Η επικεφαλής του κόμματος ‘Πλεύση Ελευθερίας’ Ζωή Κωνσταντοπούλου, σε δηλώσεις της τόνισε πως σκοπεύει να αξιοποιήσει όλα τα προνόμια που της παρέχει ο Κανονισμός της Βουλής προκειμένου να ασκήσει μία όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση.
Σε αυτό το πλαίσιο, δύναται να αναφέρουμε πως επιδιώκει να διαμορφώσει την αντιπολιτευτική στρατηγική του κόμματος της, σε περίπτωση που αυτό καταφέρει να εισέλθει στη Βουλή μετά τις βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιουνίου, στηριζόμενη στις διευκολύνσεις που παρέχει στην ίδια, ως πρώην Πρόεδρο της Βουλής, ο Κανονισμός της.
Χρήζει επισήμανσης πως την κοινοβουλευτική περίοδο 2019-2023, η Ζωή Κωνσταντοπούλου ως επικεφαλής εξω-κοινοβουλευτικού κόμματος δεν απέδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο γεγονός πως υπήρξε Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, στο εγκάρσιο σημείο όπου προσπάθησε να κάνει αισθητή την παρουσία της προκειμένου να μην ‘χάσει’ την επαφή με τους ψηφοφόρους που εκφράστηκαν υπέρ του κόμματος στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου του 2019, μέσω της εναντίωσης της στην πρακτική του πλειστηριασμού. Γιατί όμως έπραξε κάτι τέτοιο;
Γιατί μόνο μέσω της εστίασης σε ένα τέτοιο ζήτημα μπορούσε να συμπεριλάβει στην κριτική της και την Νέα Δημοκρατία που ‘συνέχισε τους πλειστηριασμούς’, και τον ΣΥΡΙΖΑ ‘που έθεσε τις βάσεις για την πραγματοποίηση τους,’ αναδεικνύοντας παράλληλα στην επιφάνεια αυτό που η ίδια εκτιμά πως είναι το πλέον δυνατό της στοιχείο: Η ρητορική ικανότητα που αποκτήθηκε λόγω της πολύχρονης επαγγελματικής δραστηριότητας ως δικηγόρου.
Ταυτόχρονα, μέσω της συγκεκριμένης αναφοράς, δηλαδή μέσω της αναφοράς στην αξιοποίηση των προνομίων που της παρέχει ο Κανονισμός της Βουλής, η Ζωή Κωνσταντοπούλου εκφράζει την πρόθεση της να αντιπαρατεθεί επί προσωπικού με τους αρχηγούς των υπολοίπων κοινοβουλευτικών κομμάτων, εκτιμώντας εκ των προτέρων πως μπορεί να επικρατήσει επ’ αυτών, μετερχόμενη λεκτικών μέσων όπως είναι η ειρωνεία, το λεπτό ή αλλιώς, το ορατό μειδίαμα, εντός του οποίου εμπεριέχονται και η «τραγωδία» (‘το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να παραδεχθείς την ήττα σου και να κλάψεις ελεύθερα’), και η «κωμωδία» (‘μου προκαλείς μόνο το γέλιο’/’Τίποτε άλλο’), σύμφωνα με την διατύπωση της Ιωάννας Ναούμ.
Εξάλλου, η ερώτηση ‘τι είπατε;’ με την οποία απευθύνθηκε κάποτε στη δημοσιογράφο του τηλεοπτικού σταθμού ‘Σκάι’ Σία Κοσιώνη, συνοδευόμενη από το ανάλογο μειδίαμα, διάστικτο από μία προσποιητή ηρεμία, ‘διέγραψε’ συμβολικά την δημοσιογράφο, την οποία απλά ‘προσπέρασε’ και ‘δεν έβλεπε’ η πολιτικός Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η ίδια φρόντισε να αλλάξει την σειρά κατάταξης των υποψηφίων βουλευτών του κόμματος, επηρεάζοντας με αυτόν τον τρόπο, την «σειρά εκλογής» τους, κατά την Μανίνα Κακεπάκη, στις βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιουνίου. Γιατί όμως έπραξε κάτι τέτοιο;
Πρώτον (εδώ δεν χωρούν ‘καρδούλες’ και λοιπά σχήματα), για να διαμορφώσει έναν πρώτο ηγετικό, κομματικό ‘πυρήνα’ που θα αποτελείται, σε περίπτωση εκλογής πάντα, από μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Δεύτερον, για να αποκτήσει η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος, μέλη που κατά την ίδια θα μπορέσουν να ‘υπηρετήσουν’ το πολιτικό της ‘όραμα.’ Τους σκοπούς του κόμματος.
Τρίτον, για να ‘δείξει’ πως το κόμμα της εισαγάγει πρακτικές ανάκλησης υποψηφίων, προσφέροντας ευκαιρίες σε πρόσωπα τα οποία σε διαφορετική περίπτωση ίσως να μην τις είχαν. Τέταρτον, για να ‘δείξει προς όλους’ πως μόνο εάν το κόμμα παραμείνει αρχηγοκεντρικό, ειδικά την πρώτη περίοδο της κοινοβουλευτικής του λειτουργίας, θα καταφέρει να επιβιώσει.
Οι αντιδράσεις που υπήρξαν, αντιδράσεις το ίδιο έντονες όσο αυτές που είχαν λάβει χώρα προ των εκλογών της 21ης Μαϊου στο κόμμα της Ελληνικής Λύσης του Κυριάκου Βελόπουλου, στράφηκαν όχι μόνο σε αυτή καθαυτή την επιλογή της Ζωής Κωνσταντοπούλου να αξιοποιήσει την λίστα για να προσδώσει στο κόμμα της χαρακτηριστικά που τώρα δεν έχει (ίσως όχι πολιτικοϊδεολογικά χαρακτηριστικά), αλλά, και στον προσωποπαγή χαρακτήρα του κόμματος, που παραμένει σε υψηλά επίπεδα και υπερβαίνει αυτόν άλλων κομμάτων. Κομμάτων όπως το ‘ΜΕΡΑ 25’ του Γιάνη Βαρουφάκη.
