Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι στο σημερινό ΠαΣοΚ η πολιτική προσωπικότητα του Ευάγγελου Βενιζέλου είναι πολυτέλεια. Επανειλημμένως έχουμε αναλύσει τους λόγους.
Τις τελευταίες ημέρες «βοούν» τα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία από πληροφορίες ότι πέριξ του πρώην προέδρου του ΠαΣοΚ υπάρχει έντονη κινητικότητα και συσπείρωση κεντρογενών και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων που στοχεύουν στη δημιουργία κόμματος που θα κινείται στο ευρωπαϊκό τόξο και θα επιχειρήσει να συμβάλλει στην κανονικότητα μιας αυριανής συγκυβέρνησης μακριά από λαϊκισμό και αναχρονισμούς.
Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι πέριξ του Βενιζέλου είναι διατεθιμένοι να συμπαραταχθούν τόσο ο Σταύρος Θεοδωράκης με το «Ποτάμι» όσο κι η Άννα Διαμαντοπούλου με τον Γιώργο Φλωρίδη με την «Ώρα Αποφάσεων».
Αν αυτές οι πληροφορίες επιβεβαιωθούν, τότε ασφαλώς η επόμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα διαθέτει ένα σοβαρό εν δυνάμει κυβερνητικό εταίρο, με μεταρρυθμιστικά χαρακτηριστικά, σοβαρότητα και υψηλό κεφάλαιο ευθύνης, που θα εγγυάται την επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα.
Είναι άλλωστε κοινό μυστικό ότι το ΠαΣοΚ –όπως κι αν λέγεται στο μέλλον- δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα συνονθύλευμα προσώπων με πολιτικές σταθερές στη δεκαετία του ’80, ξύλινο λόγο, ελάχιστη διείσδυση στην κοινωνία και αποδοχή από αυτή. Με τη Φώφη Γεννηματά μπροστάρισσα και τον… Λαλιώτη στις κινήσεις του παρασκηνίου, δεν μπορεί να εμπνεύσει κανέναν.
Η πρόεδρος του ΠαΣοΚ, εν όψει προσυνεδριακών διαδικασιών, κρατά στάση που κάθε άλλο παρά εγγυάται την πορεία προς ένα έντιμο διάλογο με καθαρά κι ανοιχτά χαρτιά.
Έγκυρες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος που εκλήθη να εγγυηθεί τις διαδικασίες για τη μετεξέλιξη του ΠαΣοΚ σε Δημοκρατική Συμπαράταξη, καταβάλλει συνεχείς και έντονες προσπάθειες να πείσει τη Φώφη Γεννηματά ούτως ώστε η προεκλογική διαδικασία – εκστρατεία να διαρκέσει κάποιες εβδομάδες, με στόχο να έχουν χρόνο όλοι οι πιθανοί υποψήφιοι για να εκφράσουν τις θέσεις τους. Στο τέλος δε, τη διεξαγωγή «ντιμπέιτ» μεταξύ των υποψηφίων. Εκείνη αρνείται συστηματικά και σχεδιάζει το παιγνίδι στα μέτρα της.
Κάτι τέτοιο, άλλωστε, το έπραξε από την αρχή της ηγεσίας της, όταν προκειμένου να εδραιωθεί ώθησε στην έξοδο τον Βενιζέλο και την ισχυρή ομάδα βουλευτών και στελεχών που συντάσσονται μαζί του με κινήσεις που μόνο σε διάσπαση οδηγούσαν.
Μια τέτοια κίνηση ήταν η επιστροφή στο ΠαΣοΚ του μοιραίου Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος επί προεδρίας Βενιζέλου διέσπασε το κόμμα και το κατέστησε ακόμη πιο μικρό (Σεπτέμβριο 2015). Παρ’ όλα αυτά, η Φώφη του επέτρεψε να επιστρέψει περίπου ως τροπαιούχος με στόχο να ωθήσει τον Βενιζέλο στην έξοδο. Ο τελευταίος ουσιαστικά σιώπησε, όμως, ξέρει ότι σ’ αυτό το ΠαΣοΚ δεν μπορεί να έχει μέλλον.
Επιπλέον, η Φώφη Γεννηματά, επιχείρησε και κατάφερε να διασπάσει και την «Ώρα Αποφάσεων» με την υποδοχή στο ΠαΣοΚ του στενού φίλου του Παπανδρέου, του Γιάννη Ραγκούση, ο οποίος λέγεται ότι έπαιξε τον ρόλο του «δούρειου ίππου» στο κόμμα Διαμαντοπούλου.
Όμως, δεν είναι μόνο αυτά.
Το ΠαΣοΚ δείχνει ότι δεν μπορεί να αναγεννηθεί επενδύοντας στον φτωχό και απαρχαιωμένο πολιτικό λόγο της Φώφης Γεννηματά ή ανακυκλώνοντας τον αέρα του λαϊκισμού ή να καταθέσει μια ρεαλιστική και πειστική πρόταση εξουσίας για τα επόμενα χρόνια.
Μ’ αυτά και πολλά άλλα, είναι βέβαιο ότι προσωπικότητα ως αυτή του Ευάγγελου Βενιζέλου, δεν χωράει ή δεν είναι αποδεκτή στο ΠαΣοΚ.
Εξ ου και όλο το τελευταίο διάστημα συστηματοποιήθηκε με μεθοδικότητα η συνεργασία της κίνησης «Κύκλος» του Ευάγγελου Βενιζέλου με το «Δίκτυο για τη μεταρρύθμιση» της Άννας Διαμαντοπούλου.
Σήμερα οι επιλογές του Βενιζέλου είναι μετρημένες:
- Να παραμείνει στο ΠαΣοΚ, ξέροντας ότι δεν τον θέλουν.
- Να συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία, γνωρίζοντας ότι δεν έχει συμπάθειες στον εκ δεξιών χώρο της.
- Να μείνει εκτός πολιτικής.
- Να προχωρήσει στην ίδρυση πολιτικού φορέα.
Οι δυο πρώτες επιλογές δεν φαίνεται να έχουν καμιά πιθανότητα.
Η τρίτη, αν και συγκέντρωσε αρκετές πιθανότητες μέχρι πριν λίγο καιρό, δεν φαίνεται ότι είναι στο τραπέζι των σκέψεων και συζητήσεων.
Ο ίδιος, σε πρόσφατη συνέντευξή του τόνισε ότι δεν πρόκειται να γίνει Γεώργιος Μαύρος (συνεργάστηκε με το ΠαΣοΚ το 1981) ούτε Γεώργιος Παπανδρέου (συνεργάστηκε κι εξελέγη με τον Εθνικό Συναγερμό του Παπάγου μεταπολεμικά), δίνοντας μεγαλύτερη τροφή στην φημολογία των ημερών περί ειλημμένης απόφασης για ίδρυση κόμματος.
Όπως και νάναι, οι μήνες του φθινοπώρου θα είναι καθοριστικοί για την πορεία των πραγμάτων.
Είτε με την αρχή των διεργασιών για την εκλογή αρχηγού στη μετεξέλιξη του ΠαΣοΚ είτε με την οριστικοποίηση και την ανακοίνωση των αποφάσεων του Ευάγγελου Βενιζέλου.
