Α. Πάντα ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ο πολιτικός «κουτσαβάκι», εκείνος που όλα τα «έσφαζε», όλα τα «μαχαίρωνε», εκείνος στο οποίο θα στέκονταν όλοι προσοχή, θα έσκιζε συμφωνίες, θα γινόταν σολίστ κρουστών παγκοσμίως και θα δίδασκε πολιτική. Μόνο τον μικρομεγαλισμό του «μάθε μπαλίτσα από τον άρχοντα» δεν εκστόμισε ακόμη.
Στην αρχή που ο κόσμος δεν ήξερε, πολλά εξ όσων έλεγε κι έταζε, θεωρήθηκαν ριζοσπαστικά. Κι ας μην ήταν ούτε καν αληθοφανή. Μα όταν κυβέρνησε κι οι περισσότεροι αντελήφθησαν το πολιτικό κενό, η πολιτική ζωή του τόπου πήρε τον δρόμο της αποκατάστασης του κύρους και της αξιοπρέπειάς της.
Μα να φτάσει στο σημείο ο Αλέξης Τσίπρας να ντυθεί Τραμπ και να στήσει ένα σωρό θεωρίες συνωμοσίας για το σπουδαίο ζήτημα του σοβαρού ενδεχομένου της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα στη χώρα μας, δεν το θέλει ούτε ο Θεός ούτε ο διάβολος. Η καφενειακή κουλτούρα, οι χύμα πολιτικές, το πες κάτι και κάτι θα μείνει που συμβολίζει η αξιωματική αντιπολίτευση, είναι σαφές ότι δεν έχουν θέση στον σύγχρονο κόσμο. Το να λένε ότι η κυβέρνηση ξεπουλήθηκε στην αποικιοκρατία, τους εντάσσει στη σφαίρα των γραφικών. Το να χαρακτηρίζουν τα γλυπτά … μάρμαρα αποτελεί την επιτομή της αγραμματοσύνης Να απειλεί και προειδοποιεί την κυβέρνηση η νέα εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ … ότι «είναι ατόπημα η εργαλειοποίηση του ζητήματος», ξεπερνά τα όρια της υποκρισίας. Θα έλεγε το ίδιο άραγε, αν παρουσίαζε δελτίο ειδήσεων;
Γιατί φωνάζει ο Τσίπρας κι ο ΣΥΡΙΖΑ για τα γλυπτά; Επειδή, λέει, αν έρθουν τα γλυπτά με τον χαρακτηρισμό των δανεικών, θ’ αναγνωρίσουμε εμείς έμμεσα ή άμεσα δικαίωμα ιδιοκτησίας τους στο Βρετανικό Μουσείο. Παραβλέποντας ότι με τα μέχρι στιγμής στοιχεία αυτός ο δανεισμός θα είναι αορίστου χρόνου…. Άρα δεν έχει σημασία ο τρόπος που θα έρθουν, αλλά ότι θα έρθουν στη μήτρα τους.
Είναι και κάτι ακόμη: Αν επιστρέψουν τα γλυπτά θα σημαίνει ότι έχει προηγηθεί δουλειά, μεθοδικότητα, σοβαρότητα, αντοχές διαπραγματεύσεων ετών κι όχι …17 ωρών, «κτίσιμο» ισορροπιών διεθνώς, πολιτικό και διπλωματικό προσεταιρισμό του βασιλιά Καρόλου και πολλά άλλα. Όλα αυτά θα έρθουν σε πλήρη αντίθεση με το χύμα του ΣΥΡΙΖΑ και τις εποχές που σε διεθνή φόρα αναρωτιόντουσαν …πού είναι ο φάκελος;
Ο Νότης Μαυρουδής
Β. Προχθές ήταν η πολιτική κηδεία του Νότη Μαυρουδή. Ο Αλέξης Τσίπρας έσπευσε στο νεκροταφείο του Χαλανδρίου και δήλωσε με στόμφο: «Έδωσε στην ευαισθησία το βαθύτερο νόημά της και στην Αριστερά, στην οποία πάντα ανήκε, το δικό του χρώμα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης».
Καταλαβαίνετε; Πήγε κι είπε ψέματα. Ή εν πάση περιπτώσει πήγε κι ήταν ανενημέρωτος, δεδομένου ότι ο Νότης Μαυρουδής είχε κάνει τη δική του υπέρβαση, όταν κατέβηκε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος για το δήμο Αθηναίων, με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο!
Προς τι το ψέμα; Πόσο υποτιμά τους πάντες νομίζοντας θεωρεί ότι διαθέτουν κοντή μνήμη;
Άθεος ή ευσεβής;
Γ. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δηλώσει άθεος. Με γεια του, με χαρά του και δικαίωμά του. Προς τι λοιπόν όλη αυτή η παράσταση στην Αγία Τριάδα του Πειραιά, όπου έσπευσε να παρακολουθήσει τη λειτουργία του εορτασμού των υδάτων; Και δη πλάι στον ολιγάρχη Πειραιάρχη και στον συνομιλητή των χρυσαυγιτών μητροπολίτη Πειραιά; Πώς γίνεται να σπεύδει αργότερα στην εξέδρα από την οποία έγινε ο αγιασμός των υδάτων και να παριστάνει τον ευσεβή; Πότε έλεγε την αλήθεια; Όταν δήλωνε άθεος ή τώρα που εμφανίστηκε πιστός, που συμμετέχει με κατάνυξη (λέμε τώρα) σε θρησκευτικές τελετές;
Υπό αυτή την έννοια, δεν ξενίζει κανέναν ο αντιπολιτευτικός πολιτικός τυχοδιωκτισμός, ενώ είναι απορίας άξιο το ότι δεν βούτηξε να πιάσει τον σταυρό!
Αν και διάφοροι παριστάμενοι τόνιζαν ότι για τα ψηφαλάκια θα γινόταν ακόμη και νεωκόρος…
