Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι, σε πολύ σύντομο χρόνο, ο πλανήτης και, πολύ περισσότερο από ό,τι φαίνεται,
οι χώρες της Δύσης πρόκειται να αναμετρηθούν με μια πρωτόγνωρη -απροσδιόριστου αυτή τη στιγμή βάθους- οικονομική κρίση. Και αυτή η κρίση και οι συνέπειές της, όσο θα περνούν οι μέρες, θα υποσκελίζει και θα υπερισχύει της υγειονομικής. Ήδη, γίνεται λόγος για πρωτοφανή μείωση του παγκόσμιου ΑΕΠ. Ακόμη περισσότερο για τη χώρα μας, αφού η «βαριά βιομηχανία μας», ο τουρισμός, καταρρέει.
Τώρα, εκατομμύρια εργαζόμενοι διεθνώς και εκατοντάδες χιλιάδες στη χώρα μας είναι αντιμέτωποι με την ανεργία. Και δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι, εκτός από τις επίσημες καταγραφές, υπάρχει η μεγάλη μάζα της μαύρης αδήλωτης εργασίας, αλλά και αυτής των ολιγοήμερων ή ολιγόμηνων συμβάσεων που -αν και στην πραγματικότητα απολύθηκαν ή θα απολυθούν- δεν περιλαμβάνονται σε καμία στατιστική απολύσεων.
Πολύ σύντομα, τα σημάδια και οι αναταράξεις αυτής της βαθιάς οικονομικής κρίσης θα αποκτήσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις των κοινωνιών της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η μετατροπή των δυτικών κοινωνιών σε αρένες της εξαχρειωμένης ελεύθερης αγοράς θα έχει, σε αυτή τη φάση, ολέθριες συνέπειες για τους -άλλοτε σε καλύτερη μοίρα- λαούς της Ευρώπης και της Αμερικής.
Είναι βέβαιο -και ήδη τα προπαγανδιστικά κέντρα προετοιμάζουν το έδαφος για αυτό- ότι τα θύματα αυτής της κρίσης θα επιχειρηθεί να χρεωθούν στον «αόρατο εχθρό», σε κάποιου είδους «θεομηνία». Για αυτό και διαμορφώνουν το επικίνδυνο κλίμα της ομοψυχίας, όπου ο Μητσοτάκης, ο βιομήχανος και ο εργάτης βρίσκονται στο ίδιο μετερίζι αντιμέτωποι με την επερχόμενη καταστροφή. Για αυτό και ο εθισμός στην «ατομική ευθύνη» και, πολύ περισσότερο, στις απαγορεύσεις και τους περιορισμούς.
Αυτό το μέλλον δεν είναι μακρινό. Ήδη, από πολλά νοικοκυριά θα λείψει το δεκαπενθήμερο του Μάρτη και πολύ σύντομα αυτό το πρόβλημα θα μετατραπεί σε οικονομικό τσουνάμι. Τέτοιο που θα ανατρέπει από τη μια στιγμή στην άλλη την επικαιρότητα.
Πρέπει η οργάνωσή μας να προετοιμαστεί για αυτό το αναπόδραστο μέλλον, που ειδικά όσο θα μπαίνουμε στην άλλοτε υψηλή εποχή της τουριστικής περιόδου της χώρας μας θα απλώνει τα συντρίμμια του από άκρη σε άκρη της Ελλάδας.
Οι μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα, οι προαλειφόμενες μειώσεις μισθών στο Δημόσιο, και όλα τα άλλα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που προωθούνται, αποτελούν τον πρόλογο μιας νέας αντιδραστικής επίθεσης. Μιας πολιτικής που θα επιχειρήσει να συμπιέσει με κάθε τρόπο το «εργασιακό κόστος», να προσφέρει ακόμα μεγαλύτερες παροχές και ελαφρύνσεις στο μεγάλο κεφάλαιο και, παρά τα όσα ισχυρίζονται αυτή τη στιγμή οι κυρίαρχοι λόγω της βουβής κοινωνικής πίεσης, να αφανίσει κάθε ίχνος του λεγόμενου κοινωνικού κράτους, στη δημόσια υγεία, την παιδεία, την πρόνοια.
Να προετοιμαστούμε για να αποκρούσουμε κάθε παραλυτικό ιδεολόγημα για «θεομηνίες», κοινωνικές «ομοψυχίες» και «ατομικές ευθύνες». Να προετοιμαστούμε για την αναγκαία αναμέτρηση του λαού μας με αυτή την πολιτική.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, που διατρέχει αυτή τη στιγμή ο λαός και ο τόπος, είναι το επικίνδυνο κλίμα σύμπλευσης, κατανόησης, ανοχής ή ακόμη και αποδοχής, στη βαθιά αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Εάν η κυβέρνηση της ΝΔ καταφέρει να βγει αλώβητη ή ακόμη χειρότερα ενισχυμένη από αυτή την κρίση, όπως διαφαίνεται αυτή τη στιγμή, εάν η ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη πολιτική της κερδίσει έδαφος σε μερίδες του λαού, τότε είναι βέβαιο ότι, ανεξάρτητα από τον αριθμό των θυμάτων του πρώτου κύματος της πανδημίας, το μέλλον για τον ελληνικό λαό θα είναι ακόμα πιο γκρίζο. Αυτή η αλήθεια επιβάλλει, σε αυτές τις συνθήκες, να εξαντλήσουμε κάθε μέσο και κάθε δυνατότητα, κόντρα στην ολέθρια πολιτική της συναίνεσης, της υποχώρησης και του συμβιβασμού, για να αντιπαλέψουμε κάθε κυβερνητικό νόμο και κάθε μέτρο. Να αντιπαρατεθούμε σε αυτή την εξαιρετικά επικίνδυνη πολιτική.
