Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο ακούμε ή διαβάζουμε συζητήσεις και κείμενα περί της κρίσης στην Κεντροαριστερά. Ακούμε και διαβάζουμε ένα σωρό αιτίες αυτής, χωρίς να βάζει σχεδόν κανένας το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων. Γιατί να μην έχει κρίση η Κεντροαριστερά; Τι αντιπροσωπεύει σήμερα; Ποιον εκπροσωπεί; Σε τι βαθμό; Είναι ή όχι ένα συνονθύλευμα ατάκτων και αλληλοϋποβλεπόμενων στρατευμάτων; Ποιον μπορεί να εμπνεύσει σήμερα η Κεντροαριστερά που έχει καταστεί ο πιο συντηρητικός πόλος του πολιτικού συστήματος με την άρνησή της να ανανεωθεί και να προσαρμοστεί στις συνθήκες των καιρών και όσα η πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού παρέσυρε;
Για σκεφτείτε: Η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα σήμερα εκφράζεται από ένα μεγάλο κι ένα μικρότερο κόμμα που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Λαϊκίζουν ασυστόλως, ασχολούνται με ζητήματα που άλλα κράτη έχουν επιλύσει εδώ και δεκαετίες και μιλάνε μια γλώσσα που λες κι έρχεται από τον κεντρικό πυρήνα του εμφυλίου. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ (κυρίως) όσο και το ΚΙΝΑΛ (ΠαΣοΚ) αντιτίθενται σε κάθε μεταρρύθμιση παντού. Στην Παιδεία επιθυμούν να μην αλλάξει τίποτα, την ώρα που η 4η βιομηχανική επανάσταση βρίσκεται στον δρόμο προς την κορύφωσή της. Αρνούνται παντού την αξιολόγηση, την ώρα που παντού στην υφήλιο αποτελεί σημείο καμπής και κριτήριο προόδου. Υποστηρίζουν ένα σάπιο πανεπιστημιακό σύστημα στο οποίο γίνεται κάποιος φοιτητής ακόμη και αν παραδώσει λευκή κόλλα! Αρνούνται (ο ΣΥΡΙΖΑ) την ευταξία στα ΑΕΙ και δείχνουν οπαδοί του μπάχαλου! Ποιον μπορούν να εμπνεύσουν έτσι; Αρνούνται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, με αποτέλεσμα χιλιάδες νέοι να φεύγουν για σπουδές στο εξωτερικό. Όχι τόσο για λόγους ποιότητας σπουδών (ειδικά σε ιατρικές και θεωρητικές επιστήμες) όσο για να εξασφαλίζουν ότι θα είναι έρμαια κάθε μπαχαλάκη…
Παραδείγματα πολιτικής παλαιοληθικότητας της Κεντροριστεράς κι Αριστεράς, μπορούμε να καταγράψουμε άπειρα. Μα η ουσία είναι ότι έτσι δεν πείθει και δεν εμπνέει . Δεν χωράνε στους καιρούς μας, έχουν ξεπεραστεί από την ίδια την ζωή.
Εξ ου και δεν προκαλούν έκπληξη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της πρόσφατης έρευνας της ΟΠΙΝΙΟΝ, συμφώνως με τα οποία καταδεικνύεται και πάλι ότι ο Μητσοτάκης είναι κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού.
Προσέξτε: Η εκτίμηση από το 60% ως Πρωθυπουργός, ποσοστό που φτάνει το 71.1% όσων αυτοκαθορίζονται ως Κεντρώοι και το 81,8% των πρώην ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ πιστοποιεί αυτή την πραγματικότητα. Χώρια του ότι θετική άποψη για του Αλέξη Τσίπρα ως επικεφαλής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχει μόνο το 13,8% των Κεντρώων ψηφοφόρων!
Άρα είναι σαφές: Η Κεντροαριστερά που θέλει να εκφράσει ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ υπάρχει! Όταν μόνο το 13,8% των Κεντρώων ψηφοφόρων σε αποδέχεται, δεν μπορεί παρά να έρχεται στο νου η γνωστή φράση… «πού πας ρε Καραμήτρο;».
Από την άλλη είναι και το ΚΙΝΑΛ (ΠαΣοΚ). Που με την ηγεσία της Φώφης Γεννηματά ασχολείται ακόμη με τον μπαμπούλα…. Νεοφιλελευθερισμό! Οι δε ψηφοφόροι του σε ποσοστό 60-65% εμφανίζονται να στηρίζουν κάθε αλλαγή έχει επιχειρήσει η κυβέρνηση κι ας διαφωνεί η Γεννηματά! Άρα, κενά στρατηγικής και ηγεσίας που το κρατούν καθηλωμένο, σε συνδυασμό με τα σοβαρά προβλήματα που έρχονται από το παρελθόν.
Προσέξτε: Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ, σε ποσοστό 65% ζητούν να φύγει η Φώφη Γεννηματά, να αλλάξει η στρατηγική και να έχει ηγεσία που ν’ απεχθάνεται τον λαϊκισμό και τα κούφια λόγια.
Ακούστε κι αυτό: Στην κλασική ελληνική Κεντροαριστερά (ΚΙΝΑΛ) το 26% της κοινής γνώμης, το 55% όσων ψήφισαν ΚΙΝΑΛ και το 40% όσων σκέφτονται να ψηφίσουν στις εσωκομματικές εκλογές θα προτιμούσαν να επανέλθει ο τίτλος του ΠΑΣΟΚ, έναντι 6%, 5% και 9% αντίστοιχα που θα προτιμούσαν να μείνει ο τίτλος ΚΙΝΑΛ γιατί δίνει μια μεγαλύτερη ευρύτητα.
Τι γίνεται όμως σε επίπεδο ηγεσίας μιας και το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο; Ποιον θεωρεί ο κόσμος ότι μπορεί ν’ αλλάξει το ΚΙΝΑΛ (ΠαΣοΚ) και να το καταστήσει πιο ελκυστικό πολιτικό προορισμό;
Συμφώνως με την έρευνα της ΟΡΙΝΙΟΝ, τόσο σε επίπεδο κοινής γνώμης όσο και σε επίπεδο ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ ή σε όσους σκέφτονται να συμμετέχουν στις εσωκομματικές εκλογές , ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει σαφές προβάδισμα με ποσοστά 27,3% , 37,1% και 38,8% αντιστοίχως!! Τα οποία είναι υπερδιπλάσια του δεύτερου υποψήφιου!
Δηλαδή: Στην κοινή γνώμη (πρώτος ο Λοβέρδος με 27,3%), δεύτερη έρχεται η Γεννηματά με 15% και ακολουθεί ο ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης με 11,5%. Τέταρτος είναι ο πρώην υπουργός Παύλος Γερουλάνος με 8,7%, ενώ το πουλαίν του Γιώργου Παπανδρέου, ο Χάρης Καστανίδης μετρήθηκε πέμπτος με 6.7%, που υπό προϋποθέσεις μπορεί να προσμετρηθεί και στη Φώφη Γεννηματά.
Ανάμεσα δε σε αυτούς που σκέφτονται να συμμετέχουν στις εκλογές, δεύτερος είναι ο Ανδρουλάκης με 17,9%, με τη Γεννηματά τρίτη με 15,7%, τον Γερουλάνο τέταρτο με 10%, και τον κ. Καστανίδη πέμπτο με 5,9%.
Η ουσία είναι ότι Κεντροαριστερά δεν υπάρχει. Αποτελεί ένα θέατρο παραλογίας που δεν κόβει εισιτήρια αφού δεν έχει ρεαλιστικό σενάριο και αφήγημα.
Η Κεντροαριστερά, έστω κι αυτή που θέλει να φαίνεται ως τέτοια (δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ) ταυτίζεται πλέον με τις κλειστές τράπεζες, το θράσος, τις καθεστωτικές απόπειρες ελέγχου των ΜΜΕ και της Δικαιοσύνης, την συγκυβέρνηση με το πιο αναχρονιστικό τμήμα της Δεξιάς και φυσικά με τα λείψανα του παλιού ΠαΣοΚ! Κι ας μη ξεχνάμε ότι η Κεντροαριστερά της Φώφης με απόφαση της ίδιας εκπαραθύρωσε από το Κεντροαριστερό πολιτικό σύστημα τον πιο συνετό και με βαρύνοντα λόγο πολιτικό: Τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
