Προχθές, βγήκε στην ΕΡΤ ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς κι ανέφερε ότι το 1977, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αναγνωρίστηκε η «Μακεδονική γλώσσα», σε διάσκεψη του ΟΗΕ που έγινε στην Αθήνα.
Αμέσως μετά, η «Εφημερίδα των Συντακτών», μια από τις πιο φανατικές φωνές του ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο του Τύπου, επανέλαβε τα ίδια με άρθρο της, ενώ ακολούθησε στον Skai ο υπουργός Ναυτιλίας Παναγιώτης Κουρουμπλής.
Ουδέν ψευδέστερο τούτου.
Οι άνθρωποι, στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν τ’ αδικαιολόγητα και τις τεράστιες ευθύνες τους στον χειρισμό του Σκοπιανού, όπου δίνουν τα πάντα χωρίς καμιά διασφάλισξ των εθνικών συμφερόντων, επιστρατεύουν ασύστολα ψέματα και καταφεύγουν ακόμη και στη συκοφαντία.
Γιατί, μόνο συκοφαντία εναντίον του Κωνσταντίνου Καραμανλή μπορεί να χαρακτηριστεί ο ισχυρισμός ότι επί πρωθυπουργίας του… αναγνωρίστηκε η «Μακεδονική γλώσσα».
Η αλήθεια είναι ότι στο διάστημα από 17 Αυγούστου μέχρι 7 Σεπτεμβρίου 1977, διεξήχθη στην Αθήνα διάσκεψη του ΟΗΕ για την «Τυποποίηση Γεωγραφικών ονομάτων».
Ιδού τι αναφέρει ο καθηγητής Γλωσσολογίας και πρώην Πρύτανις του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργος Μπαμπινιώτης:
«Μια γρήγορη έστω αναδρομή στα σχετικά Πρακτικά τής Διάσκεψης δείχνει χωρίς καμιά αμφιβολία ότι στη Συνάντηση αυτή συζητήθηκε (ως συνέχεια άλλων προηγηθεισών Διασκέψεων) ως μόνο θέμα και για πολλές χώρες και γλώσσες (Κινεζική, Αραβική, Εβραϊκή, Ινδική, Ασιατικές γλώσσες κ.ά.) πώς θα μεταγραμματίζονται τα τοπωνύμιά τους με λατινικούς χαρακτήρες («romanization») βάσει ενός συστήματος μεταγραμματισμού (transliteration) των γραμμάτων τού αλφαβήτου τους που θα διευκολύνει να διαβάζονται ευρύτερα. Η ελληνική αντιπροσωπία, απαρτιζόμενη από γλωσσολόγους, ιστορικούς, μέλη τής γεωγραφικής υπηρεσίας στρατού κ.ά., παρέστη ειδικά για το σύστημα μεταγραμματισμού τού ελληνικού αλφαβήτου, επιφυλασσόμενη να προτείνει δικό της σύστημα. Φυσικά και δεν ετέθη ποτέ σε εκείνη τη Διάσκεψη θέμα αναγνώρισης τής ονομασίας τής γλώσσας των Σκοπίων ως Μακεδονικής. Αν επρόκειτο να τεθεί τέτοιο θέμα, άλλη θα ήταν η σύνθεση τής ελληνικής αντιπροσωπίας αλλά θα εναντιωνόμαστε και όλα τα μέλη τής αντιπροσωπίας που έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους με διάφορες ευκαιρίες. Και θα χαλούσε ο κόσμος στην Ελλάδα! Επ΄ ευκαιρία, στη Διάσκεψη δεν προσήλθαν μέλη τής Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας τής Μακεδονίας αλλά ένα μόνο μέλος (Colonel Miroslav Peterska), εκπρόσωπος τής Γιουγκοσλαβίας (Belgrade, Yugoslavia).
Άρα αυτό που αποφασίστηκε, όπως και με όλες τις άλλες γλώσσες, είναι ο απλός μεταγραμματισμός με λατινικούς χαρακτήρες τής γλώσσας των Σκοπίων και όχι η ονομασία της ως «μακεδονικής γλώσσας»! Στη «σύσταση» περιγράφεται —όπως και για τα αλφάβητα πολλών άλλων γλωσσών— πώς θα αποδίδεται λατινικά κάθε γράμμα τού κυριλλικού αλφαβήτου που χρησιμοποιούν τα Σκόπια «for the romanization of Macedonian geographical names in Yugoslavia».
Ας σημειώσουμε εδώ ότι η ίδια η επωνυμία τής σύστασης («Serbo-Croatian and Macedonian Cyrillic alphabets of Yugoslavia») δείχνει και ποιας γλωσσικής οικογενείας γλώσσα είναι η γλώσσα των Σκοπίων (ανήκει στις σλαβικές γλώσσες), γραφόμενη όπως και οι λοιπές γλώσσες τής τότε Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας, η Σερβική και η Κροατική, με το σλαβικό κυριλλικό αλφάβητο. Δεν αμφισβητούν δηλαδή ούτε καν οι ίδιοι ότι η γλώσσα τους είναι σλαβική, γι’ αυτό και γράφεται με το σλαβικό αλφάβητο όπως και οι άλλες σλαβικές γλώσσες (Σερβική, Κροατική, Βουλγαρική, Ρωσική, Πολωνική κ.ά.). Κι όμως την αποκαλούν «Μακεδονική»!
Το σκεπτικό αυτής τής αναδρομής μπορεί να αποτελέσει, νομίζω, ένα ακόμη επιχείρημα στη φαρέτρα τής ελληνικής διπλωματικής διαπραγμάτευσης ότι η βουλγαροσερβική γλώσσα των Σκοπίων ούτε αναγνωρίστηκε το 1977 ούτε και τώρα μπορεί να επισημοποιηθεί ως «μακεδονική γλώσσα». Ως μέγιστη υποχώρηση θα μπορούσε να ονομάζεται «Σλαβομακεδονική».
