Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χώρα μαστίζεται από την τεράστια κρίση που προκαλεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, όπως άλλωστε όλη η Ευρώπη. Κι αυτό είναι δυσβάσταχτο μετά από την δεκαετή μας κρίση, τις συνέπειες της πανδημίας αλλά και την τουρκική προκλητικότητα.
Επιπλέον, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλο αυτό το σκηνικό απαιτεί σταθερότητα, σύνεση και συναινέσεις. Μέσα σ’ αυτό το πολιτικό σκηνικό η χώρα έχει εισέλθει σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Παρ’ ότι ο πρωθυπουργός τονίζει ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της Συνταγματικής θητείας.
Η αλήθεια είναι ότι αν η χώρα εισέλθει στην τελική ευθεία, στο τελευταίο εξάμηνο από τις εκλογές, αυτές δεν μπορούν να θεωρηθούν πρόωρες. Όμως, όπως και να το κάνουμε δεν είναι διόλου καλή η εικόνα υπουργών, βουλευτών και άλλων παραγόντων, να τρέχουν από καφετέρια σε καφενείο, να βγάζουν σέλφι με τον «λαό τους» και στο τέλος να κολλάνε και κόβιτ. Κι η εικόνα δεν είναι καλή, επειδή έτσι είναι ως να μην ακούνε όσα τονίζει ο Μητσοτάκης. Προχθές, σε Χαλάνδρι, Βριλήσσια, Πεντέλη, Μελίσσια, περιφέρονταν σε καφέ και σπίτια ουκ ολίγοι. Το ίδιο και στη Γλυφάδα, στο Παλαιό Φάληρο, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, στη Βέροια, παντού. Έλεγαν το ποίημά τους και πήγαιναν παρακάτω. Το δε ακροατήριο σχεδόν το ίδιο παντού. Κομματικά στελέχη.
Ακόμη λοιπόν κι αν υποθέσουμε ότι καλά κάνουν όλοι αυτοί, αφού αναζητούν εναγωνίως την επανεκλογή τους, οφείλουμε να ξαναπούμε για μια ακόμη φορά: Καλό το κομματικό ακροατήριο αλλά τις εκλογές δεν τις κρίνουν τα κομματικά στελέχη αλλά οι Κεντρώοι/αστοί ψηφοφόροι. Δηλαδή, οι ψηφοφόροι που δεν είναι ταυτισμένοι με κομματικούς μηχανισμούς αλλά επιζητούν σοβαρούς πολιτικούς, αποτελεσματικούς κι εργατικούς. Ανθρώπους που εξασφαλίζουν μέσω της πολιτείας τους την πολιτική σταθερότητα και την ευημερία της κοινωνίας. Άρα, οι περιφερόμενοι εδώ κι εκεί, αυτούς τους Κεντρώους ψηφοφόρους πρέπει να πείσουν πρώτα απ’ όλους.
Σήμερα η κοινωνία μετρά τη Νέα Δημοκρατία, μετρά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Δίνει προβάδισμα, , στην κυβερνώσα παράταξη επειδή διαθέτει τον Μητσοτάκη και κάποιους αποτελεσματικούς συνεργάτες του. Κι επειδή αυτή η κοινωνία των Κεντρώων/ αστικών δυνάμεων απαντά ξεκάθαρα στα διλήμματα: Θέλουμε να συνεχίσουμε την προσπάθεια με μια κυβέρνηση σταθερή, αποτελεσματική και έντονο κοινωνικό πρόσημο ή θέλουμε μία Ελλάδα ασταθή κι ακυβέρνητη; Θέλουμε μια Ελλάδα ισχυρή κι εξωστρεφή ή μια Ελλάδα περιφερόμενη με ξεκούμπωτα πουκάμισα και με υψωμένη γροθιά μιας ιδεοληπτικής ουτοπίας που κάποιοι ονομάζουν …επανάσταση; Θέλουμε την Ελλάδα των όλων ή την Ελλάδα του «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν»;
Ας τα συνειδητοποιήσουν αυτά οι περιφερόμενοι προς άγραν ψήφων. Η εκλογή τους περνά μέσα από τα μεγάλα φίλτρα της Κεντρογενούς κοινωνίας. Κι η πολιτική τους εξέλιξη, το κύρος, η διείσδυσή τους στην κοινωνία και τα πάντα. Αλλιώς θα είναι εσαεί άνθρωποι του κομματικού σωλήνα που θ’ αναρωτιούνται για ποιον λόγο δεν τους εμπιστεύεται ουδείς…
