Όλες ή σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις αναφορικά με τις ευρωεκλογές της ερχόμενης Κυριακής, συμφωνούν ότι πολιτικά βρισκόμαστε μπροστά στην απόλυτη κατάρρευση της «Νέας Αριστεράς»! Δύσκολα θα περάσει τον πήχη του 3% και ακόμη πιο δύσκολα θα εκλέξει ευρωβουλευτή. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για τέλος εποχής, με επιφανή πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να «επαιτούν» πολιτική σωτηρία σε νέα πιθανά σχήματα. Κι η αλήθεια είναι ότι στη νέα εποχή δεν έχει να συνεισφέρει το παραμικρό στην σύγχρονη κοινωνία.
Η «Νέα Αριστερά», είναι ένα κόμμα ισχυρό στη Βουλή κι ανίσχυρο στην κοινωνία. Διαθέτει 11 βουλευτές, γνωστά ονόματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έχει οικονομική αυτοτέλεια εξ αιτίας στενών επαφών με επιχειρηματικούς ομίλους και αδιάλειπτη τηλεοπτική παρουσία.
Δεν έχει το πιο βασικό: Ερείσματα στην κοινωνία. Και πώς να έχει με τον πολιτικό λόγο που εκφράζει, που διαθέτει τεράστια κοιτάσματα με οσμές φορμόλης;
Ποια είναι η «Νέα Αριστερά» της Βουλής; Οι πιο στενοί συνεργάτες του Τσίπρα. Νάσος Ηλιόπουλος, Δημήτρης Τζανακόπουλος, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Έφη Αχτσιόγλου, Θεανώ Φωτίου, Σία Αναγνωστοπούλου, Μερόπη Τζούφη και Αλέξης Χαρίτσης. Άνθρωποι που ο Αλέξης Τσίπρας θεωρούσε ότι τον υπονόμευσαν κι αναγκάστηκαν να φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ, μόλις ανέλαβε πρόεδρος ο Κασσελάκης, ουσιαστικά… εξωπετάχτηκαν. Τότε, μάλιστα, αποκαλούσαν τον Κασσελάκη ανερμάτιστο και πρέπει να τους πιστωθεί ότι δικαιώθηκαν.
Ο στόχος των νεοκομμουνιστών της «Νέας Αριστεράς» ήταν σαφής: Ήταν η απομόνωση του Κασσελάκη κι η «επιχείρηση» ανασύνθεσης της Αριστεράς/Κεντροαριστεράς. Απέτυχε παταγωδώς! Κι αυτό θα ισχύει ακόμη κι αν επιβιώσει οριακά και εκλέξει ευρωβουλευτή.
Ξέρετε τι συμβαίνει σήμερα; Οι νεοκομμουνοστές της «Νέας Αριστεράς» σχεδόν εκλιπαρούν για να συμπεριληφθούν στις διαδικασίες … ανασύνθεσης της Αριστεράς. Μια ανασύνθεση που με τα τωρινά δεδομένα είναι ατελέσφορη, μόνο και μόνο επειδή κινούνται γι αυτή οι Τσίπρας και Γιώργος Παπανδρέου. Δηλαδή, επιχειρούν να κτίσουν νέα πολυκατοικία, με υλικά από παλιές κατεδαφίσεις…
Στην Κουμουνδούρου τους κάνουν και πλάκα. Λένε ότι ο Τσακαλώτος κι η Αχτσιόγλου με τους άλλους, έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ ως τάση και τώρα επιζητούν αν επιστρέψουν ως συνιστώσα! Κι αυτό αποτελεί μικρό δείγμα πολιτικής ανυποληψίας. Ακούς νέους ανθρώπους σαν την Αχτσιόγλου ή τον Ηλιόπουλο ή τον διορισμένο επικεφαλής Χαρίτση να μιλούν και νομίζεις ότι ακούς φωνές πριν από δυο αιώνες.
Πώς το έλεγε στην παλιά ελληνική ταινία ο Αυλωνίτης; «Πεταμένα λεφτά»!
Ναι, η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει πολιτικό κεφάλαιο. Τι να πουν σήμερα οι πάλαι ποτέ «ομπρελίστας» του ΣΥΡΙΖΑ; Απολύτως τίποτα, αφού αδυνατούν λόγω ιδεοληψιών και δογματικών επιμονών να ακολουθήσουν την εποχή. Χώρια ότι όλοι έχουν τεράστιες ευθύνες για την κατρακύλα του τόπου στις αμφιλεγόμενες ημέρες Τσίπρα. Χωρίς μάλιστα να ζητήσουν ποτέ μια στοιχειώδη συγγνώμη.
Τα σκεφτόμουν αυτά ενώ παρακολουθούσα από επαγγελματική διαστροφή τη συγκέντρωση της «Νέας Αριστεράς» στο Θησείο. Το ίδιο και την αντίστοιχη της Θεσσαλονίκης! Μιλάμε για κομματική-πολιτική τραγωδία απόστρατων συνταξιούχων κομμουνιστών που δεν έχουν καταλάβει τι τους έχει συμβεί…
Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι πολλοί ζητούν επιμόνως αυτόνομη πορεία, έστω και χωρίς εκπροσώπηση στην Ευρωβουλή, κάποιοι κοιτάζουν τη… νέα υπό δημιουργία Αριστερά/Κεντροαριστερά , άλλοι δεν «χαλιούνται» με το ΠαΣοΚ κι άλλοι είναι στην αναμονή για κινήσεις Τσίπρα… Οι τελευταίοι αγνοούν φυσικά ότι ο Τσίπρας δεν θέλει να τους ακούει…
Η ουσία είναι ότι άλλο ένα κόμμα που δημιουργήθηκε από διάσπαση, έχει μεν σημαντική δύναμη στη Βουλή, αλλά ελάχιστα περάσματα στην κοινωνία, αφού ουδένα πείθει ότι καλύπτει ή μπορεί να καλύψει κάποιον πολιτικό χώρο.
