Προς τους Υπουργούς Παιδείας, Θρησκευμάτων & Αθλητισμού, Εσωτερικών και Υποδομών & Μεταφορών
Θέμα: Οι τεράστιες ελλείψεις στην λειτουργία των ειδικών σχολείων, η απαράδεκτη ιδιωτική μεταφορά των μαθητών συνθέτουν μία ακόμα χειρότερη χρονιά στην ειδική αγωγή.
Αγανάκτηση σε γονείς, εκπαιδευτικούς, ειδικούς επιστήμονες και εργαζόμενους προκαλεί το γεγονός ότι με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, παρά τις προειδοποιήσεις και τις διεκδικήσεις τους, συναντούν μια ακόμα χειρότερη κατάσταση από την προηγούμενη. Επιβεβαιώνεται για ακόμα μία χρονιά ότι στον τομέα της ειδικής αγωγής εκφράζεται με τον πιο βάρβαρο τρόπο η λογική του κόστους-οφέλους. Τα περί συμπερίληψης και ένταξης της στρατηγικής της Ε.Ε. και της κυβέρνησης είναι το προπέτασμα καπνού για την απαξίωση και το κλείσιμο των ειδικών σχολείων, συνολικά της ειδικής αγωγής.
Οι συγχωνεύσεις χιλιάδων τμημάτων φέτος, πρώτα από όλα θίγουν το δικαίωμα στη μόρφωση των παιδιών με αναπηρία και σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες. Επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση και η Ε.Ε. δεν προάγουν την ουσιαστική μόρφωση των παιδιών των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, πολύ περισσότερο των παιδιών με αναπηρία και με σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες. Γιατί, πως μπορεί να γίνει εξειδικευμένη παρέμβαση σε ένα παιδί με αναπτυξιακή διαταραχή και σε ένα με μερική όραση τα οποία συνυπάρχουν σε 1 τμήμα με 25-30 μαθητές; Όταν μάλιστα, εδώ και χρόνια η σύγχρονη παιδαγωγική προτείνει τμήματα το πολύ με 15 μαθητές.
Επίσης η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε χωρίς να έχει γίνει ουσιαστική παρέμβαση στα υπάρχοντα ακατάλληλα και επικίνδυνα κτίρια των ειδικών σχολείων, σε όλη την Ελλάδα. Καμία μέριμνα δεν πάρθηκε για την αντικατάσταση των άκρως επικίνδυνων σχολικών κτιρίων, ακόμα και των κοντέινερ, όπως π.χ. στο Ειδικό Νηπιαγωγείο Δήμου Αθήνας. Κανείς βέβαια δεν πιστεύει ότι με τα 250 εκ. ευρώ, ψίχουλα που δόθηκαν για την επισκευή όλων των σχολικών κτιρίων της χώρας (16.000 μονάδες) θα καλυφθούν οι τεράστιες ανάγκες. Το ζήτημα της ακαταλληλότητας και επικινδυνότητας των κτιρίων που στεγάζουν δομές της ειδικής αγωγής αποκτά μία ξεχωριστή διάσταση λόγω και της σύνθεσης του μαθητικού πληθυσμού. Έχει άλλη απαιτητικότητα ο εκπαιδευτικός να πρέπει να διαχειριστεί παιδιά με νοητική υστέρηση ή με κινητική αναπηρία σε περίπτωση σεισμού, πλημμύρας ή πυρκαγιάς.
Tο κτιριακό είναι εξίσου σοβαρό για την ποιότητα λειτουργίας και των ΚΕΔΑΣΥ, τα οποία λειτουργούν σε κτίρια πέρα για πέρα ακατάλληλα, όπως αυτά στον Βόλο και τον Πειραιά, και σε πολλές περιπτώσεις και επικίνδυνα, όπως στα Χανιά Κρήτης και όχι μόνο. Την λειτουργία τους επιβαρύνουν ακόμα οι ελλείψεις προσωπικού, η αποψίλωση της σύνθεσης σε κάποιες απαραίτητες ειδικότητες επιστημόνων, όπως αναπτυξιολόγων, παιδοψυχιάτρων και παιδονευρολόγων, με αποτέλεσμα να καταταλαιπωρούνται, να πληρώνουν οι γονείς για μία γνωμάτευση. Πρόβλημα αποτελούν επίσης οι τεράστιες αναμονές στα ΚΕΔΑΣΥ και οι μαζικές απορρίψεις αιτημάτων για παράλληλη στήριξη και νοσηλευτές σε όλα τα σχολεία, που ακυρώνουν στην πράξη τις διακηρύξεις της δήθεν ένταξης.
Την ίδια στιγμή παραμένουν στα χαρτιά άκρως απαραίτητα ειδικά σχολεία, που έχουν ιδρυθεί από χρόνια, αλλά ουδέποτε λειτούργησαν (π.χ. ΕΕΕΕΚ Αθηνών), με ότι αυτό σημαίνει για τον μεγαλύτερο Δήμο της χώρας. Αλλά και πολλά άλλα στην Αττική, όπως το ΕΕΕΕΚ Ωρωπού και το ΕΝΕΕΓΥΛ Αμαρουσίου, καθώς και τα ειδικά δημοτικά Βύρωνα, Φιλαδέλφειας. Ενώ, πολλές άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις υπάρχουν και στην υπόλοιπη Ελλάδα, όπως στην Θεσσ/νίκη (8ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο, 9ο Ειδικό Νηπιαγωγείο Θεσσαλονίκης, Ειδικό Δημοτικό Σχολείο και Ειδικό Νηπιαγωγείο Καλαμαριάς και το Ειδικό Σχολείο Πολυγύρου).
Τεράστιες είναι οι ελλείψεις και στο ειδικό βοηθητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό. Για παράδειγμα, στο ΕΕΕΕΚ Πολλαπλά Αναπήρων στο Αιγάλεω έχουν τοποθετηθεί μόνο 7 βοηθοί από τους 23 που είχε ζητήσει το σχολείο, αφού οι μαθητές του είναι στην πλειοψηφία τους σε αμαξίδιο και αδυνατούν να αυτοεξυπηρετηθούν. Ταυτόχρονα, οι διορισμοί των ειδικών επιστημόνων είναι ελάχιστοι, γιατί απλά ένας φυσικό – εργο-λογοθεραπευτής για 50 και 100 παιδιά μπορεί να λειτουργήσει ως φύλαξη και όχι για την κάλυψη των πραγματικών αναγκών των παιδιών σε θεραπείες. Με αποτέλεσμα τα παιδιά να οδηγούνται μαζικά σε απογευματινά ιδιωτικά κέντρα, με ότι αυτό συνεπάγεται για τα ίδια και τους γονείς τους, που είναι από το πρωί μέχρι το βράδυ στο δρόμο, αλλά και για την ισορροπία και την οικονομική επιβάρυνση της οικογένειας.
Το ιδιωτικοποιημένο σύστημα μεταφοράς έρχεται να προσθέσει άλλον έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα που “πνίγει” την ασφάλεια και το δικαίωμα στη μόρφωση των παιδιών με αναπηρία και μαθησιακές δυσκολίες. Δρομολόγια σχεδιασμένα με το πώς βολεύονται οι επιχειρηματίες, με παιδιά να κάνουν 1 και 2 ώρες να πάνε και άλλες τόσες να γυρίσουν από το σχολείο τους, με προσωπικό ανειδίκευτο, με τις συνέπειες που αυτό μπορεί να έχει για ένα παιδί με νοητική υστέρηση ή αυτισμό, ενώ δεν είναι λίγες οι καταγγελίες για ατυχήματα και υποτροπές παιδιών. Παιδιά που αποκλείονται από το να πάνε σχολείο, είτε γιατί δεν έχουν κατακυρωθεί τα δρομολόγιά τους, είτε γιατί τα δρομολόγια περνάνε μακριά από το σπίτι τους, είτε γιατί τα αποκλείει ο επιχειρηματίας ως μη συνεργάσιμα. Ενώ τα παιδιά με αμαξίδια από τα σχολεία στην θες/νίκη που έκλεισαν παραμένουν στα σπίτια τους αφού οι μεταφορείς δεν διαθέτουν ειδικά σχολικά για να τα μεταφέρουν στα νέα σχολεία.
Γι αυτό το λόγο η εκπαίδευση των παιδιών με αναπηρία και μαθησιακές δυσκολίες θα πρέπει να είναι αποκλειστικά ευθύνη του κράτους και της κυβέρνησης.
ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ οι κ. Υπουργοί, τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση έτσι ώστε:
– Άμεσα να διοριστεί όλο το αναγκαίο προσωπικό και να μονιμοποιηθεί το υπάρχον με βάση τις ανάγκες της εκπαίδευσης όλων των παιδιών και ολοκλήρωσης όλων των θεραπειών στα πλαίσια του πρωινού ωραρίου του δημόσιου ειδικού και τυπικού σχολείου.
– Να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματα για παράλληλη στήριξη και να καλυφτούν με σχολικούς νοσηλευτές όλα τα σχολεία.
– Να καταρτιστεί γενναίο εθνικό σχέδιο με όλες τις αναγκαίες πιστώσεις για την επισκευή όλων των ακατάλληλων και επικίνδυνων ειδικών σχολείων, που μπορούν να επισκευαστούν, αλλά και την αντικατάσταση για όσα δε γίνεται, από νέα ασφαλή με σύγχρονες προδιαγραφές.
– Να λειτουργήσουν επιτέλους όλα τα ειδικά σχολεία που για χρόνια έχουν ιδρυθεί και παραμένουν στα χαρτιά. Επίσης να ιδρυθούν και να λειτουργήσουν πολλά περισσότερα με σκοπό να αποσυμφορηθούν τα υπεράριθμα στο σύνολο τους ειδικά σχολεία με βάση τις ανάγκες.
– Να εξασφαλιστεί η μεταφορά όλων των παιδιών με όρους ασφάλειας και αξιοπρέπειας. Να δημιουργηθεί ενιαίο δημόσιο σύστημα μεταφοράς υπό την ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας με σύγχρονα και ασφαλή μέσα και με εξειδικευμένο προσωπικό με βάση τις ανάγκες.
– Να επανέλθουν όλες οι αναγκαίες επιστημονικές ειδικότητες στην σύνθεση των ΚΕΔΑΣΥ και να καλυφθούν με όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό.
– Να αντιμετωπιστούν τα κτιριακά προβλήματα και ιδρυθούν νέα ΚΕΔΑΣΥ, με βάση τις ανάγκες.
Οι Βουλευτές
Δάγκα Βιβή
Αμπατιέλος Νίκος
Δελής Γιάννης
Έξαρχος Νίκος
Κανέλλη Λιάνα
Καραθανασόπουλος Νίκος
Κομνηνάκα Μαρία
Λαμπρούλης Γιώργος
Μαρίνος Γιώργος
Μεταξάς Βασίλης
Παπαναστάσης Νίκος
Παφίλης Θανάσης
Συντυχάκης Μανώλης
