Φωτογραφίες Σχάρας
Φέτες φέτες λευκού κρέατος
Οι φωτογραφίες
Μαριναρισμένες
Πάνου απ΄ τα κάρβουνα
Τόσο περηφανεμένες
Τσικνίζονται και ροδαυγίζουν
Αλλάζουν θέσεις
Μια μπρος δυο πίσω
Αναποδογυρίζουν
Άκαυτα ονειρεμένες
Θυμούνται μηχανές και κλικ που
Τις σκλάβωσαν κι έκτοτε
Δεν ελευθερωθήκαν
Τρώγοντας οφθαλμόλουτρα
Σε μνήμες πεθαίνοντας
Σε τόνους ανθρώπων
Σε πόθους και χρόνους δια παντός
Μηδενικούς
(Μάλλον
Ίσως
Ναι
Όσες φωτογραφηθήκαμε
Τόσες αποθάναμε)
