Ο Αλέξης Τσίπρας με τη συμφωνία των Πρεσπών, εκτός άλλων, επιχείρησε να διασπάσει τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό απετράπη εξ αιτίας των εσωκομματικών ελιγμών του Μητσοτάκη.
Εν συνεχεία ξεκίνησε την επιχείρηση άλωσης της Κεντροαριστεράς. Ήδη το Ποτάμι δεν είναι πια κοινοβουλευτικό κόμμα κι είναι απίθανο να ξαναγίνει. Στο δε ΚΙΝΑΛ με αιχμή του δόρατος στελέχη από εκείνα που χαρακτήριζε παλαιοκομματικά έχει δημιουργηθεί έντονη εσωστρέφεια.
Η εργαλειοποίηση των πάντων στην προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να παραμείνει λίγο περισσότερο στην κυβέρνηση αλλά και να εγγράψει παρακαταθήκες για την επόμενη ημέρα της χώρας, αποτελεί πρωτοφανές γεγονός για τα χρόνια της μεταπολίτευσης, Και θυμίζει έντονα «αρρωστημένες» προδιδακατορικές εποχές.
Κι αν όλα αυτά αποτελούσαν μόνο ενέργειες που ευτελίζουν την Αριστερά, το κακό θα ήταν μικρό. Μα, εδώ, ευτελίζεται και η χώρα και η δημοκρατία και το πολιτικό της σύστημα. Ο Αλέξης Τσίπρας χωρίζει τους πολίτες σε προοδευτικούς, κεντροαριστερούς και …ακροδεξιούς, Με στόχο να πολώσει το εκλογικό σώμα, να καταστήσει απωθητική την δήθεν …. Ακροδεξιά Νέα Δημοκρατία αλλά και να συσπειρώσει δίπλα του κοινωνικές ομάδες που δεν του ανήκουν. Με τακτικισμούς άλλων εποχών μετατρέπει την πολιτική σε εργαλείο εξυπηρέτησης προσωπικών θεμάτων και διευθετήσεων.
Εσχάτως, παρακολουθούμε την επιχείρηση διάλυσης του ΚΙΝΑΛ. Με πρωτεργάτη τον ίδιο αλλά και ξέμπαρκους απωθητικούς γυρολόγους.
Μόλις πριν από λίγες ημέρες επιχειρήθηκε να στηθεί προβοκάτσια στην Φώφη Γεννηματά και να τη φέρουν ακόμη και προ τετελεσμένων. Έβαλαν μπροστά έναν εμβληματικό για το ΠαΣοΚ γέροντα (Λιβάνη) και μάζεψαν σπίτι του όλο το υπουργικό συμβούλιο. Δήθεν για να του πουν χρόνια πολλά και κινούμενα στη «λαλιωτική λογική» να …φέρουν κοντά τον Αλέξη με τη Φώφη. Εκείνη αντέδρασε, σηκώθηκε κι έφυγε. Και πώς να έκανε διαφορετικά όταν δούρειοι ίπποι (ας μη ξεχνάμε ότι ο Ραγκούσης ήταν πριν λίγο καιρό υποψήφιος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, ασχέτως αν μαυρίστηκε από τον κόσμο) έχουν αρχίσει να επικαλούνται διάφορα; Όπως, ότι μετά το στημένο διαζύγιο του Τσίπρα με τον συγκυβερνήτη του, άνοιξε ο δρόμος για την συμπόρευση της Κεντροαριστεράς υπό την ηγετική καθοδήγησή του!!!
Όμως, για ποια Κεντροαριστερά μιλάνε; Την Κεντροαριστερά που έχει υπουργούς και κυβερνά τους Κουίκ, Παπακώστα, Κουντουρά; Για ποια Κεντροαριστερά μιλάνε; Με τους Μπίστη, Ραγκούση, Κουλούρη κι άλλα πολιτικά φαληρισμένα στελέχη που βλέπουν μια ευκαιρία να τζογάρουν με την πολιτική τους επιβίωση; Για ποια Κεντροαριστερά μιλάνε; Για τα παιδιά του μπάρμπα Φώτη – Φανούρη;
Δεν κατανοούν ότι όλος αυτός ο αχός που έχει σηκωθεί αφορά κάποιους λίγους που δεν εκπροσωπούν κανέναν;
Η αλήθεια είναι ότι η Φώφη Γεννηματά έκανε πολλά λάθη. Ένα, όμως, είναι σοβαρότατο. Το ότι μάζεψε στο ΚΙΝΑΛ πολιτικά τελειωμένους και πρόσωπα που ήταν σαφές ότι επιθυμούσαν ν’ ακολουθήσουν τις μεταμφιέσεις του Αλέξη Τσίπρα και να τον αναγορεύσουν σε …. ηγέτη της κεντροαριστεράς. Τώρα τους στέλνει εκεί που ανήκουν, όπως τον Θεοχαρόπουλο, του 0,48% της ΔΗΜΑΡ.
Κι εδώ προκύπτουν ερωτήματα:
- Πώς μπορούν να συμπορευθούν στα μυαλά του λαϊκισμού και του πολιτικού καιροσκοπισμού, οι Φώφη, Βενιζέλος, Λοβέρδος, Γρηγοράκος κλπ, με την Αριστερά του διχασμού;
- Πώς μπορεί να συμπορευθούν όλοι οι ανωτέρω αλλά κι ο Κεντροαριστερός χώρος με την τσιμεντοκτονία του Πολάκη;
- Πώς μπορεί να συμπορευθεί η σοβαρή Κεντροαριστερά με τους Ρασπούτιν που κρέμασαν φωτογραφίες των ηγετών της στα μανταλάκια, με το δήθεν σκάνδαλο Novartis;
- Πώς μπορεί η Κεντροαριστερά του σήμερα, να συμπορευθεί με όσους στοχοποίησαν τον Σημίτη; Μόλις προσφάτως; Με όσους αποκαλούσαν «θλιβερό προδότη» τον Γιώργο Παπανδρέουεπειδή προχώρησε σε ιδιωτικοποιήσεις -το 2011 το Υπερταμείο του Τσίπρα δεν μπορούσαμε καν να το φανταστούμε…
- Πώς μπορεί κάποιος σοβαρός Κεντροαριστερός να συνεργαστεί με μια κυβέρνηση που έχει στην ούγια της –πλην του Καμμένου- τη… «Νέα Ελληνική Ορμή» της Παπακώστα ή την… «Πυρίκαυστη Ελλάδα» του Ζουράρι;
Τα ερωτήματα είναι περισσότερα ρητορικά. Δεδομένου ότι η όλη η ιστορία για … Κεντροαριστερά με Τσίπρα φαντάζει από μόνη της αστεία.
Με λίγα λόγια όλα αυτά που συμβαίνουν δεν αφορούν κανέναν. Κινούνται στον μικρόκοσμο κάποιων στελεχών του Μαξίμου που θεωρούν πως καταρτίζουν πολιτική ατζέντα με συγκεντρώσεις στο Μέγαρο Μουσικής προσώπων που οι ίδιοι αποκαλούσαν φθαρμένα και παλιά…
Πρόκειται για εντυπώσεις. Στις οποίες οι πολίτες έχουν ήδη γυρίσει την πλάτη κοιτώντας το αύριο, την επομένη των εκλογών, είτε γίνουν τώρα είτε μέσα στους επόμενους μήνες. Όχι μόνο επειδή πλέον γνωρίζουν αλλά κι επειδή όσα συμβαίνουν, συμβαίνουν με πρόσωπα του πολιτικού λουμνπεναριού που δεν εκπροσωπούν παρά μόνο το πολιτικό τους σαρκίο…..
