγω και της άγνοιας Τσίπρα- μυστική διπλωματία στο Σκοπιανό και το ίδιο κάνει τώρα και στο Αλβανικό κι ήδη κάποιοι «παράγοντες» μιλάνε για αλλαγή συνόρων; Ξεχνάμε (όσοι γνωρίζουμε) ότι ζούσε κι ανέπνεε για να γίνει υπουργός Εξωτερικών από την εποχή του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά τον είχε καταλάβει μέχρι κι εκείνος; Ξεχνάμε (όσοι γνωρίζουμε) ότι μόλις δεν τον έκανε υπουργό Εξωτερικών ο Γιώργος Παπανδρέου έφτιαξε κίνηση (με τον Τόσκα) και προσέγγισε τον αστοιχείωτο Τσίπρα;
Είναι δυνατόν ο Κοτζιάς να παραδίδει μαθήματα πατριωτισμού; Και να παριστάνει τον κόκορα με ψεύτικα κακαρίσματα, κούφια λόγια και προσβολές πολιτικών προσωπικοτήτων; Με τις οποίες οποιαδήποτε σύγκριση του καταδεικνύει το ελάχιστο του πολιτικού του μεγέθους;
Μα δεν φταίει εκείνος…
