Είναι βέβαιο, ότι το 2019 δεν θα πλήξουμε. Μας το επιβεβαιώνουν όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες του 2018 αλλά κι όσα ζούμε τις πρώτες ημέρες του νέου χρόνου. Από την μετάλλαξη του προστατευόμενου μάρτυρα σε εγκληματία/κατηγορούμενο, μέχρι την διαβεβαίωση Τζανακόπουλου πως θα τολμήσουν να κυβερνήσουν και με απλή ψήφο ανοχής!!!! Συν τις βόλτες του Κουφοντίνα, στο κέντρο της Αθήνας, προφανώς σε ανάμνηση των δολοφονικών του δράσεων…. Ακούσαμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να ισχυρίζεται ότι μόλις αποχωρήσει ο Καμμένος από την κυβέρνηση, δεν χρειάζεται ψήφος εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση!!! Θα συνεχίσει να κυβερνά με ψήφο ανοχής!!!
Ξέρετε κάτι; Η συγκεκριμένη τοποθέτηση απαντά ξεκάθαρα στην χαζή ερώτηση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ «γιατί οι άλλοι καλύτεροι ήταν»;
Ε ναι λοιπόν. Καλύτεροι ήταν. Επειδή στο αίμα τους έτρεχαν οι κανόνες της αστικής δημοκρατίας. Θυμίζω ότι το 1993 που ο βουλευτής Κιλκίς της Ν Δ Γεώργιος Συμπιλίδης ανεξαρτητοποιήθηκε για να προσχωρήσει στην Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη Σαμαρά, η κυβέρνηση του Κων. Μητσοτάκη έμεινε με 150 βουλευτές. Μπορούσε να κυβερνήσει, αλλά δεν το έπραξε. Εκτίμησε ότι ο βίος της έληξε, προσέφυγε σε εκλογές, τις οποίες και έχασε.
Ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος, νομίζοντας ότι απευθύνεται μόνο σε σανοφάγους ή παντελώς αγράμματους, έφερε ως παραδείγματα την Ισπανία και την Πορτογαλία. Που όντως υπάρχουν κυβερνήσεις με κοινοβουλευτική ανοχή.
Μόνο που το παράδειγμά του ήταν ατυχές. Εκεί, αυτές οι κυβερνήσεις προέκυψαν μετά από εκλογές. Και προκειμένου να θέσουν τις χώρες τους σε σκληρή δοκιμασία (οικονομική και πολιτική) με αέναο κύκλο εκλογικών αναμετρήσεων που θα έδιναν εξ ίσου κατακερματισμένα ποσοστά, προχώρησαν σε κυβερνήσεις κοινοβουλευτικής ανοχής.
Επιπλέον, σε Ισπανία και Πορτογαλία οι πάντες ψηφίζουν νόμους. Εδώ οι ΑΝΕΛ αρνούνταν τα ψηφίσουν (π.χ. Ιθαγένεια, Σύμφωνο Συμβίωσης, Τζαμιά), και τα στήριζε η αντιπολίτευση. Ενώ, σε Ισπανία και Πορτογαλία δεν έχουν τεράστια εθνικά ζητήματα όπως εμείς, που απαιτούν καθημερινή τριβή μιας κυβέρνησης με λαϊκή βάση και νομιμοποίηση.
Για να τα λέμε όλα, οφείλουμε να πούμε ότι με το γράμμα του νόμου, η κυβέρνηση ανοχής είναι σύννομη. Τι γίνεται όμως με το πνεύμα του νόμου;
Η ουσία είναι ότι όπως δείχνουν τα πράγματα η κυβέρνηση Τσίπρα Καμμένου σε μερικές μέρες θα πάψει να είναι κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ αλλά θα μετατραπεί σε κυβέρνηση μειοψηφίας. Θα είναι η πρώτη φορά στα ελληνικά κοινοβουλευτικά χρονικά που ένα κυβερνητικό σχήμα θα στηρίζεται στην ανοχή ενός κόμματος, του οποίου τα στελέχη του δε θα βρίσκονται εντός του υπουργικού συμβουλίου.
Εδώ, βεβαίως, προκύπτει άλλο ένα ζήτημα. Η τοποθέτηση του κυβερνητικού εκπροσώπου παίζει σφαλιάρες (για να το πω λαϊκά κι απλά) με προηγούμενη τοποθέτησή του στις
20 Ιουνίου 2018 για το ίδιο θέμα: «Αν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες καταψηφίσουν τη συμφωνία με την πΓΔΜ θα ζητήσουμε και θα λάβουμε ψήφο εμπιστοσύνης» είχε τονίσει ο Τζανακόπουλος.
Τι άλλαξε, τι μεσολάβησε άραγε μεταξύ της θέσης του καλοκαιριού όταν η κυβέρνηση έλεγε «ναι» στη ψήφο εμπιστοσύνης και στην σημερινή που λέει «όχι»;
Η απάντηση είναι μάλλον απλή και δεν θέλει πολύ σκέψη. Άλλαξε επειδή πλέον γνωρίζουν κι οι πέτρες ότι αν η κυβέρνηση ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης, δεν τη λάβει.
Τα δε ερωτήματα είναι τεράστια. Τα κυριότερα;
- Μπορεί ν’ αντέξει ένα κυβερνητικό σχήμα με γυάλινα πόδια στα τεράστια οικονομικά κι εθνικά ζητήματα να «τρέχουν»;
- Ποια πολιτική και ηθική νομιμοποίηση θα μπορεί να επικαλείται;
- Ποιο εύρος πολιτικών επιλογών θα διαθέτει;
- Για ποιο Αριστερό πολιτικό πλεονέκτημα θα μπορεί να μιλά; Όταν πέραν όλων των άλλων θα το έχει καταστήσει κουρελόχαρτο ΚΑΙ ως προς τις αρχές της δημοκρατίας;
Περίεργα πράγματα, περίεργες μεθοδεύσεις. Πολύ περισσότερο όταν την ίδια στιγμή που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έλεγε περί της ψήφου ανοχής με την οποία θα κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίστηκε ταυτοχρόνως η εξής αναφορά του βουλευτή Γιώργου Κυρίτση αλλά και του διευθυντή της «Αυγής» Άγγελου Τσέκερη:
« Έτος εξελίξεων το 2019. Εν πρώτοις υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να γίνουν εκλογές. Μην το γελάτε, και τον Απρίλιο του 1967 ήταν να γίνουν εκλογές και τελικά έγιναν τον Νοέμβριο του 1974»…
Μόλις σηκώθηκε αχός, είπαν ότι έκαναν …χιούμορ!
