Καλό ταξίδι Αλέξανδρε! – Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Τον γνώρισα στην πιτσιρικαρία μου, ένα βράδυ δίπλα στην θάλασσα της Φρεαττύδας, σε μια από τις γνωστές ολονυκτίες με τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο (δήμαρχο τότε του Πειραιά) και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ (αντιδήμαρχο Πολιτισμού) και συζητήσεις πέριξ της πολιτικής αλλά και της επερχόμενης άνοιξης του ραδιοφώνου με την ίδρυση της ελεύθερης ραδιοφωνίας.

Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Γράφει ο συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Τον συνάντησα στο γραφείο το Κωστή Στεφανόπουλου… Του Στράτη Στρατήγη…

Και λίγο αργότερα στον 4ο όροφο του δημαρχείου Πειραιά, στην πλατεία Κοραή, όπου «στήθηκε» το Κανάλι 1, μέσα σε λίγα τετραγωνικά.

Τσακωθήκαμε δεκάδες φορές. Φιλιώσαμε άλλες τόσες.

Διαφωνήσαμε εκατοντάδες φορές. Συμφωνήσαμε άλλες τόσες.

Αλλάξαμε χιλιάδες φορές καπνό για τις αγαπημένες μας πίπες.

Κι ένα σφίξιμο στο στήθος με κυρίευσε σήμερα πρωί πρωί, όταν έμαθα ότι ο Αλέξανδρος Βέλιος δεν είναι πια ανάμεσά μας.

Άνθρωπος περήφανος μέχρι την τελευταία στιγμή, θέλησε να φύγει όρθιος και με αξιοπρέπεια.

Όπως έζησε όλα τα 63 χρόνια της ζωής του.

Ο Αλέξανδρος ήταν ασυμβίβαστος άνθρωπος, ελεύθερο πνεύμα.

Ο ρεαλισμός του τον έκανε να δείχνει αιρετικό ή ότι προκαλεί με τις θέσεις του, σε μια εποχή που το επίπλαστο και το προσποιητό αποτελούσε κορυφαίο προσόν επιβίωσης.

Υποστήριζε με φανατισμό την ελευθερία του ανθρώπου από τις ολοκληρωτισμούς αλλά και από τα δήθεν.

Μαχητής με τα γκέμια στα χέρια του.

 

Ο Αλέξανδρος καταβλήθηκε σωματικά, συνεθλίβη από τον καρκίνο.

Μα το πνεύμα του δεν τον πρόδωσε.

Κι αυτό το πνεύμα τον οδήγησε να κάνει πράξη όσα πίστευε για την ευθανασία και το δικαίωμα του να «φύγει» όπως εκείνος ήθελε.

Ο Αλέξανδρος Βέλιος με την τελευταία του πράξη σε τούτον τον κόσμο έσπασε ένα τεράστιο ταμπού της κοινωνίας αλλά και της Πολιτείας μας.

Μάζεψε στενούς του φίλους και με το χιούμορ μα και τον σαρκασμό που τον διέκρινε τους αποχαιρέτισε.

Κι ύστερα, με πρωτοφανή δύναμη, κοίταξε κατάματα την άλλη ζωή και προχώρησε μόνος του προς αυτήν…

 

Ο Αλέξανδρος Βέλιος, έζησε δημιουργικά κι ασυμβίβαστα.

Ασυμβίβαστα έφυγε.

Κι όπως έγραψε ο ίδιος στην τελευταία του επιστολή, νιώθοντας προνομιούχος και πλήρης…

Α, ρε φίλε!

Καλό ταξίδι.

 

Προηγούμενο άρθροΣυνταγή: Πηλιορείτικο Φιρίκι του κουταλιού – Γράφει η Σίσσυ Νίκα
Επόμενο άρθροΦέσια, λουκέτα και ανεργία! – Του Δημήτρη Χριστούλια
*Ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας («Hellas Special Άφιλτρο», «Ο Γέρος του Βοριά» που αποτελεί τη λαϊκή βιογραφία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, «Οι Μύθοι και το Παραμύθι»). Θεωρείται εκ των πρωτεργατών της «ελεύθερης ραδιοφωνίας» και επί χρόνια ασχολήθηκε με την πολιτική αρθρογραφία και ανάλυση σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς. Για πολλά χρόνια συνδύασε την εργασία με τα χόμπι του (αθλητισμός) , με την ιδιότητά του ως Γενικός Διευθυντής της εφημερίδας «Sportime» και της «Αθλητικής Ηχούς», ενώ έχει γράψει στίχους σε τραγούδια σημαντικών Ελλήνων δημιουργών και τραγουδιστών.