Η επιδοματική πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση από την έναρξη της πανδημίας μέχρι και τώρα με την έξαρση της ακρίβειας που προκάλεσαν οι συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία, έχει βρεθεί στο επίκεντρο κριτικής της αντιπολίτευσης και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ.
Κι αυτό αποτελεί οξύμωρο γεγονός. Τόσο για την κυβερνητική πολιτική όσο και για την κριτική της αντιπολίτευσης.
Η ΝΔ του Μητσοτάκη είχε ταχθεί προεκλογικά υπέρ της μείωσης των φόρων κι εναντίον σε επιδοματικές λογικές, θεωρώντας ότι από την «επιδρομή» της ανάπτυξης δεν θα υπάρχουν μεγάλες κοινωνικές ομάδες που θα χρειάζονται ενισχύσεις.
Από την άλλη πλευρά, τα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε επίδομα για επίδομα που δεν «εφευρέθηκε» ή δεν καταβλήθηκε. Ακόμη κι αν δεν υπήρχε η δυνατότητα από τα δημόσια ταμεία.
Η αλήθεια είναι ότι σε μια υγιή οικονομία, δεν χωράνε επιδόματα. Εμπεριέχει κινδύνους αυτό, ακόμη και για δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Μια άλλη αλήθεια είναι ότι από τη μεταπολίτευση και μετά οι Έλληνες εθίστηκαν στα επιδόματα πάσης φύσεως. Ας μη ξεχνάμε ότι ψηφίστηκαν και καταβλήθηκαν για πολλά χρόνια επιδόματα… έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία ή… πλυσίματος χεριών ή… επανατοποθέτησης του τρολέα στα τρόλεϊ και διάφορα παρόμοια φαιδρά.
Όπως, είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση μέσα στην πανδημία αλλά και τώρα κρατά όρθια την κοινωνία. Ούτε απολύσεις έγιναν, ούτε ζήσαμε ακραίες καταστάσεις ανεργίας. Την τελευταία μάλιστα, την παρέλαβε στο 18% και σήμερα βρίσκεται στο 11.3%.
Πρέπει να πούμε κι αυτό. Η μεσαία τάξη, ο Κεντρώος χώρος, θεωρεί παραδοσιακά ότι η οικονομία χρειάζεται λύσεις κι όχι «έμπλαστρα» επιδομάτων. Τα τελευταία μάλλον θεωρούνται απωθητικά και ως άποψη είναι καταγεγραμμένο σε πολλές έρευνες.
Εδώ λοιπόν προκύπτει το ερώτημα: Διαφωνεί αυτός ο χώρος με τη ΝΔ που στήριξε στις προηγούμενες εκλογές, λόγω και των οικονομικών της θέσεων;
Προσέξτε: σε τελευταία έρευνα της Opinion , στο ερώτημα για τα συνολικά μέτρα που πήρε η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της ακρίβειας (επιδότηση λογαριασμών ενέργειας, fuel pass κ.λ.π) το 58.1% των ερωτηθέντων που δηλώνουν ότι ανήκουν στο Κέντρο, τα αξιολογούν και απαντούν θετικά.
Αντίφαση; Πώς μπορεί να ερμηνευθεί η στάση τους;
Είναι ολοφάνερο ότι υπάρχει ενσυναίσθηση των έκτακτων συνθηκών της ζωής και της οικονομίας. Κι αυτές οι συνθήκες αντιμετωπίζονται μόνο με έκτακτες αντιδράσεις που προσφέρουν λύσεις.
Προσέξτε κι αυτό: Στα χρόνια των μνημονίων κι ειδικά επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, το ίδιο ακροατήριο τασσόταν κατηγορηματικά απέναντι στην κουλτούρα των επιδομάτων.
Συμπερασματικά λέμε ότι οι Κεντρογενείς πολίτες λειτουργούν με βάση τη κοινή λογική. Δεν είναι εθισμένοι στα επιδόματα, τα απορρίπτουν με ιδεολογικά, πολιτικά κι αξιακά χαρακτηριστικά, αλλά χωρίς να διακατέχονται από ιδεοληψίες, τα αποδέχονται, ειδικά σε έκτακτες καταστάσεις.
