Πριν από δυο χρόνια τέτοιες ημέρες, ήταν προεκλογικές.
Κι ήταν βέβαιο ότι νικητές στις εκλογές θα ήταν ο Τσίπρας.
Είχε πει τόσα ψέματα σε όλους, είχε πει σε όλους ότι ήθελαν ν’ ακούσουν, που ουδείς μπορούσε να στοιχηματίσει ούτε καν ένα λεπτό σε οποιονδήποτε άλλο πολιτικό κόμμα ή πολιτικό αρχηγό.
Και να οι ευχές για τις καλύτερες μέρες που θα φέρει η Αριστερά και να η αισιοδοξία ότι με τα νταούλια που θα παίζει ο Τσίπρας θα χορεύουν η Μέρκελ, ο Ντάισελμπλουμ, η Λαγκάρντ και όλοι οι κακοί…
Υπομονή, έλεγαν στους αφελείς και αδαείς, σε δυο χρόνια εμείς θα εκτοξεύσουμε την Ελλάδα.
Κι ήρθαν τον Ιανουάριο του 2015, ο Αλέξης κι ο πρόεδρος Πάνος κι ο Βαρουφάκης κι η κυρά Τασία κι ο κυρ Αλέκος ο Φλαμπουράρης κι ο Λαφαζάνης, η Ζωή, ο Μητρόπουλος, ο Σκουρλέτης, ο Δρίτσας, ο Κατρούγκαλος και όλα τα καλόπαιδα.
Κι ενώ εμείς (πλην δημοσίων υπαλλήλων που δεν ανησυχούν ποτέ για τίποτα) περιμέναμε ν’ αναπνεύσουμε και να δούμε καλύτερα το φως στην άκρη του τούνελ από αυτό που φαινόταν με την προηγούμενη κυβέρνηση, πάθαμε αυτό που εύγλωττα λέει ο λαός μας, «της αλεπούς το θάνατο».
Κι αφού η χώρα με τους εκπροσώπους της έδινε μαθήματα ένδυσης με τσαλακωμένα πουκάμισα έξω από τα παντελόνια και βρόμικα παπούτσια να πατούν τα συμβατικά χαλιά των μεγάλων ευρωπαϊκών και παγκοσμίων πολιτικών οργανισμών, αφού κινδύνεψε να γκρεμοτσακιστεί και να μας πάρει όλους ο διάβολος, την πουλέψαμε.
Καβατζάραμε το 2015 με δημοψηφίσματα και δυο εκλογές κι όλοι περιμέναμε την εκτόξευση του πυραύλου «ελληνική οικονομία», όπως μας είχαν υποσχεθεί.
Κι ήρθε το 2016 κι όλα ήταν χειρότερα και από ’15 και από το ’14 και από πολλά άλλα προηγούμενα.
Πλην δημοσίων υπαλλήλων (που όπως είπαμε δεν ανησυχούν ποτέ για τίποτα), όλη η υπόλοιπη κοινωνία διαλύθηκε.
Ο δε ιδιωτικός τομέας πλήρωσε όλα όσα έγιναν το 2015.
Κι έρχεται τώρα το 2017.
Με τι κουράγιο να ευχηθούμε; Και τι να ευχηθούμε; Όταν όλοι ξέρουμε τι μας περιμένει;
Φόροι, φόροι, φόροι, φόροι, φόροι και πάλι φόροι.
Θα πρέπει όλοι να δουλεύουμε και μετά να βρίσκουμε δανεικά για να τους πληρώνουμε.
Φοβάμαι ότι το 2017, με την Αριστερά και την ψεκασμένη Δεξιά στο τιμόνι της χώρας, θα είναι συνέχεια του 2016, που ήταν συνέχεια του αλήστου μνήμης 2015.
Άρα, τη μόνη ευχή που θα μπορούσα να κάνω είναι το 2017, και μάλιστα γρήγορα, να μπορέσουμε να καταλάβουμε, να συνειδητοποιήσουμε που έχουμε μπλέξει.
Και να πάει σπίτι της η ιδεοληπτική κομπανία της Αριστερής πολιτικής φαιδρότητας.
