Ζωή,άλλαξε η ώρα, άλλαξε κι εσύ
Του Ηλία Τσέχου
‘Ενας πικρός Ιός
Τα μαύρα ρούχα λέρωσαν
Έβγαλα να με πλύνουν
Μίας πατρίδας γιασεμιά
Πια δεν τα ζεις, δεν σβήνουν
Ελεύθερος στις εξορίες
Μιλώ όσα δεν γίναν
Κι όπως ρωτούν γιατί
Σαν σφαίρες άδειες μείναν
Έρχονται, φεύγουν, πια πολλοί
Άνθρωπε δεν αλλάζεις
Τρέχεις να φτάσει η χαρά
Και το μαχαίρι σφάζεις
Λαέ ποιος είναι ο ρόλος σου
Χάθηκες στα ταλέντα
Έγινες ρέστα και ψιλά
Έργατα φαλιμέντα
… … …
Από Βέρμιο- Γιαννακοχώρι – Κορωνοϊός – Θα σας θυμάμαι!
Στην ηλικία που είμαι, έχετε ή να με προστατέψετε ή να με κοροϊδέψετε
Μια αγκαλιά η άνοιξη, δυο σας αγκαλιάζω
Και σκάω γαύρος να μας πρασινίσει
