Η χώρα μας βιώνει τα τελευταία χρόνια τη βαθμιαία πληθυσμιακή, εθνική, θρησκευτική και κοινωνική της μετάλλαξη, λόγω των συνεχών ροών των μεταναστών.
Στον ελληνικό λαό έχει αναπτυχθεί ένα «φοβικό σύνδρομο» για το τι θα επακολουθήσει και τι επιπτώσεις θα έχει στην καθημερινή του ζωή η είσοδος και μόνιμη παραμονή στην Ελλάδα μερικών εκατομμυρίων μεταναστών, οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι φανατικοί μουσουλμάνοι. Οι αριθμοί δεν είναι τυχαίοι, καθόσον σήμερα στην Τουρκία διαβιούν περίπου 3 εκατομμύρια μετανάστες-πρόσφυγες και αναμένεται ο αριθμός τους να αυξηθεί. Από την άλλη, όσοι έλθουν δεν θα μπορούν να μεταναστεύσουν στην Δυτική Ευρώπη γιατί έχει δημιουργηθεί ένα τείχος γύρω από τη χώρα μας, που την μετατρέπει σε «ανοικτή φυλακή».
Ο χειρισμός του θέματος είναι εξαιρετικά δύσκολος, αλλά όχι αδύνατος. Η Ιταλία, που και αυτή αντιμετωπίζει παρόμοιο πρόβλημα, αποφάσισε μα λάβει δραστικά μέτρα. Η νέα ιταλική κυβέρνηση, που ορκίστηκε πριν λίγες ημέρες, ανακοίνωσε ότι θα υλοποιήσει την προεκλογική της υπόσχεση για απέλαση 500.000 παρανόμων μεταναστών. Επίσης κλείνει τα λιμάνια της σε πλοία που μεταφέρουν πρόσφυγες-μετανάστες από τη Βόρειο Αφρική.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του πλοίου Aquarius το οποίο μεταφέρει 629 παράνομους μετανάστες και έπλεε από την Λιβύη προς τις ιταλικές ακτές. Η Ιταλία απαγόρευσε την προσέγγισή του με αποτέλεσμα να βρίσκεται στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ιταλίας και Μάλτας. Επίσης η μαλτέζικη κυβέρνηση αρνείται στο εν λόγω πλοίο να ελλιμενιστεί σε λιμάνια της επικράτειάς της, ακολουθώντας την πάγια τακτική της Βαλέτα περί απαγόρευσης εισόδου παρανόμων μεταναστών. Η τύχη του πλοίου προς το παρόν είναι άγνωστη. Σημειωτέον ότι το σκάφος ανήκει στην περίφημη ΜΚΟ SOS Mediterranee, η δράση της οποίας είναι γνωστή και τουλάχιστον ύποπτη.
Η στάση της ιταλικής κυβέρνησης αντικατοπτρίζει τη νέα πολιτική που θα εφαρμόσει η Ρώμη στο επίμαχο αυτό θέμα. Ο αρχηγός της Λίγκας του Βορρά και Υπουργός Εσωτερικών Ματτέο Σαλβίνι δήλωσε ότι «Η Ιταλία είναι ενάντια στο εμπόριο των ανθρώπων και στις μπίζνες της λαθρομετανάστευσης» και πρόσθεσε ότι «Η Ιταλία έπαψε να σκύβει το κεφάλι και να υπακούει». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο αρχηγός του Κόμματος των 5 Αστέρων Λουίτζι Ντι Μάιο, ο δεύτερος εταίρος του κυβερνητικού σχηματισμού, σύνθημά του οποίου είναι «Η Ιταλία Πρώτα» και «Πρώτα τα Έθνη και μετά η Ευρώπη». Είναι λοιπόν περισσότερο από εμφανές ότι η γειτονική χώρα υιοθετεί μια αντιμεταναστευτική πολιτική για να αντιμετωπίσει το εντεινόμενο μεταναστευτικό κύμα. Ήδη από το 2013, έχουν εγκατασταθεί στην Ιταλία περισσότεροι από 700.000 μετανάστες.
Η στρατηγική που επέλεξε η Ρώμη ίσως να είναι απάνθρωπη, αλλά από ότι φαίνεται προς το παρόν αποτελεσματική. Δυστυχώς τα προβλήματα αυτά δεν επιλύονται με «τριαντάφυλλα», αλλά με σκληρά μέτρα. Η Ιταλία επέλεξε την αλλαγή της στάσης της γιατί τα μέτρα που είχε λάβει στο παρελθόν κρίθηκαν ανεπαρκή για να σταματήσει την είσοδο των αφρικανών κυρίως παράνομων μεταναστών. Δεν γνωρίζουμε εάν αντέξει τις διεθνείς πιέσεις ή αναγκαστεί να αναθεωρήσει την πολιτική της. Από ότι φαίνεται οι Ιταλοί είναι αποφασισμένοι να διατηρήσουν την ταυτότητά τους και να σταματήσουν την σχεδιασμένη αλλαγή της πληθυσμιακής σύνθεση της χώρας τους και της Ευρώπης.
Αλλά η συμπεριφορά της «αντισυστημικής και ακροδεξιάς» ιταλικής κυβέρνησης δεν είναι και τόσο διαφορετική από τον τρόπο που χειρίζεται το ίδιο θέμα η «ανθρωπιστική» Γαλλία και η Ισπανία. Και οι δύο χώρες ουσιαστικά έχουν κλείσει τα σύνορά τους στους παράνομους μετανάστες. Για το λόγο αυτό άλλωστε οι μετανάστες από τη Δυτική Σαχάρα και την υποσαχάριο Αφρική αντί να πάνε στην Ισπανία, που είναι πολύ πιο κοντά για αυτούς, επιλέγουν την Ελλάδα. Η χώρα μας έχει ανοικτά σύνορα και ο καθένας ανενόχλητος μπορεί να έλθει και να κάνει ότι θέλει. Αξιοπερίεργο είναι το γεγονός ότι όσοι μετανάστες από την Τουρκία κατευθυνθούν κατά λάθος προς την Βουλγαρία, η Σόφια τους προωθεί στην Ελλάδα. Μας έχουν καταλάβει όλοι ότι έχουμε μετατραπεί σε «καρπαζοεισπράκτορες» των Βαλκανίων και της Ευρώπης.
Το μεταναστευτικό είναι πρωτίστως θέμα επιλογής του κάθε λαού. Είτε επιλέγει να αντισταθεί, είτε να πάψει να υπάρχει. Οι χώρες της Γηραιάς Ηπείρου η μία μετά την άλλη αλλάζουν πολιτική. Η χώρα μας παραμένει έρμαιο των δήθεν ανθρωπιστικών αγκυλώσεών της, των ΜΚΟ που αλωνίζουν την πατρίδα μας και ουσιαστικά χαράσσουν την μεταναστευτική της πολιτική, καθώς και εξωγενών παραγόντων που μεταχειρίζονται την Ελλάδα ως φέουδό τους (ΕΕ, Τουρκία). Στο επόμενο διάστημα πιθανόν να γίνουμε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς μεταναστευτικής έξαρσης από την Τουρκία, την οποία είμαστε ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουμε. Θύματα του νέου κύματος – εισβολής των μεταναστών η οικονομία μας, ο τουρισμός μας και η ταυτότητά μας.
