Είδα την επανεμφάνιση του Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, το περασμένο Σάββατο, στα παρκέ των γηπέδων του μπάσκετ κι ομολογώ ότι συγκινήθηκα.
Ο «Σόφο», με περισσότερα κιλά από ποτέ και τη φανέλα των Τρικάλων, πάλι στα γήπεδα.
Επειδή έτσι γουστάρει!
Επειδή όταν πιάνει τη μπάλα με τα σπυριά, ηδονίζεται όπως όταν αγκαλιάζει τα παιδιά του.
Κι από την άλλη, διάβασα στα social media τόσες και τόσες αρλούμπες.
Οι περισσότεροι «χοντρό» τον ανέβαζαν, «χοντρό» τον κατέβαζαν και τον διακωμωδούσαν!
Άσχετοι και συμπλεγματικοί τύποι, που ανάθεμα αν ξέρουν πως παίζεται το μπάσκετ, ασκούν κριτική δια του πληκτρολογίου.
Αναρωτήθηκα αν όλοι αυτοί γνωρίζουν τι εστί Σχορτσιανίτης.
Αν γνωρίζουν πόσα ευρωπαϊκά έχει πάρει, αν γνωρίζουν ότι έβαλε στα καλάθια τους Αμερικανούς με την εθνική μας στη Σαϊτάμα (2οι στο Παγκόσμιο), αν γνωρίζουν ότι όλοι οι ειδικοί του παγκόσμιου μπάσκετ τον χαρακτήριζαν «θαύμα» της φύσης.
Αναρωτήθηκα αν όλοι αυτοί οι ξερόλες γνωρίζουν ότι ο Σοφοκλής έχει στις βιτρίνες του σπιτιού του:
- Αργυρό μετάλλιο με την Εθνική, στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας, από το 2006.
- Χάλκινο μετάλλιο με την Εθνική, στο Ευρωπαϊκό της Πολωνίας, από το 2009.
- Χάλκινο μετάλλιο με την Εθνική Εφήβων, στο Ευρωπαϊκό του 2002.
- Χάλκινο μετάλλιο με την Εθνική Εφήβων στο Παγκόσμιο, το 2003.
- Πρωτάθλημα Ελλάδας με τον Ολυμπιακό, το 2010.
- Πρωτάθλημα Ελλάδας με τον Παναθηναϊκό, το 2013.
- Κύπελλο Ελλάδας, με τον Παναθηναϊκό, το 2013.
- Σούπερ Καπ Ιταλίας, με την Καντού, το 2003.
- Τρία πρωταθλήματα Ισραήλ (2011- 2012- 2014) με τη Μακάμπι.
- Τέσσερα κύπελλα Ισραήλ (2011- 2012- 2014-2015) με τη Μακάμπι.
- Αδριατική Λίγκα με τη Μακάμπι, το 2014.
- Ευρωλίγκα, με τη Μακάμπι, 2014.
- Αμέτρητες συμμετοχές στις εθνικές ομάδες Παίδων, Εφήβων, Ανδρών.
Προφανώς όλα αυτά δεν λένε το παραμικρό σ’ όλους αυτούς τους ξερόλες που είναι ανίκανοι ακόμη και να του δέσουν τα κορδόνια των παπουτσιών του.
Κι όμως, ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης χρειαζόταν επαίνους αντί κράξιμο.
Μα πού να βρεθεί η παιδεία κι η αγωγή;
Μόνο και μόνο που κατάφερε και γύρισε στο μπάσκετ μετά από ένα τόσο σοβαρό τραυματισμό και σ’ αυτή την ηλικία, αποτελεί από μόνο του ένα γεγονός αποθέωσής του.
Και δεν γύρισε για να βγάλει λεφτά από τα Τρίκαλα, όπως ηλιθίως γράφουν οι τιποτένιοι.
Γύρισε επειδή όντως έχει πολλά κιλά ψυχής, ζει κι αναπνέει για το μπάσκετ. Γύρισε για να κάνει το κέφι του. Γύρισε για να μπορεί να χαμογελάει….
Και δεν έχει να δώσει λόγο σε κανέναν.
Ναι, ο Σόφο αδίκησε πολλές φορές τον ίδιο του τον εαυτό, την ίδια του την καριέρα.
Ναι, είχε κι έχει ένα κορμί που βάζει κιλά ακόμη κι όταν αναπνέει μόνο. Πόσο μάλλον που τόσο καιρό ήταν καθηλωμένος σε καροτσάκι εξ αιτίας της ρήξης στον αχίλλειο τένοντα.
Μα γουστάρει αυτό που κάνει.
Κι εγώ τώρα, -ελπίζω κι όλοι οι νοήμονες φίλαθλοι- του υποκλίνομαι ακόμη περισσότερο.
Κατάπιε τους Σόφο!
Και κάνε ότι «μιλάει» στην ψυχούλα σου…
