Ζήσαμε μάλλον το πιο hardcore – πολιτικώς εννοώ, μην πάει ο νους στο κακό – σαββατοκύριακο των τελευταίων μηνών αφού είχαμε έναν πρωθυπουργό που μας έταξε μερεμέτια στα σχολεία, στη ΔΕΘ και έναν πρόεδρο κόμματος να λέει πώς δεν σηκώνει το γάντι την ώρα που έσκυβε και το σήκωνε.
Μητσοτάκης και Κασσελάκης ήταν οι απόλυτοι πρωταγωνιστές αν και σε ένα «τοπ» για τα πρόσωπα του σουκου θα έβαζα σαφώς τον Πέδρο Αλμοδόβαρ και τον Χρυσό λέοντα για την ταινία του αλλά και την ανάπηρη αθλήτριά μας Αλεξάνδρα Σταματοπούλου που πήρε το χρυσό στο ύπτιο στους παραολυμπιακούς αγώνες στο Παρίσι.
Τα πόλιτιξ όμως είναι αυτά που μας έριξαν τη λίμπιντο σαββατοκυριακάτικα καθότι όπως και να το δεις οι ζωές μας επηρεάζονται από τους πολιτικούς μας. Είτε πράττουν, είτε παραλείπουν (να πράττουν υπέρ μας) οι αποφάσεις τους παίζουν ρόλο στη ζωή μας.
Και για τον μεν Πρωθυπουργό το καταλαβαίνουμε εύκολα όλοι πόσο η δική του παρουσία επηρεάζει τις δικές μας ζωές.
Αντιστοίχως και η παρουσία του κυρίου Κασσελάκη ως προέδρου – ακόμη όσο έγραφα – του ΣΥΡΙΖΑ, της αξιωματικής αντιπολίτευσης επηρεάζει την πορεία του τόπου αφού θεσμικώς να το δεις έχει έναν ρόλο.
Τέλος πάντων τα μπλοκμπάστερ του σουκου, που έσπασαν τα ταμεία της τηλεθέασης – προσοχή – μόνο μεταξύ αυτών που γουστάρουν τα πολιτικά (οι άλλοι έτρεχαν σε παραλίες, κλάμπ, φεστιβάλ βιβλίου, συναυλία Νικολόπουλου Ηρώδειο κλπ) ήταν το δίπολο Μητσοτάκης- Κασσελάκης.
Δεν ξέρω ποιος είναι ο «νικητής». Εκείνο που ξέρω πάντως είναι ότι ο Κασσελάκης κάνει ό,τι μπορεί ώστε ο Μητσοτάκης ανενόχλητος να μας υπόσχεται, μεταξύ άλλων για να είμαι σωστός και δίκαιος, και μερεμέτια στα σχολικά κτίρια.
Μιλάμε για τεράστια επιτυχία να μπορεί να σκεφτεί κάποιος ότι μπορεί ένας πρωθυπουργός να αναφέρει τα μερεμέτια ως εξαγγελία. Και φυσικά αυτό τι δείχνει σε εμάς τους «σινεφίλ» της πολιτικής; Μα είναι πολύ απλό: κάνω ό,τι θέλω, λέω ό,τι θέλω γιατί μπορώ και γιατί κανείς δεν υπάρχει ως εναλλακτική.
Καλή εβδομάδα και καλά …μερεμέτια με τις ζωές μας!
Γιάννης Καφάτος
